Γράφει ο
Άγγελος Βουλόδημος
Αγαπητοί Συμμαθητές , Συνάδελφοι , Φίλοι , εν διαδικτύω συναναγνώστες ,
δεν είμαι Συγγραφέας ή Αρθρογράφος ούτε δε διεκδικώ κάποιον αντίστοιχο τίτλο, αντίθετα είμαι άνθρωπος των πράξεων και υστερώ κατά πολύ στο λόγο.
Δέχομαι όμως διάφορα ερεθίσματα από τον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο καθώς και από συναδέλφους που μου απαντούν στα διάφορα κείμενα (όχι δικά μου) που προωθώ και έτσι κατά καιρούς γράφω και μοιράζομαι μαζί σας κάποιες απόψεις και προβληματισμούς για τα θέματα αυτά, όπως για το παρακάτω ερώτημα που μου ετέθη τελευταία.
"ΤΙ ΚΑΙ ΠΟΙΟΥΣ ΣΚΟΠΟΥΣ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΟΤΑΝ ΛΕΕΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΕΙ Ο ΠΑΓΚΑΛΟΣ";
"ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΔΙΑΤΗΡΕΙ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ Ο ΓΑΠ";
"ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΒΑΛΤΟΣ";
Σίγουρα η πρώτη, μονολεκτική και ευγενική απάντηση που έρχεται στο μυαλό είναι "Αυτός Ξέρει ! "
Όμως αργότερα, επεξεργαζόμενος κάποιος το παραπάνω ερώτημα, περνάνε αρκετές σκέψεις από μυαλό και κινηματογραφικά βλέπει την ιστορία της Νέας Ελλάδας..
Θυμάται εκείνο το φιλέλληνα (νομίζω τον έλεγαν Κίσσιγκερ) ο οποίος το 1973-74 έλεγε
"Οι Έλληνες είναι αναρχικοί και δύσκολα κουμαντάρονται.
Γι' αυτόν τον λόγο πρέπει να χτυπήσουμε βαθιά μέσα στις πολιτισμικές τους ρίζες, έτσι ίσως καταφέρουμε να τους αναγκάσουμε να συμβιβαστούν. Εννοώ βέβαια να χτυπήσουμε την γλώσσα τους, την θρησκεία τους, τα πολιτισμικά και ιστορικά αποθέματα τους"
Τότε λοιπόν άρχισε ο αγώνας άλωσης αυτού του ‘αναρχικού’ Έλληνα μέσα από πράξεις και διαδικασίες εκ των οποίων άλλες μας βόλευαν, μας εξυπηρετούσαν και μας άρεσαν, άλλες μας άφηναν (αρχικά τουλάχιστον) αδιάφορους και άλλες ίσως μας ενοχλούσαν αλλά εμπρός στην ευδαιμονία των καιρών εκείνων εθελοτυφλούσαμε.
Έτσι φτάσαμε στο σήμερα όπου ξυπνήσαμε από το όνειρο και διαπιστώνουμε ότι αφ’ ενός είμαστε ελέγλωσσοι (χρησιμοποιώ όρο αντίστοιχο με αυτόν που δημιούργησε ο φίλος μου Κώστας Ζουράρης όταν κάνοντας απεργία πείνας στο Βραχάσι της Κρήτης χαρακτήρισε το χωριό ως ‘ελέπολις’ δηλαδή αλωθείσα πόλις) αφού συχνά χρειάζεται λεξικό ή γνώση της νοηματικής γλώσσας για να συνεννοηθείς με τους Νεοέλληνες (αφού τώρα ψηφίζουν και σύντομα θα αποκτήσουν την Ελληνική υπηκοότητα) που ήλθαν τα τελευταία 20 χρόνια από την ξενιτιά και αφ’ ετέρου ελέθρησκοι αφού σήμερα στην Ελλάδα οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί αποτελούν κάτι περισσότερο από το 50 τοις εκατό αλλά σε λίγο θα είναι πλέον μια "ισχυρή" μειοψηφία.
Επίσης διαπιστώνουμε τα τεράστια λάθη των καθηγητών μας στην ιστορία αφού την είχαν στρεβλώσει και δε μας δίδασκαν ότι το 1922 στο λιμάνι της Σμύρνης υπήρξε υπερβολικός συνωστισμός, ότι οι επαναστάτες του 1821 ήταν κάποιοι κακοί Έλληνες που δε σεβάστηκαν την καλοσύνη και την εμπιστοσύνη που έδειχναν οι καλοί Τούρκοι κατακτητές προς τους Έλληνες κ.λ.π. κ.λ.π. κ.λ.π.
Όμως παρά την φιλότιμη προσπάθεια, αυτών των τελευταίων 30-40 ετών, που κατέβαλαν και οι κυβερνήσεις και οι λέσχες εσωτερικού και εξωτερικού με τα αντίστοιχα φερέφωνα και πιόνια τους εντός Ελλάδος, διαπιστώθηκε ότι τα αποτελέσματα δεν ήταν τα αναμενόμενα και εκείνο το ‘ίσως καταφέρουμε’ του φιλέλληνα Κίσσιγκερ δεν μπόρεσε να γίνει πραγματικότητα σε όλους τους τομείς λόγω της συνοχής (όσο και αν φαίνεται περίεργο σε ορισμένους) της Ελληνικής κοινωνίας. Η Ελληνική κοινωνία έχει καταφέρει να είναι ακόμη αρκετά συνεκτική και κυρίως στο κατώτατο επίπεδο, την οικογένεια, που είναι ο πυρήνας της.
Έτσι υπάρχει ανάγκη διάσπασης (σύμφωνα με την αγαπημένη τακτική των Άγγλων «Διαίρει και Βασίλευε») ώστε να μην υπάρχει ισχυρός πυρήνας αντίστασης και με τον τρόπο αυτό να μπορεί να περάσει εύκολα το οτιδήποτε.
Αυτό λοιπόν το ρόλο έχει αναλάβει να παίξει ο παραγωγικότατος και αναντικατάστατος αντιπρόεδρος της σημερινής κυβέρνησης κ. Πάγκαλος ο οποίος παράγει συνεχώς έργο και τώρα και στο παρελθόν όπως στην υπόθεση " Οτσαλάν " , στα " Ίμια " που υπερασπίστηκε "μέχρις εσχάτων" τη σημαία και θεωρώ σίγουρο ότι το ίδιο θα γίνει όπου τον χρειαστεί η Πατρίδα.
Εύχομαι και ελπίζω να μη τον χρειαστεί ποτέ, διότι τότε από τη Βόρεια Ελλάδα που κατοικώ, μάλλον θα χρειάζομαι διαβατήριο για να έρχομαι στην Ελλάδα.
0 Σχόλια