Το τραγικό τέλος του Καντάφι

Δεν υπάρχει κανένας λόγος να πενθήσουμε για τον Καντάφι.

Στυγνός και παρανοϊκός δικτάτορας ήταν με στήριγμα τα παιδιά του, την κλίκα του και τα μεγάλα κέρδη από το πετρέλαιο - αυτή την κατάρα για τόσους λαούς. Και ακόμα, όσο επιζούσε πολλαπλασιάζοντας οι νεκροί.

Υπάρχουν όμως αίτια διαμαρτυρίας για το απάνθρωπο τέλος του. Θα ήταν για λόγους αρχής απαράδεκτη αλλά πολιτικά εξηγήσιμη μια εκτέλεσή του με συνοπτικές διαδικασίες ή και χωρίς καμιά διαδικασία όπως αυτό έγινε με τον Σαντάμ Χουσέιν και την παρωδία της δίκης του ή με τον Μπιν Λάντεν χωρίς καμιά δίκη.

Φωτογραφίες και βίντεο που κυκλοφορούν από το πρωί και που ανάρτησαν στις ηλεκτρονικές τους εκδόσεις τόσες ξένες  εφημερίδες αποκαλύπτουν ότι ένοπλοι που από τόσο καιρό πολεμούσαν στη Σύρτη τον τράβηξαν από έναν υπόνομο όπου αποπειράθηκε να κρυφτεί και τον λιντσάρισαν βάρβαρα. Κάποιος στο τέλος τον πυροβόλησε ημιθανή και τον αποτέλειωσε. Μπορεί κανείς να κατανοήσει το μίσος πολλών επαναστατών μετά από τόσες δεκαετίες αιματοβαμμένης εξουσίας του Καντάφι όταν, επιτέλους, τον έπιασαν και σκέφτηκαν -ίσως- ότι τελείωσε έτσι ένας σκληρός πολύμηνος πόλεμος που οδήγησε και τόσες ξένες δυνάμεις, ευρωπαϊκές κυρίως, και πιο περιορισμένα τις ΗΠΑ, στο να τους στηρίξουν με κάθε τρόπο πολύ πέρα από όσο το είχαν επιτρέψει τα Ενωμένα Έθνη.

Αν το βάρβαρο λιντσάρισμα επιβεβαιωθεί -και τα ντοκουμέντα δεν επιτρέπουν πολλές αμφιβολίες- οι σύμμαχοι των επαναστατών θα χρειαστεί να απολογηθούν κι ας μην είναι οι φυσικοί αυτουργοί του εγκλήματος.
Γιατί το ζητούμενο δεν ήταν αυτό, ήταν η απελευθέρωση ενός λαού και ίσως αύριο η εγκαθίδρυση, δύσκολη, μιας δημοκρατίας σε μια χώρα που ποτέ ως τώρα δεν την έζησε πραγματικά. Και ως προς τον δικτάτορα, μια «δίκαιη δίκη». 

Για τα όσα υπέφερε ο λαός του αλλά και τις παγκόσμιες τρομοκρατικές ενέργειές του, τη χρηματοδότηση τόσων έγκλημάτων, καθώς και τις τόσες ιμπεριαλιστικές παρεμβάσεις του κυρίως στην Αφρική. Σίγουρα, μια τέτοια δίκη θα αποκάλυπτε επίσημα όλα αυτά που από χρόνια όλες οι χώρες, με πρώτη τη δική μας,  γνώριζαν αλλά, μόλις ο δικτάτορας υποκρίθηκε μεταμέλια,  έκαναν πως δεν τα άκουσαν καν : τη φρίκη του κανταφικού καθεστώτος αλλά και τις πολύ καλές μπίζνες  που επέτρεπε ή που χρησιμοποιούσε σαν δόλωμα. Μπορεί έτσι να υποθέσει κανείς ότι μια τέτοια δίκη δεν ήταν επιθυμητή !

Όλες οι δυνάμεις εύχονται τώρα στον λαό της Λιβύης, εκεί απέναντι από την Κρήτη και τόσο κοντά της , να ξεχάσει το παρελθόν και ενωμένος και να οργανώσει το ελεύθερο και πλούσιο (πετρέλαια) μέλλον του.  Υποκριτικό ; Κάπως. Σωστό όμως αλλά δύσκολο!

somerit@otenet.gr