Την δική της -προκλητική- εκδοχή προβάλλει η Τουρκία στον ΟΗΕ, απαντώντας με επιστολή στην ελληνική διαμαρτυρία προς τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών όπου καταγγέλονταν οι παράνομες έρευνες του Oruc Reis,
Στη συγκεκριμένη επιστολή που δημοσιεύτηκε στο ert.gr παρέδωσε ο Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Τουρκίας αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι το Oruc Reis πραγματοποιεί έρευνες στην «τουρκική» υφαλοκρηπίδα καθώς κι ότι η Ελλάδα είναι αυτή που δημιουργεί τα προβλήματα με τις μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις της στην περιοχή.
«Η επιλεκτική ερμηνεία της Ελλάδας στο δίκαιο της θάλασσας σχετικά με το ρόλο των νησιών στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας/Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης και η ταυτόχρονη παραμέληση της αρχής της ευθυδικίας ως θεμελιώδους κανόνα της οριοθέτησης των θαλάσσιων συνόρων είναι ενδεικτικές της επιμονής της Ελλάδας να διατηρήσει τις μαξιμαλιστικές και υπερβολικές αξιώσεις θαλάσσιων συνόρων, αγνοώντας τα νόμιμα δικαιώματα της Τουρκίας.
Ανεξάρτητα από την τρέχουσα κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο, όπως περιγράφεται παραπάνω, η Τουρκία τηρεί όλες τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει σε διμερή και πολυμερή φόρουμ και είναι έτοιμη να ξεκινήσει διάλογο χωρίς καμία προϋπόθεση το συντομότερο δυνατόν»
Αναφορικά με την επιστολή του Μόνιμου Αντιπροσώπου της Ελλάδας της 15ης Φεβρουαρίου 2021 (A / 75/753) και μετά από οδηγίες της Κυβέρνησής μου, θα ήθελα να σας επισημάνω τα ακόλουθα.
Είναι λυπηρό το γεγονός ότι ο Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Ελλάδας και η Ελληνική Κυβέρνηση θεωρούν τα Ηνωμένα Έθνη ως εθνικό μέσο ενημέρωσης για την προώθηση της ελληνικής ατζέντας. Η Τουρκία απορρίπτει τους ισχυρισμούς που προβλήθηκαν στην προαναφερθείσα επιστολή, οι οποίοι είναι αβάσιμοι και ανακριβείς στο σύνολό τους. Παρακάτω παρέχεται μια σωστή αναπαράσταση της κατάστασης και του ιστορικού της.
Η Δημοκρατία της Τουρκίας έχει με συνέπεια εμπλακεί σε διάλογο με την Ελλάδα για την αντιμετώπιση και επίλυση όλων των εκκρεμών ζητημάτων. Οι συνομιλίες που προορίζονται για το σκοπό αυτό, που αναφέρονται στην προαναφερθείσα επιστολή, ξεκίνησαν στην πραγματικότητα το 2002, ωστόσο σταμάτησαν το 2016 κατόπιν αιτήματος της ελληνικής πλευράς και κατέστη δυνατόν να συνεχιστούν μόνο το 2021, μετά από τις επίμονες εκκλήσεις της Τουρκίας για διάλογο και συνεργασία. Πιο συγκεκριμένα, όπως ανέφερα στην επιστολή μου με ημερομηνία 21 Αυγούστου 2020 (A / 74/997-S / 2020/826), οι δύο πλευρές είχαν ήδη συμφωνήσει να αναβιώσουν τις διμερείς συνομιλίες τον Αύγουστο του 2020. Ωστόσο, μια μέρα πριν την ταυτόχρονη ανακοίνωση της επανάληψης των συνομιλιών, η Ελλάδα υπέγραψε τη λεγόμενη συμφωνία οριοθέτησης με την Αίγυπτο που παραβιάζει τα εγγενή δικαιώματα της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, που σαφώς αντιβαίνει στο πνεύμα των σχέσεων καλής γειτονίας.
Η Τουρκία πιστεύει ότι οι υφιστάμενοι μηχανισμοί διαλόγου είναι εξαιρετικά καθοριστικοί και κρίσιμοι για την αντιμετώπιση των θεμάτων της αντιπαράθεσης και πρέπει να διατηρηθούν με τη μέγιστη προσοχή. Η Τουρκία συμμετείχε στον 62ο γύρο διερευνητικών συνομιλιών καθώς και στις πολιτικές διαβουλεύσεις με την Ελλάδα, σύμφωνα με αυτήν την εποικοδομητική προσέγγιση και θα συνεχίσει να το κάνει.
Η Ελλάδα, από την άλλη πλευρά, προσπαθεί να υπονομεύσει τους μηχανισμούς διαλόγου παρουσιάζοντας την κατάσταση σαν να υπάρχει μόνο ένα πρόβλημα μεταξύ των δύο κρατών, δηλαδή οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης.Στην πραγματικότητα, αυτό είναι μόνο ένα από τα πολλά μακροχρόνια ζητήματα μεταξύ των δύο κρατών, τα οποία περιλαμβάνουν το εύρος των χωρικών υδάτων τον εθνικό εναέριο χώρο, την κυριαρχία των νησιών, των νησίδων και των βραχονησίδων που δεν παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα μέσω έγκυρων διεθνών συμφωνιών, την παραβίαση του καθεστώτος αποστρατικοποίησης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου από την Ελλάδα και το ζήτημα των περιοχών παροχής υπηρεσιών (FIR, SAR και NAVTEX).
Όσον αφορά τους ισχυρισμούς για τον ελληνικό εθνικό εναέριο χώρο, θα ήθελα να αναφερθώ στην επιστολή μου με ημερομηνία 14 Οκτωβρίου 2020 (A / 75/521). Η εγγενής ασυνέπεια στο πλήρες φάσμα των ελληνικών επιχειρημάτων σχετικά με τα εκκρεμή ζητήματα με την Τουρκία, είναι πιο εμφανής στους ισχυρισμούς του ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου. Η Ελλάδα εφαρμόζει επί του παρόντος 6 ναυτικά μίλια χωρικών υδάτων στο Αιγαίο, ενώ ο ελληνικός εθνικός εναέριος χώρος στην περιοχή ισχυρίζεται ότι είναι 10 ναυτικά μίλια, γεγονός που καθιστά την Ελλάδα τη μοναδική χώρα στον κόσμο με αναντιστοιχία και αυθαίρετο εθνικό εναέριο χώρο. Αυτή η ασυνέπεια δεν ευθυγραμμίζεται με το διεθνές δίκαιο, το οποίο ορίζει ότι ο εθνικός εναέριος χώρος μιας χώρας δεν πρέπει να υπερβαίνει τα χωρικά όρια της θάλασσας. Ο ελληνικός ισχυρισμός ότι τα τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη που πετούν σε απόσταση 6-10 μιλίων παραβιάζουν τον ελληνικό εναέριο χώρο είναι αβάσιμο, καθώς αυτά τα αεροσκάφη πετούν στον διεθνή εναέριο χώρο του Αιγαίου. Επιπλέον, η Τουρκία δεν γνωρίζει καμία άλλη χώρα που να αναγνωρίζει και να χρησιμοποιεί αυτούς τους αυθαίρετους ισχυρισμούς.
Σε ότι αφορά τις αξιώσεις των μαξιμαλιστικών και υπερβολικών θαλάσσιων συνόρων, η Ελλάδα προσπαθεί επίμονα να επιβάλει αυτόματα πλήρη επήρεια για όλα τα νησιά, στη δημιουργία της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης και της υφαλοκρηπίδας, συμπεριλαμβανομένου και του νησιού Κατελόριζο.
Σύμφωνα με αυτόν τον παράλογο ισχυρισμό, ένα νησί 10 km2, το οποίο απέχει μόλις 2 χλμ. από την τουρκική ηπειρωτική χώρα και 580 χλμ. από την ηπειρωτική ελλάδα, υποτίθεται ότι θα δημιουργήσει μια υφαλοκρηπίδα 40.000 km2 / περιοχή αποκλειστικής οικονομικής ζώνης. Σε αυτό το πλαίσιο, θα πρέπει πράγματι να θεωρηθεί ένα αξιοσημείωτο βήμα για την Ελλάδα να αναφέρει τον «χάρτη της Σεβίλλης» ως ένα «ιδιωτικό χάρτη», φαινομενικά αποφεύγοντας να του χορηγήσει επίσημη έγκριση. Μια περιγραφή αυτού του χάρτη, ωστόσο, κωδικοποιείται στην ελληνική εθνική νομοθεσία (Ν. 2289/1995, όπως τροποποιήθηκε με τον Ν. 4001/2011), με βάση την εφαρμογή της μεθόδου ισότητας, αν και μη αναγνωρισμένη και θεωρείται μηδενική και άκυρη από την Τουρκία.
Επιπλέον, οι κανόνες του διεθνούς δικαίου που διέπουν την παραπομπή των διαφορών από τα κράτη στο Διεθνές Δικαστήριο, συμπεριλαμβανομένης της θεμελιώδους ανάγκης της αμοιβαίας συναίνεσης, είναι σαφείς. Η Ελλάδα, ωστόσο, παραβιάζοντας αυτόν τον κανόνα, συνέχισε μονομερώς το ζήτημα ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου, παρόλο που η Τουρκία και η Ελλάδα δεν είχαν ξεκινήσει διμερείς διαπραγματεύσεις για να το αντιμετωπίσουν εκείνη τη στιγμή. Το 1978, το Δικαστήριο αποφάσισε ότι δεν ήταν αρμόδιο να ασκήσει την ελληνική αίτηση επί της ουσίας του ερωτήματος, δεδομένης της έλλειψης συναίνεσης και από τις δύο πλευρές. Επομένως, οι ελληνικοί ισχυρισμοί που περιλαμβάνονται στην προαναφερθείσα επιστολή είναι εντελώς αβάσιμοι και παραπλανητικοί. Πρέπει επίσης να σημειωθεί ως προς αυτό ότι η Ελλάδα διατηρεί μέχρι σήμερα τις επιφυλάξεις της στην υποχρεωτική δικαιοδοσία του Δικαστηρίου για θέματα οριοθέτησης των θαλάσσιων συνόρων, εύρος του εθνικού εναέριου χώρου και αποστρατικοποίηση των νησιών.
Θα ήθελα να επαναλάβω, για άλλη μια φορά, ότι η Τουρκία είναι έτοιμη να ξεκινήσει ουσιαστικές διαπραγματεύσεις για την αντιμετώπιση και επίλυση όλων των εκκρεμών ζητημάτων που αναφέρονται παραπάνω μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας και δεν αποκλείει κανένα μέσο ειρηνικής διευθέτησης που ορίζεται στο άρθρο 33, παράγραφος 1 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, βάσει αμοιβαίας συναίνεσης.
0 Σχόλια