Πλιακοστάμος Κων/νος:Η εικόνα της Εκκλησίας μας

Τελείως τραγική η εικόνα της εκκλησίας για πολλοστή φορά σε σύντομο χρονικό διάστημα μάλιστα. Η ανοχή της κυβέρνησης σε ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ στις δύο προηγούμενες επετείους, Πρωτομαγιά και 17 Νοέμβρη, επέτρεψε και στην εκκλησία να αισθάνεται ότι μπορεί να διεκδικήσει το δικό της μερίδιο στις εξαιρέσεις των μέτρων.

 Εξομοίωσε την εικόνα της με αυτή απαξιωμένων κομμάτων διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να μη νιώθει την ανάγκη να λειτουργήσει αυταρχικά ερμηνεύοντας αυθαίρετα με τον δικό της βολικό τρόπο επιδημιολογικά δεδομένα αφού οι πιστοί που την ακολουθούν είναι περισσότεροι από τους οπαδούς των δύο παραπάνω κομμάτων. 

Η προκλητική στάση που εκδηλώθηκε με ανάστημα εγωισμού αποτελεί τελείως ασύμβατο γεγονός με τον πνευματικό της χαρακτήρα. Οι ιεράρχες με απώλεια της εξαιρετικά προσφάτου μνήμης δεν παραδειγματίστηκαν από τους θανάτους άλλων ιερωμένων. Δυστυχώς οι πραγματικά φωτισμένοι φαίνεται να έχουν εκτοπιστεί από τον αρτηριοσκληρυντικό τρόπο σκέψης των γερασμένων. 

Αποκλείεται το σύνταγμα να τους επέτρεψε να εκτρέψουν τόσο πολύ τον εγωισμό τους, η ανοχή όλων μας είχε τον πρώτο λόγο όπως έγινε και με τα δύο κόμματα της αριστεράς. 

Η εκκλησία χρήζει συντόμως κι εκ βάθους ανασχηματισμό, όχι η κυβέρνηση. Κρίμα που κάποιοι στηρίζουν ακόμη και τώρα την επανεκλογή τους στην επιρροή της σε αδύναμες, θρησκευτικά φανατισμένες παρουσίες χωρίς να καταδικάζουν τις εξωθεσμικές της εκτροπές. Αυτή είναι και η πιο θλιβερή συναλλαγή της με το πολιτικό

σύστημα που εξαρτάται σχεδόν μητρικά από αυτή. 

Το πρόσωπο της εκκλησίας δεν μπορεί να κρυφτεί κι ούτε ο εύσχημος λόγος που προτάθηκε στο τέλος, αυτός της έλλειψης συνεννόησης, ήταν αρκετός για να μην εκτεθεί. 

Την επόμενη φορά που θα μεταφερθεί εκπρόσωπός της με C130 λόγω κορωνοιού στον Ευαγγελισμό, ας πληρώσει τουλάχιστον τα καύσιμα η εκκλησία αφού λειτουργεί ως νομικό πρόσωπο υπεράνω όλων πλην απολύτως εξαρτημένο από τον οβολό μας. 

Στις εφημερίες μου μέχρι πρότινος εγώ δεν είχα κρεβάτι εντατικής για τους ασθενείς που διαχειριζόμουν αλλά γι αυτούς ανοίγει κάθε πόρτα όποτε κριθεί ή το κρίνουν οι ίδιοι απαραίτητο, έχει συμβεί και αυτό επί προηγούμενης διοίκησης νοσοκομείου Λιβαδειάς. 

Έχουν θέσει τον εαυτό τους τέτοιοι ιεράρχες από καιρό εκτός σοβαρού σκοπού και δεν δείχνουν να ανησυχούν ή να το αντιλαμβάνονται, μάλλον επαίρονται.