Ημέρα μνήμης
Θα έλεγε κανείς, πως είναι γραμμένο από τη μοίρα, ο τόπος που λέγεται Ελλάδα και που η ιστορία του είναι αίμα και δάκρυα, αγώνες και θυσίες αλλά και ηρωισμοί, δόξες και νίκες ν' αντιμετωπίζει στο διάβα του χρόνου καταστάσεις και γεγονότα που συνθέτουν τη μακραίωνη και πολυκύμαντη ιστορία του, που έχει να επιδείξει πολυάριθμους αγώνες, που εμπνέονται από τα ευγενικά και υψηλά ιδανικά της αυτοθυσίας και του ηρωισμού.
Η ιστορία της πατρίδας μας έχει να παρουσιάσει μεγαλοσύνες, γεγονότα και κατορθώματα που προκαλούν θαυμασμό και περηφάνια.
Έχει όμως να παρουσιάσει και μελανές σελίδες. Μια τέτοια σελίδα είναι και η περίοδος της δικτατορίας του 1967-1974 κατά την οποία οι συλλήψεις, οι εξορίες, οι βασανισμοί δημοκρατικών πολιτών και ο περιορισμός των ατομικών ελευθεριών ήταν σε ημερήσια διάταξη.
Από τους πρώτους κιόλας μήνες μετά το πραξικόπημα, αρχίζει να φουντώνει η αντίσταση του λαού ενάντια στη χούντα.
Η αγανάκτηση όμως κορυφώνεται μέσα στο 1973 με αγωνιστικές εκδηλώσεις εργατών, φοιτητών και μαθητών.
Η αντίσταση της σπουδάζουσας νεολαίας για κατάκτηση συνδικαλιστικών ελευθεριών πρώτα και κατόπιν για αποκατάσταση της δημοκρατικής ομαλότητας θα μείνει στο χρονικό του φοιτητικού κινήματος.
Τον Νοέμβρη, το ποτήρι έχει ξεχειλίσει. Γίνεται η κατάληψη της Νομικής σχολής Αθηνών από τους φοιτητές σαν μέτρο πίεσης. Ο Αθηναϊκός λαός κατεβαίνει στους δρόμους, για να διαδηλώσει τον πόθο του για τη λευτεριά. Στις 15 του Νοέμβρη οι φοιτητές ενωμένοι οργανώνονται και καταλαμβάνουν το χώρο του Πολυτεχνείου. Μετά τη κατάληψη βάζουν αμέσως σε λειτουργία αυτοσχέδιο ραδιοφωνικό σταθμό.
Ο ραδιοφωνικός σταθμός ακούγεται σε όλες τις γωνιές της Αθήνας..''εδώ Πολυτεχνείο - εδώ Πολυτεχνείο, σας μιλούν οι ελεύθεροι αγωνιζόμενοι φοιτητές''.
Την Παρασκευή 16 του Νοέμβρη, πλήθη εργαζομένων και μαθητών, που έχουν εγκαταλείψει τις δουλειές τους και τα σχολεία τους κατακλύζουν από το πρωί το κέντρο της Αθήνας.
Η ατμόσφαιρα δονείται από συνθήματα.
Οι δυνάμεις ασφαλείας επιτίθενται με γκλομπς και δακρυγόνα, για να διαλύσουν τον κόσμο, που βρίσκεται γύρω από το πολυτεχνείο.
Μετά τα μεσάνυχτα, τανκς κυκλώνουν τον χώρο του Πολυτεχνείου.
Ο πομπός συνεχίζει να μεταδίδει: ''Το Πολυτεχνείο θα μείνει προπύργιο και εστία αγώνα. Είναι οχυρωμένο με τα στήθη των αγωνιζομένων φοιτητών.''
Πυροβολισμοί αρχίζουν ν' ακούγονται από διάφορες μεριές.
Μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες οι διαδηλωτές συνεχίζουν την αντίστασή τους.
Η χούντα οδηγεί τα πρώτα τανκς στα κάγκελα του χώρου με τους φοιτητές να φωνάζουν στους φαντάρους ''είμαστε άοπλοι - είμαστε άοπλοι, οι φαντάροι είναι αδέρφια μας δεν θα μας πυροβολήσουν. Αγωνιζόμαστε για μια καλύτερη και ελεύθερη Ελλάδα. Αγωνιζόμαστε για τη λευτεριά αυτού του τόπου.''
Στις 02:27 το πρωί ένα από τα τανκς πέφτει πάνω στη πύλη του Πολυτεχνείου, ενώ στα κιγκλιδώματα βρίσκονται φοιτητές. Φαντάροι και αστυνομικοί εισβάλουν στο προαύλιο πυροβολώντας. Οι φοιτητές και οι πολίτες που βρίσκονται μέσα προσπαθούν να βρουν δίοδο διαφυγής, ενώ δέχονται άγριες επιθέσεις.
Η έξοδος των πολιορκημένων αρχίζει. Οι πυροβολισμοί αυξάνουν. Ο ραδιοφωνικός σταθμός δεν έχει παύσει ούτε λεπτό να καλεί σε βοήθεια το λαό της Αθήνας, να εμψυχώνει όλους τους αγωνιζόμενους.
Οι αδίστακτοι εκτελεστές ποδοπατούν, τραυματίζουν, σκοτώνουν διαλύουν τους ήρωες φοιτητές.
Ο αυτοσχέδιος ραδιοφωνικός σταθμός παύει να ακούγεται, αφού οι φοιτητές έψαλλαν τον Εθνικό Ύμνο.
Ταυτόχρονα τα άλλα τανκς καταλαμβάνουν επίκαιρες θέσεις. Δεκάδες οι νεκροί και οι τραυματίες.
Κηρύσσεται στρατιωτικός νόμος και απαγόρευση κυκλοφορίας.
Ο σπόρος όμως είχε ριχτεί.
Η χούντα κάτω από το βάρος της λαϊκής αντίδρασης αρχίζει να κλονίζεται.
17 Νοέμβρη 1973. Μέρα που θα μείνει για πάντα ανεξίτηλα γραμμένη στις καρδιές όλων των Ελλήνων.
Είναι μια καινούργια σελίδα δόξας.
Συνέχεια των αγώνων του '21 και του '40.
Έδειξε για μια φορά ακόμη πως ο Ελληνικός λαός ξέρει να μάχεται και να πολεμά για τη κατάκτηση του πολύτιμου αγαθού, τη λευτεριά.
Τιμή σ' εκείνους τους αγωνιστές του Πολυτεχνείου που έπεσαν από τα βόλια της χούντας.
Τιμή σ' όλους εκείνους που κατόρθωσαν να ορθώσουν τα στήθη τους απέναντι στα τανκς των σφετεριστών της εξουσίας.
Κάθε χρόνο τις μέρες αυτές θ' αντηχεί ο σταθμός των ελεύθερων αγωνιζομένων και πρέπει να γίνει φωνή συνείδησης για όλους μας μιας και τα οράματα της γενιάς του Πολυτεχνείου έμειναν και συνεχίζουν να είναι οράματα.
Από εκδήλωση για την επέτειο του Πολυτεχνείου, το σχολικό έτος 2000-2001, στο Πανορμίτειο Γυμνάσιο Σύμης.
Από εκδήλωση για την επέτειο του Πολυτεχνείου, το σχολικό έτος 2000-2001, στο Πανορμίτειο Γυμνάσιο Σύμης.
0 Σχόλια