Δεν θα σταθώ στα fake news για διατάξεις του εργασιακού νομοσχεδίου. Δεν έχουμε άλλωστε ούτε τάσεις τιμωρίας των εργαζομένων ούτε λόγους πολιτικής αυτοκαταστροφής. Θα επικεντρωθώ λοιπόν σε μία σειρά θεμάτων που έχουν επισημανθεί και από τους ίδιους τους εργαζομένους και στον τρόπο με τον οποίο οι διατάξεις του νομοσχεδίου τα αντιμετωπίζουν:
Την απαίτηση όσοι εργάζονται με τηλεργασία να είναι συνεχώς διαθέσιμοι για δουλειά.
Γι’ αυτό θεσπίζουμε το «δικαίωμα αποσύνδεσης». Το δικαίωμα δηλαδή του εργαζόμενου να μην απαντά σε κλήσεις και μηνύματα του εργοδότη πέραν του συμφωνημένου ωραρίου. Προστατεύοντας έτσι την οικογενειακή και προσωπική του ζωή.
Τα περιστατικά βίας και παρενόχλησης στους χώρους εργασίας.
Γι’ αυτό προχωρούμε στην κύρωση της Σύμβασης της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας για την εξάλειψη της βίας και της παρενόχλησης στο χώρο εργασίας. Ενώ εισάγουμε σειρά επιπλέον αυστηρών μέτρων.
Την ανάγκη στήριξης των εργαζόμενων γονέων.
Γι’ αυτό θεσπίζουμε την άδεια πατρότητας 14 ημερών μετ’ αποδοχών. Αλλά και ενισχύουμε τη γονική άδεια, καθώς θα είναι πλέον επιδοτούμενη για δύο μήνες από τον ΟΑΕΔ και για τους δύο γονείς, αντιμετωπίζοντας έτσι ένα αντικίνητρο για την πρόσληψη γυναικών στην εργασία.
Το μη ικανοποιητικό πλαίσιο προστασίας για τους εργαζόμενους σε συνεργατικές πλατφόρμες, όπως τα delivery, κλπ.
Γι’ αυτό εισάγουμε προβλέψεις τόσο για την συνδικαλιστική τους έκφραση όσο και για την υγεία και ασφάλεια στην εργασία τους.
Τις καταχρήσεις που γίνονται από ορισμένους εργοδότες με το ωράριο εργασίας και τις υπερωρίες.
Γι’ αυτό εισάγουμε την «ψηφιακή κάρτα εργασίας». Η οποία θα καταγράφει αυτόματα τον χρόνο προσέλευσης, αποχώρησης, υπερεργασίας και υπερωριών, με έλεγχο από το Υπουργείο Εργασίας. Θα λειτουργήσει ως εγγύηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, αλλά και ως στήριξη των επιχειρήσεων που εφαρμόζουν σήμερα το νόμο απέναντι σε αυτές που παρανομούν. Η ψηφιακή κάρτα εργασίας με τις εγγυήσεις της είναι ίσως η πιο σημαντική αλλαγή του νομοσχεδίου. Μια επανάσταση στην εργασία!
Το αίτημα εργαζομένων για τη «συμφιλίωση» της προσωπικής με την επαγγελματική τους ζωή μέσω της διευθέτησης του χρόνου εργασίας.
Δεν αξίζουν αναφοράς τα fake news, ότι δήθεν καταργείται το 8ωρο. Διότι μένουμε στη νομοθεσία για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας που υπάρχει εδώ και 30 χρόνια με ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ και απλώς προσθέτουμε τη δυνατότητα εκμετάλλευσης των διατάξεων της και με αίτημα του ίδιου του εργαζομένου. Ορισμένοι νομίζουν ότι γνωρίζουν το συμφέρον του εργαζόμενου καλύτερα και από τον ίδιο. Το αφήνω αυτό, για να σημειώσω, ότι μέσω της δυνατότητας που δίνουμε, θα μπορούν όσοι εργαζόμενοι το θέλουν, να έχουν, όχι 5ήμερη, αλλά 4ήμερη εργασία! Να απασχολούνται δηλαδή, αντί για 8 ώρες 5 μέρες την εβδομάδα, για 10 ώρες 4 μέρες την εβδομάδα! Αναρωτιέμαι, όλοι οι κοινωνικά «ευαίσθητοι» της αριστεράς, γιατί θέλουν να στερήσουν κάτι τέτοιο από έναν εργαζόμενο; Είναι κοινωνική ευαισθησία αυτό; Αν ο άλλος θέλει να δουλεύει 4 μέρες και συμφωνήσει με τον εργοδότη του, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ να τον αναγκάσει υποχρεωτικά να δουλεύει 5 μέρες;
Είναι αυτό το νομοσχέδιο που επιχειρείται να διαβληθεί από την αντιπολίτευση πριν καν το διαβάσουν. Μία μεταρρύθμιση η οποία εκσυγχρονίζει την εργατική νομοθεσία και προστατεύει την εργασία. Όταν συζητηθεί το νομοσχέδιο, όλοι θα καταλάβουν ότι αυτό που ενδιαφέρει το ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι οι εργαζόμενοι, αλλά η συνέχιση μιας ακραίας και αβάσιμης αντιπολίτευσης που τον απομονώνει. Τους αφήνουμε στις ακρότητες και προχωρούμε στο δρόμο των ευρωπαϊκών αλλαγών προς όφελος της ανάπτυξης, των πολλών και καλών θέσεων εργασίας, της προστασίας των εργαζομένων!
Άρθρο μου στα «Νέα Σαββατοκύριακο».
0 Σχόλια