Κική Δημουλά, ο θεραπευτικ​ός ρόλος της ποίησης

"Εγώ ή ίδια συνήθως δε ζητώ ούτε και παίρνω τίποτα απ όσα φορτικά επιμένει να δίνει η ελπίδα εκτός αν μου δώσει κανένα κλειδί ότι κλειδί και να ναι το αρπάζω παρά να μείνω έξω...." απήγγειλε η, 80χρονη πλέον, σπουδαία ποιήτρια Κική Δημουλά, έχοντας ως ακροατήριό της πλήθος γιατρών που κρέμονταν από τα χείλη της.

Η πρωταγωνίστρια του ποιήματός της, η ελπίδα, ήταν και το φάρμακο που διάλεξε να τους "συνταγογραφήσει" Και τους συνέστησε να το λαμβάνουν με φειδώ, "ως αποκλειστικά δυναμωτικό της απαραίτητης αντοχής, ένα αειθαλές ξερόχορτο, που φύεται μέσα μας, στις απόκρημνες πλαγιές του ενστίκτου μας, στις κορυφές της αυτοσυντήρησης και στις χαράδρες της απελπισίας".
Όσοι απόλαυσαν, ωστόσο, τη βραβευμένη δημιουργό - και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από το 2002 - τη βραδιά του ετήσιου επίσημου δείπνου της Ελληνοαμερικανικής Ιατρικής Εταιρείας, με βεβαιότητα δηλώνουν ότι αυτό το "αειθαλές ξερόχορτο" δεν είναι άλλο από τη δική της ποίηση. 
"Η ίδια υποστηρίζει πως τα ποιήματά της δεν είναι παρά ένα απατηλό ψυχοφάρμακο. Εγώ λέω πως δεν είναι καθόλου απατηλό", σημειώνει ο Δημήτρης Λινός, πρόεδρος της Εταιρείας. "Θα έλεγα μάλιστα πως είναι κανονικό φάρμακο για μας. Ο λόγος της είναι λόγος θεραπείας". 
Εξάλλου, η τέχνη καταφέρνει και ασκεί το λειτούργημα της Ιατρικής παραλλήλως με μεθόδους διαφορετικές αλλά αποτελεσματικές: "Κάθε διαταραχή της υγείας μας αφορά, πέραν του σώματος, και το πνεύμα και την ψυχή. Και όποια κι αν είναι η ασθένειά μας, σοβαρή ή λιγότερο σοβαρή, η τέχνη κατορθώνει και απαλύνει τα συμπτώματά της, ηρεμώντας το πνεύμα και την ψυχή μας", συμπληρώνει ο κ. Λινός. 
Την ίδια "θεραπευτική" ομιλία - μια έκπληξη σίγουρα ευχάριστη, που εκλήθη να δώσει σε αυτήν τη σύναξη των Ελλήνων γιατρών που έχουν μετεκπαιδευτεί στις ΗΠΑ η Δημουλά την είχε δώσει και πριν από λίγο καιρό , ως προσκεκλημένη σε ιατρικό συνέδριο.Και αυτή την επανάληψη ομολόγησε ότι στην αρχή τη φοβήθηκε, μήπως και προσβάλει την πρωτοτυπία, "για την κατάκτηση της οποίας μάχεται", αλλά στη συνέχεια την ανακήρυξε με ασφάλεια ως "μια παραγνωρισμένη, ουσιαστική ευτυχία". Και αν κάποιοι είχαν απομείνει αμφίθυμοι - σε ποιο από τα δύο να ρίξουν βάρος - η Δημουλά φρόντισε με μία της φράση να τους κάνει να αποφασίσουν: 
"Σκεφτείτε τι φοβερό θα ήταν να μην μπορούμε να επαναλαμβάνουμε "άπειρες φορές" όσο ζούμε εκείνο το ζωτικό ρήμα "σ αγαπώ", αυτό που μας εξασφαλίζει την ωραία ψυχική αιχμαλωσία μας σε άνθρωπο ή σε όνειρο"
Έλενα Κολοβού
Διαδρομή