Η πρόσφατη εμπλοκή της διεθνούς κοινότητας στην κρίση της Λιβύης, αποκάλυψε, σε αρκετά μεγάλο βαθμό, την πραγματική θέση πολλών κρατών στη διεθνή σκηνή. Στο άρθρο αυτό καταθέτουμε κάποιες σκέψεις για τις πολιτικο-στρατιωτικές επιλογές των κρατών, που είτε παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε παγκόσμιο επίπεδο είτε επηρεάζουν άμεσα την Ελλάδα και τις διεθνείς σχέσεις της. Στα πλαίσια των δυνατοτήτων μας, επιχειρούμε να αναλύσουμε τις στάσεις αυτές με συντομία και μια μικρή δόση πικρού χιούμορ.
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΤΗΛΕΣΚΟΠΟΣ ΗΠΑ Συνεχίζουν να είναι ο πρώτος παίχτης στο παιχνίδι, μόνο που αυτή τη φορά θα έχουν (στην αρχή τουλάχιστον) ρόλο play-maker. Δεν θέλουν να βάλουν το γκολ, αλλά να κάνουν το παιχνίδι, ώστε να το βάλει κάποιος άλλος. Οι σημαντικότεροι λόγοι αυτής της στάσης είναι οι παρακάτω: - Μια μεγάλη εμπλοκή (στο Αφγανιστάν) είναι αρκετή προς το παρόν. - Δεν θα ήθελαν να ξεσηκώσουν νέο αντιαμερικανικό μένος από φανατικούς μουσουλμάνους, λόγω επέμβασής τους σε μια ακόμη μουσουλμανική χώρα. - Θέλουν να φανεί εντονότερα η διεθνής συμμετοχή στις επιχειρήσεις, ώστε αυτές να αποκτήσουν πολυεθνικό χαρακτήρα και να αναδείξουν τον Καντάφι ανεπιθύμητο σε παγκόσμιο επίπεδο. - Θέλουν να επιτρέψουν στις χώρες του Αραβικού Συνδέσμου και της Αφρικής να εμπλακούν, χωρίς όμως να φαίνεται ότι ελέγχονται από τις ΗΠΑ. - Ευκαιρία να δουν ποιοι άλλοι, μέσα στο ΝΑΤΟ, θα μπορούσαν να αναλάβουν την αποτελεσματική διεξαγωγή στρατιωτικών επιχειρήσεων (αυτό θα μπορούσε να επηρεάσει και μελλοντικές επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ). Κερδισμένες, και μάλιστα ανέλπιστα, αν αναλογιστεί κανείς την ατολμία που επέδειξαν αρχικά, τόσο ο πρόεδρος Ομπάμα, όσο και ο υπουργός άμυνας Γκέιτς. Τους έσωσε η Χίλαρι, τρομάρα τους. Φαίνεται ότι ο Ομπάμα τα έχασε λίγο όταν ο Καντάφι τον χαρακτήρισε παιδί του, επειδή έχει ρίζες στην Αφρική. Αλήθεια, όποιος έχει ρίζες στην Αφρική είναι παιδί (έστω και πνευματικό) του Καντάφι; Δηλαδή αληθεύει η φήμη ότι ο Καντάφι μ@μησε (έστω και πνευματικά) όλη την Αφρική;
ΓΑΛΛΙΑ Δείχνει πρόθυμη και έτοιμη να αναλάβει το ρόλο της δεύτερης δύναμης στο ΝΑΤΟ. Αποτελώντας μια πάντα υπολογίσιμη πυρηνική δύναμη, δείχνει τώρα και την αποτελεσματικότητα των συμβατικών της δυνάμεων. Δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη η ετοιμότητα που επέδειξε για άμεση εμπλοκή, λίγες ώρες μετά την απόφαση του ΣΑ του ΟΗΕ. Ταυτόχρονα, εκμεταλλεύεται κατά τον καλύτερο τρόπο τη διστακτικότητα της Γερμανίας, δείχνοντας στα υπόλοιπα κράτη της ΕΕ ότι η Γαλλία και όχι η Γερμανία έχει πραγματικά τη δυνατότητα να είναι η ηγέτιδα δύναμη στην Ευρώπη. Χωρίς αμφιβολία, ο μεγάλος κερδισμένος μέχρι στιγμής είναι ο Νικολά Σαρκοζί. Ρίσκαρε παίζοντας με το χρόνο και του βγήκε. Για να λέμε όμως το σωστό, ο πραγματικός ηγέτης δεν μπορεί να διστάζει μπροστά στον κίνδυνο.
ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ Κινείται στο ίδιο μήκος κύματος με τη Γαλλία, έχοντας χάσει όμως την πρωτοβουλία των κινήσεων. Λίγο η μεγαλύτερη απόσταση από τη Λιβύη, λίγο η καπατσοσύνη του Σαρκοζί, της στέρησαν το δικαίωμα να πάρει τα ηνία στην Ευρώπη. Έτσι, εκτός από τη Γερμανία να την καπελώνει σε πολιτικο-οικονομικό επίπεδο, τώρα έχει και τη Γαλλία να την καπελώνει στρατιωτικά. Τουλάχιστο όμως δηλώνει παρούσα. Κερδισμένη ναι, όχι όμως όσο θα ήθελε. Η κατάντια μιας πάλαι ποτέ κραταιάς αυτοκρατορίας, που συνήθισε να ανέρχεται στο ΝΑΤΟ, σαν κισσός αναρριχόμενος στον κορμό που προσέφεραν οι ΗΠΑ. Όχι ότι δεν είχε αξία (το έδειξε άλλωστε στα Φώκλαντ), αλλά μάλλον την βοήθησε πολύ η κοινή γλώσσα.
ΓΕΡΜΑΝΙΑ Πού πας ρε Άνγκελα; Θα σε ρουφήξει ο κοντός (ο Νικολά). Εντάξει, η Γερμανία είναι η μεγαλύτερη οικονομική δύναμη στην Ευρώπη, αλλά θέλεις να ηγηθείς της ΕΕ ως ταμίας και ως λογιστής; Άλλου είδους προσωπικότητες διακρίνονται σήμερα, και μάλιστα στα δύσκολα. Η διστακτικότητα της Γερμανίας δείχνει κόμπλεξ και φοβία μπροστά σε μια πιθανή αποτυχία (όσο απίθανη και να είναι). Ο φόβος της τρομοκρατίας και της μετανάστευσης θα επικρατήσει τελικά των συμμαχικών υποχρεώσεων; Το δικαίωμα επέμβασης στο εσωτερικό άλλων χωρών το δέχεται όταν πρόκειται να μαζέψει χρήμα (ας πούμε στην Ελλάδα) όχι όμως αν έχει οικονομικό κόστος, άμεσα ή αργότερα. Όλα τα μετράει μόνο ως χρήμα, και από αξίες τίποτα. Μόνο μαγκιά δεν το λες αυτό. Αν υπάρχει άλλος χαμένος εκτός από τον Καντάφι, αυτός είναι η Γερμανία. Και αυτό το βλέπουν και οι Γερμανοί, γι’ αυτό όλη η αντιπολίτευση έχει την Μέρκελ στο κράξιμο.
ΙΤΑΛΙΑΩραίος ο καβαλιέρε. Παρότι τον κυνηγάνε δίκαιοι και άδικοι, παρότι απ’ όπου κι αν τον πιάσεις βγαίνει και μια ροζ ιστορία, παρότι η κοινή γνώμη έχει στραφεί εναντίον του, αυτός δεν μασάει τίποτα. Αμέσως διέθεσε αεροδρόμια, λιμάνια, δυνάμεις και ότι άλλο του ζήτησαν ή δεν του ζήτησαν. Σιγά μην επιτρέψει να μαζευτούν λαθρομετανάστες στην Ιταλία. Κι ας υποσχέθηκε ο Καντάφι ότι θα γεμίσει τον τόπο με μετανάστες που θα στείλει από την Αφρική (όχι Λίβυους, από τους υπόλοιπους υποτακτικούς που πιστεύει ότι έχει στην Αφρική). Δεν είναι τυχαίος ο Σίλβιο. Δείχνει να ξέρει και το παιχνίδι και τους κανόνες του. Φυσικά από τους κερδισμένους. Εδώ που τα λέμε, κατά βάθος αποτελεί το ίνδαλμα κάθε άντρα. Έχει λεφτά, εξουσία, γυναίκες, μια μεγάλη ποδοσφαιρική ομάδα και επιρροή στην κοινή γνώμη.
ΑΡΑΒΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ Για να μην πάρουμε τα Αραβικά κράτη ένα προς ένα. Πρώτη φορά στράφηκε ανοιχτά εναντίον αραβικού κράτους. Κι άλλες φορές κάποιο αραβικό κράτος συμμετείχε σε επιχειρήσεις εναντίον άλλου αραβικού κράτους, αλλά όχι σε επίπεδο Αραβικού Συνδέσμου. Οι Άραβες δεν πρέπει να ήταν και πολύ ευτυχισμένοι με τις προσπάθειες του Καντάφι να εμφανίζεται ως αυτόκλητος ηγέτης όλου του αραβικού κόσμου. Σίγουρα έχουμε να δούμε πολλές κινήσεις ακόμη στη διεθνή σκακιέρα. Πιστεύουμε ότι το πιο σημαντικό που κέρδισαν οι Άραβες ήταν η απαλλαγή από τα βαρίδια του Ισλάμ, της κελεμπίας, του σαρικιού και της μπούρκας.
ΤΟΥΡΚΙΑ Ως συνήθως, ο επιτήδειος ουδέτερος. Τη μια λέει σύκα και την άλλη λέει καρύδια. Τη μια μέρα είναι από εδώ και την άλλη από εκεί. Και 1Χ2 να την παίξεις στο διεθνές ΠΡΟΠΟ, δεν θα την πιάσεις. Γενικά, περιμένει να δει προς τα πού θα γείρει η πλάστιγγα για να πάρει θέση. Συνηθισμένοι λεονταρισμοί θρασύδειλων ανδρείκελων, που κάνουν τους νταήδες στα εύκολα και σφυρίζουν κλέφτικα στα δύσκολα. Η μπέσα αποτελεί άγνωστη λέξη. Και καλά εμείς, την ξέρουμε χρόνια. Καιρός να την καταλάβει και κανένας άλλος. Μπορεί να βρεθεί με τους χαμένους αλλά θα πρέπει να κάνει κάτι γι’ αυτό και η δική μας διπλωματία. Ας τους ξεμπροστιάσουμε και μια φορά. Διαφορετικά θα πάρει θέση με τους κερδισμένους.
ΕΛΛΑΔΑ Για να λέμε τα σύκα σύκα, καιρός ήταν να πάμε με τους δυνατούς. Η άμεση ανάληψη των συμμαχικών μας ευθυνών από την κυβέρνηση αποτέλεσε θετική έκπληξη μεγάλου βαθμού. Τόσα χρόνια είχαμε συνηθίσει σε αγάπες και φιλίες με κάθε τριτοκοσμικό κράτος και ηγέτη, σε αποχή από συμμαχικές επιχειρήσεις και σε διεθνή απομόνωση. Τα αποτελέσματα αυτών των πολιτικών ακόμα τα πληρώνουμε, κυρίως σε επίπεδο εθνικών θεμάτων και διεθνούς διπλωματίας. Ελπίζουμε η νέα αυτή στάση να αποτελεί επιλογή της κυβέρνησης και όχι αποτέλεσμα πιέσεων. Δυστυχώς, έχουμε αρκετούς λόγους να πιστεύουμε το δεύτερο. Άλλωστε, επί πρωθυπουργίας Ανδρέα Παπανδρέου, ο Καντάφι είχε χαρακτηρίσει την Ελλάδα “αδελφή χώρα” και το ΠΑΣΟΚ “αδελφό κόμμα”, ενώ σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα, μόλις πριν από λίγες ημέρες ο Γιώργος Παπανδρέου παραιτήθηκε από μέλος ΜΚΟ που είχε ιδρύσει ο Καντάφι (Τα Αδέλφια της Νότιας Κοινωνίας - The Brothers of the South Society). Και μην ξεχνάμε ότι ο ίδιος ο Καντάφι τηλεφώνησε στον Γιώργο Παπανδρέου, προκειμένου μέσω αυτού να μεταφέρει τις απειλές του κατά των Ευρωπαϊκών κρατών, τονίζοντας και πάλι πως η Ελλάδα είναι φίλη χώρα της Λιβύης. Τώρα, τι άλλαξε και ο πρωθυπουργός έγινε εχθρός του φίλου του, αυτός το ξέρει. Έστω κι έτσι όμως, αυτή τη φορά είμαστε με τους ισχυρούς. Ας ελπίσουμε ότι αυτό θα το εκμεταλλευτούμε για την προώθηση των εθνικών μας θεμάτων (π.χ. στις διαπραγματεύσεις για το όνομα της ΠΓΔΜ). Εννοείται βέβαια, ότι αν δεν το κυνηγήσουμε, δεν πρόκειται τίποτα να μας δοθεί στο πιάτο.www.psema.gr
.jpg)
0 Σχόλια