Πατρίδα: Ο τόπος γεννήσεως
ή εγκαταστάσεως, όπου το άτομο διαμορφώνεται ως προσωπικότητα. Είναι η διευρυμένη
μεγάλη οικογένεια. Μέσα στην Πατρίδα
γίνεται το μεγαλύτερο συνειδητό πλάτεμα του εαυτού μας και δημιουργείται το
βαθύτερο ρίζωμα στο χρόνο και στην ιστορία. Το Έθνος, ως
ανθρώπινο σύνολο στηρίζεται στο συναίσθημα της εθνικής συνείδησης. Το Κράτος
και η Πολιτεία θεμελιώνονται στους
νόμους που επιβάλλουν συμβατικές υποχρεώσεις. Οι δεσμοί ηθικής υφής
συνιστούν τις δυνάμεις συνοχής των κοινοτήτων. Η ελληνική γλώσσα,
ετυμολογικά, σηματοδοτεί την έννοια της Πατρίδας, ως την ωραιότερη σύνθεση των
κοινών ρόλων του πατέρα και μητέρας. Πατρική
αυστηρότητα και ισχύς μαζί με μητρική αγάπη και φροντίδα.
Η
εξασφάλιση της υπόστασης της Πατρίδας σημαίνει ότι το συμφέρον του όλου υπερτερεί του ατομικού. Ύπατος
εξουσιαστής ο Νόμος, ο μόνος, που εξασφαλίζει τα ανθρώπινα και πολιτικά
δικαιώματά μας, την ελευθερία μας, αφού και εμείς τηρούμε τις υποχρεώσεις μας φυσικά. Με ευπείθεια
τηρούμε τους νόμους της και δεν νομιμοποιούμαστε να τους παραβιάζουμε, επειδή κάποιος άλλος
τους παραβιάζει. Αναθέτουμε την εξουσία στους ικανούς, που υπηρετούν το
συμφέρον της Πατρίδας, οπότε ωφελούνται οι πολλοί. Τα όρια της Πατρίδας μας
αρχίζουν από την αυλή του σπιτιού μας, φθάνουν στα σύνορα, αλλά η αξιοπρέπειά της
μεταδίδεται σε όλη την Οικουμένη.
Δημοκρατία: Συνιστά την πιο λεπτή(ελληνική) επινόηση του
ανθρώπινου πνεύματος για την κοινωνική ζωή, καθόσον δημιουργεί συνθήκες
αποκέντρωσης και διάχυσης της εξουσίας. Είναι το πιο αποτελεσματικό όπλο, που
έχει επινοήσει ο άνθρωπος για να αντιμετωπισθεί η αφροσύνη και η αλαζονεία, που
παράγει κάθε υπερβολή. Απαιτεί πολίτες
σώφρονες και αγαθούς, ώστε να δικαιούνται μερίδιο στη διακυβέρνηση της χώρας.
Απαιτεί περισσότερα από όσα είναι συχνά διατεθειμένοι να δώσουν οι πολίτες. Δεν
σημαίνει μακαριότητα, ηρεμία και ακινησία. Ποτέ οι δημοκρατικές κατακτήσεις
δεν είναι απόλυτα προστατευμένες. Απαιτείται συνεχής ανησυχία και εγρήγορση.
Εθνική Άμυνα: Για κάθε αγαθό υπάρχουν
οι ειδικοί, αλλά η φροντίδα ανήκει σε όλους μας πχ για την υγιεινή έχουμε τους γιατρούς, αλλά όλοι μας έχουμε
την ευθύνη να την προστατεύουμε. Έτσι και για την Εθνική Άμυνα έχουμε
του λειτουργούς της( Μόνιμα Στελέχη), αλλά η ευθύνη βαρύνει όλους μας.
Η Πολιτεία λειτουργεί ως ενιαίος οργανισμός, έστω και εάν στηρίζεται σε
επιμέρους εξειδικευμένους θεσμούς. Η σωστή και εναρμονισμένη λειτουργία του
κάθε θεσμού επηρεάζει το Όλον. Η Εθνική Άμυνα είναι απόλυτα καθολικό αγαθό άρα είναι συλλογική υπόθεση. Χωρίς υγιές κοινωνικό, οικονομικό, παιδευτικό στοιχείο
δεν νοείται Εθνική Άμυνα που αρχίζει από το ίδιο το άτομο και ολοκληρώνεται
στις Μονάδες των συνόρων και στα Γενικά Επιτελεία. Το στράτευμα δεν συνιστά μια
ξεχωριστή ομάδα αλλά είναι αυτός ο ίδιος ο Λαός που αποτελεί την
Πολιτεία. Ειδικά στις Χώρες που αντιμετωπίζουν κινδύνους ακεραιότητας και δεν έχουν την πολυτέλεια για μισθοφορικό στρατό, όπως η
δική μας Πατρίδα, ο πιο κρίσιμος
παράγοντας είναι ο ανθρώπινος πλούτος.
Στρατιωτική Θητεία: Αποστολή του
Στρατού στην ειρήνη είναι να
προετοιμάζει τους νέους μας για την κρίσιμη ώρα της μάχης. Η στρατιωτική
εκπαίδευση, απλά ως ενημέρωση και εκμάθηση χειρισμού του οπλισμού είναι το ελάχιστο
έργο και θα αρκούσε ένας μικρός χρόνος στράτευσης. Αυτή η εσφαλμένη αντίληψη,
δυστυχώς, επικρατεί και από εκεί απορρέει το ψεύτικο ερωτηματικό: γιατί «να
υπηρετούν τόσους μήνες τα παιδιά μας και να χάνουν πολύτιμο χρόνο από τη
σταδιοδρομία τους»! Δεν είναι χαμένος χρόνος! Παραβλέπεται η ύψιστη
αποστολή της κορυφαίας φάσεως της ανθρώπινης αγωγής η στρατιωτική αγωγή,
η οποία, ως προσωπική ενεργητική συμμετοχή στο
ύπατο αγαθό της ελευθερίας την καθιστά πρώτιστη δημοκρατική αξία.
Ας δούμε επιγραμματικά τι συμβαίνει κατά φάση
της στρατιωτικής αγωγής. Μέσα σε ένα ιδιάζον κλίμα, πολύ διαφορετικό από
το σπιτικό και οικογενειακό, αναπτύσσεται η προαίρεση και η προθετικότητα για
ευθύνη του νέου, λόγω της ορμέμφυτης
ανθρώπινης ιδιότητας της κοινωνικότητας (μίμησης). Προκαλείται μια έντονη
συγκινησιακή ενεργοποίηση του συναισθηματικού του χώρου. Ταυτόχρονα
αφυπνίζεται ο συνειδησιακός χώρος,
καθόσον βρίσκεται μπροστά στη σκληρή πραγματικότητα
της ευθύνης. Δια του παραδείγματος των μελών της ομάδας και με τη συνδρομή του εκπαιδευτή-ανδραγωγού καλλιεργείται η ευγενής
άμιλλα και η ηθική συνείδηση, οπότε αναπτύσσεται η βούληση
για προσφορά μέχρι την αυτοθυσία.
Με τη στρατιωτική αγωγή ο νέος αναπτύσσει την
αυτοσυνειδησία, αυτοπεποίθηση. Συνειδητοποιεί την έννοια και την αξία της Πατρίδας και νιώθει άξιος να συμβάλει
στην ελευθερία της. Έτσι πλαταίνουν τα στενά ατομικά του όρια μέχρι και την
αιωνιότητα του Έθνους.
Καλλιεργείται η ενσυνείδητη
πειθαρχία. Μέχρι εκείνη τα στιγμή οι άλλοι του υπαγόρευαν το τι πρέπει να
κάνει. Τώρα πια είναι εκείνος, οποίος συνειδητά αποφασίζει. Καθίσταται ένας
ικανός μαχητής του πολέμου και της ζωής.
Τότε νιώθει την Πατρίδα ως Οικογένειά του.
Η Εθνική Άμυνα δεν είναι
υπόθεση μόνον των λειτουργών της, που φέρνουν ακέραιη την ευθύνη της επιτελικής και επιχειρησιακής διεξαγωγής,
αλλά όλων, όσων επιθυμούν να απολαμβάνουν τα αγαθά, που τους προσφέρει η Πατρίδα μας. Η
στρατιωτική θητεία είναι προσωποπαγές καθήκον και όχι εξαγοράσιμο. Ο ιδρώτας
και το αίμα είναι συστατικά της προσωπικής μας
ζωής και δεν αποτιμώνται με χρήματα. Όλες οι προσφορές έργου δεν
είναι συγκρίσιμες. Ας αναλογιστούμε πώς είναι δυνατόν να συγκριθεί μια ώρα
φρουρού στο «Φυλάκιο Ω» ή σε
υποβρύχιο στο βυθό της θάλασσας ή επαγρύπνησης παρατηρητή σε ένα ξερονήσι με οποιαδήποτε άλλη εργασία σε κλίμα
ασφάλειας! Ποια δύναμη ψυχής πρέπει να έχει αποκτήσει ο νέος για να σηκώνει
την ευθύνη της τιμής της Πατρίδας ολόκληρης!
Η
Πατρίδα και ο πολίτης προκόβουν στην «ευδαιμονία» και στην «αρετή, όπως
στοχάστηκε και δίδαξε το υγιές πνεύμα των αρχαίων προγόνων μας. Δεν πρέπει
σκοπός του «ηγέτη» να είναι η απόκτηση
δύναμης, όπως δίδαξε ο Machiavelli. Η οικονομική ισχύς πρέπει να συνδυαστεί
απαραίτητα με το εθνικό φρόνημα για να καταστεί
αειφόρος αξία. Το εθνικό φρόνημα δεν καλλιεργείται στα πεδία
των φρικαλέων ανταγωνισμών για
απόκτηση οικονομικής ισχύος, αλλά
αναδύεται από τα βάθη της καρδιάς
και ριζώνει στη συνείδηση με την αγωγή και την παιδεία.. Η
λεβεντιά καλλιεργείται με την ολιγόμηνη δημιουργική στρατιωτική θητεία μέσα στο
γόνιμο περιβάλλον του Στρατεύματος.
Η
ακεραιότητα της Πατρίδας είναι το πρώτιστο ατομικό και συλλογικό αγαθό, που
εξασφαλίζεται με τη φιλοπατρία ολόκληρου του λαού. Μια υπέροχη αγάπη τόν καθοδηγεί: «Αγαπώ τα τέκνα
μου, αλλά την πατρίδα μου πιο πολύ και από αυτά την αγαπώ» (Πλούταρχος). Μια
ανυπέρβλητη δύναμη για ζωή, που τον
εξοπλίζει με αρετές, πιστεύω, φιλότητα, ελπίδα, μελλοντική προσδοκία! Μια αγάπη, που υπερβαίνει τον έρωτα και την φιλία εγγίζοντας
τα όρια της αγάπης για κάτι το
ιερό και άγιο, την Πατρίδα.
Ο μαχητής στη διάρκεια της δημιουργικής στρατιωτικής θητείας του αποκτά αυτόνομα
ένα μεγάλο «πιστεύω»: ότι το
καλό της Πατρίδας, συνιστά υπόθεση του καθενός μας και η ατομική
μας ελευθερία υπόθεση όλων. Το ίδιο πιστεύω πρέπει να έχει και ένας
πολίτης άξιος για Δημοκρατία. Γι’ αυτό
ακριβώς τον λόγο διατεινόμαστε ότι η
στρατιωτική θητεία συνιστά διαχρονική δημοκρατική αξία.
«
Δεν ζει χωρίς Πατρίδα η ανθρώπινη ψυχή»( Παλαμάς). Και εάν ακόμη
επιτευχθεί το απίθανο, μια πλανητική
Συνομοσπονδία Κρατών, οι Πατρίδες θα υπάρχουν πάντα, γιατί ο
άνθρωπος μόνον μέσα στην Πατρίδα βιώνει με πληρότητα τον εαυτό του. Ειδικά,
όταν πρόκειται για Χώρα, όπως η Ελλάδα μας
με πλούσια Ιστορία που έχει επιτευχθεί με τη μοναδική αρμοστικότητα
της Ελληνικής Φυλής έχουμε το αυταπόδεικτο καθήκον να θεωρούμε την
Πατρίδα μας Ιερή Εστία, μέσα στην οποία ο καθένας μας νιώθει τη ζωογόνο
ασφάλεια, θαλπωρή και αδελφοσύνη.
Η
φιλοπατρία όλων των Ελλήνων και ο
«συνταγματικός πατριωτισμός», όσων ζουν στην Χώρα μας, συνιστούν
τον καταλύτη των διαφορών μεταξύ μας, που δεν πρέπει
να φτάνουν ποτέ στο όριο καταστροφής του όλου, που λέγεται
Ελλάδα.
Ίσως να
υπάρχουν μερικοί συμπολίτες μας, οι οποίοι μέσα στη μέθη του
μερκαντιλισμού λησμονούν ότι όλοι οι
θεσμοί είναι απαραίτητα παραγωγικά μεγέθη για την Πατρίδα.
Ευελπιστούμε, όμως, ότι δεν υπάρχουν σε αυτή
Χώρα των Ηρώων και Θυσιών συμπολίτες μας, που θέλουν να απολαμβάνουν τα
αγαθά της ζωής τους και οι οποίοι χωρίς φιλότιμο να είναι αχάριστοι
προς Εκείνους, οι οποίοι
θυσίασαν τη δική τους ζωή τους, για να σωθεί η Πατρίδα μας, που
παραμένει πάντα ό,τι τιμιότερο και αγιότερον έχουμε.
Τιμούμε ειλικρινά τους νεκρούς μας
μόνον εάν δώσουμε και τηρήσουμε την
υπόσχεση ότι θα διατηρήσουμε την Ελλάδα μας υψηλά, εκεί που αρμόζει στην
Ιστορική Της θέση, επιβεβαιώνοντας τα λόγια του Εθνικού Ποιητή μας «κλείσε
μέσα στη ψυχή σου την Ελλάδα και θα δεις να λαχταρίζει κάθε είδος μεγαλείου».
Δημήτρης
Κ. Μπάκας
21 Νοε 2021
0 Σχόλια