Από τον Oμηρο, τον Θουκυδίδη, τον Ξενοφώντα, τον Παυσανία, τον Λίβιο
και άλλους αρχαίους συγγραφείς οι αναφορές στην Αλίαρτο δείχνουν τα
επιτεύγματα αυτής της πόλης στη Βοιωτία. Ομως ποιος το περίμενε ότι πολύ
κοντά από εκεί που ήταν κτισμένη η αρχαία Αλίαρτος, θα εντοπιζόταν
αρχαία πηγή που παραπέμπει στην κρήνη Κισσούσα. Εκεί, δηλαδή, που οι
νύμφες του Ελικώνα έλουζαν τον μικρό Διόνυσο.
Και όπως μας θυμίζει
ο Πάρις Βαρβαρούσης, στην πηγή αυτή οι Αλιάρτιοι γιόρταζαν -σύμφωνα με
τον Πλούταρχο-, τα «Θεοδαίσια» προς τιμήν του Διονύσου αλλά και τα
«Προτέλεια» την παραμονή της γαμήλιας τελετής.
Οι περιηγητές του
19ου αι. αλλά και οι νεότεροι μελετητές δεν προσδιόριζαν ακριβώς τη θέση
της, όμως ενδείξεις οδηγούν τους επιστήμονες σε πλαγιά του Ελικώνα όπου
βρισκόταν η πόλη Ωκαλέα. Για να την επιλέξουν, άλλωστε, για τόσες
εκδηλώσεις χαράς, πρέπει να βρισκόταν σε ειδυλλιακό περιβάλλον.
Εκεί,
σε μια δύσβατη περιοχή, ο κ. Βαρβαρούσης -καθηγητής στο Πανεπιστήμιο
Αθηνών- εντόπισε φρεάτιο με αύλακα περιτοιχισμένο από αρχαίους
κατεργασμένους λίθους καθώς και τμήμα πήλινου αγωγού με λιγοστό νερό
τους θερινούς μήνες. Το νερό αναβλύζει από τη βάση ογκόλιθου με εμφανή
αλλοιωμένα ανάγλυφα, είναι «πεντακάθαρο, ελαφρύ και γλυκίζει» όπως
σημειώνει, θυμίζοντας τους χαρακτηρισμούς του Πλούταρχου: «{Η κρήνη
Κισσούσα} είχε χρώμα κρασιού, έλαμπε κι ήταν καθαρό και γλυκόπιοτο. Μ’
αυτό το νερό έλουσαν οι παραμάνες τον Διόνυσο μόλις γεννήθηκε».
Κοντά
της βρέθηκαν όστρακα αγγείων που ήρθαν στην επιφάνεια ύστερα από
γεωργικές εργασίες σε κοντινό αγρό, ενώ η περιοχή είναι γεμάτη από
κισσούς, ένα από τα σύμβολα του Διονύσου.
Στην έκδοση «Η αρχαία
Αλίαρτος - Ιστορία και Πολιτισμός» (εκδόσεις Παπαζήση) ο συγγραφέας που
διδάσκει πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο και δεν είναι αρχαιολόγος,
παρουσιάζει την ιστορία της περιοχής. Ενα βιβλίο για την αρχαία
βοιωτική πόλη με πρόλογο του Βασίλη Αραβαντινού, διευθυντή Προϊστορικών
και Κλασικών Αρχαιοτήτων της Βοιωτίας.
0 Σχόλια