Οι πρόγονοι των υπολογιστών

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Τα «απολιθώματα» της ψηφιακής εποχής, τότε που ακόμα οι τετραπύρηνοι επεξεργαστές, τα γιγαχέρτζ ταχύτητας και τα τεραμπάιτ χωρητικότητας ήταν απλά επιστημονική φαντασία. Ογκώδεις, βασανιστικά αργοί, θορυβώδεις, με ελάχιστες δυνατότητες και εμφάνιση που δεν διαφέρει και πολύ από μια ταμειακή μηχανή, κατάφεραν να αποτελέσουν τους προπομπούς της ψηφιακής επανάστασης. Η θέση τους όμως σήμερα είναι στο μουσείο.

Κάπως έτσι ξεκινάει η περιήγηση στο πρώτο Ελληνικό Μουσείο Πληροφορικής. Πιέζουμε το κουμπί «On» και εάν το μηχάνημα είναι πολύ παλιό μπορεί να δούμε και το σπινθήρα. Το μηχάνημα αρχίζει και ξεφυσάει σαν να έχει άσθμα. Οι συγκεχυμένοι και έντονοι ήχοι από τα πεπαλαιωμένα κινητά του μέρη σαν να σε εκλιπαρούν: «Αφησε με σβησμένο». Ανάβουμε και την οθόνη του, πάμε να φτιάξουμε καφέ, και όταν επιστρέψουμε λίγα λεπτά μετά, ο υπολογιστής θα είναι επιτέλους έτοιμος για χρήση. «Θέλω να δω τα mail μου, να περάσω φωτογραφίες, να ακούσω μουσική και να παίξω παιχνίδια».

Ο εμπνευστής και μετέπειτα ιδρυτής του Ελληνικού Μουσείου Πληροφορικής (ΕΛΜΠ), Γιώργος Τσεκούρας, γελάει. Οπως λέει, «τα μόντεμ προστέθηκαν πολύ αργότερα» οπότε ξεχνάμε το σερφάρισμα. Για αναπαραγωγή μουσικής, «ακόμα και να υπήρχαν ηχεία, την εποχή εκείνη έπαιζαν μόνο ήχους midi. Απλούς ηλεκτρονικούς ήχους δηλαδή, μονοφωνικούς για να είμαστε ακριβείς».

Για παιχνίδια

Για φωτογραφίες, «καλύτερα να τις δούμε από την οθόνη της μηχανής». Για παιχνίδια όμως «έχουμε έναν Sinclair ΖΧ Spectrum 128 από τα μέσα της δεκαετίας του '80. Εσωτερικό σκληρό δεν έχει οπότε θα φορτώσουμε μια δισκέτα με το πάντα διαχρονικό Pac-Man. Θα περιμένουμε λίγο να φορτώσει, κάνα δίλεπτο, και μετά μπορούμε να παίξουμε».

Η ιδέα για τη δημιουργία του ΕΛΜΠ γεννήθηκε το 2008. «Αποτελούσε για μένα προσωπικό όνειρο» λέει ο κ. Τσεκούρας «και ήθελα πολύ να το δω να πραγματοποιείται. Πέρα από τη μιζέρια που μας επιβάλλουν, να δούμε να γίνεται και κάτι καλό. Να μπορέσει να μάθει η νέα γενιά από πού ξεκίνησε η ψηφιακή εποχή. Πώς ξεκίνησαν οι υπολογιστές που πλέον χωράνε στην παλάμη του ενός χεριού τους. Να μάθουν την ιστορία που κρύβεται πίσω από τους υπερσύγχρονους υπολογιστές τους». Για όσους πάλι μεγάλωσαν με αυτές τις τεχνολογίες, όπως άλλωστε είναι και ο κ. Τσεκούρας, υπάρχει μια «σύνδεση με το παρελθόν.

Σε αυτά τα μηχανήματα» όπως λέει, «εκτός από τα λίγα απαρχαιωμένα data (δεδομένα) που κουβαλάνε μέσα τους, κουβαλάνε και πολλές αναμνήσεις». Η διαρκής εξέλιξη των υπολογιστών, «θέτει πολύ γρήγορα τις συσκευές στο χρονοντούλαπο της ιστορίας της πληροφορικής και μας επιτρέπει να θεωρούμε μουσειακό είδος αντικείμενα που παροπλίζονται πολύ γρήγορα εξαιτίας της ταχύτατης ανάπτυξής της» καταλήγει.

Οι δωρεές στο μουσείο είναι πολλές. Η τελευταία, ένας Commodore PC10-ΙΙ, μοντέλο του 1984. Οπως λέει ο κ. Τσεκούρας, «τα μηχανήματα αυτά όμως δεν έχουν καμία εμπορική αξία. Εχουν συλλεκτική, που εξαρτάται από το αν δουλεύει και πόσο σπάνιο είναι». Επίσης, το μουσείο έχει και τεχνική ομάδα, οπότε οποιοδήποτε πρόβλημα έχουν οι πεπαλαιωμένοι υπολογιστές, προσπαθούν να το επιδιορθώσουν.

Πρώτο συνέδριο

Τέλος, το ΕΛΜΠ, στο πλαίσιο του συνεδρίου Capital & Vision που διοργανώθηκε από το Ελληνο-Γερμανικό Βιομηχανικό και Εμπορικό Επιμελητήριο, πραγματοποίησε και το δικό του πρώτο συνέδριο με θέμα: «Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της πληροφορικής», με διακεκριμένους, στο χώρο της πληροφορικής, ομιλητές. Το μουσείο, αν και στεγάζεται προσωρινά σε ένα μικρό χώρο, βρίσκεται σε αναζήτηση μεγαλύτερου, οπότε για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το μουσείο, τα εκθέματα και τις δυνατότητες επίσκεψης, μπείτε στο www.elmp.gr.