Στην κατάμεστη, από γονείς ,εκπαιδευτικούς και φοιτητές/τριες, αίθουσα του συνεδριακού κέντρου Αλιάρτου έγινε, στις 28-12-2011 ώρα 7μμ ,η βράβευση των πρωτοετών φοιτητών/τριών ,που αποφοίτησαν το σχ.έτος 2011-12 από τα σχολεία του Δήμου μας.
Στην ίδια τελετή τιμήθηκαν για την προσφορά τους και οι εκπ/κοι:
ο αείμνηστος Γυμνασιάρχης Αλιάρτου Ζυγογιάννης Αγγελος
ο τ.Λυκειάρχης Αλιάρτου κος Παπαδημητρίου Παναγιώτης
ο τ.Δ/ντής του Εσπερινού ΕΠΑΛ Αλιάρτου κος Δραγώγιας Νίκος
η τ.Υπ/ντρια του Λυκείου Αλιάρτου, κα Αντωνίου Φωτεινή.
Oμιλία του Δημάρχου Αλιάρτου ΝΤΑΣΙΩΤΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ, στην
εκδήλωση βράβευσης των επιτυχόντων μαθητών), των σχολείων του Δήμου, στα
ΑΕΙ-ΤΕΙ (σχολ. έτους 2010-11).
Συνεδριακό κέντρο Αλιάρτου 28-12-2012
Αγαπητοί γονείς,
αγαπητοί φοιτητές,
αγαπητοί συνάδελφοι εκπαιδευτικοί
Κυρίες και κύριοι
Στο καθημερινό μας λεξιλόγιο χρησιμοποιούμε λέξεις και φράσεις που ,πολλές φορές, κι εμείς οι ίδιοι δεν εστιάζουμε στην βαθύτερη σημασία τους, από την οποία προκύπτουν αξίες και ιδανικά, που τόσο πολύ λείπουν σήμερα από την κοινωνία μας.
Τέτοιες λέξεις ή φράσεις είναι: Παιδεία, κοινωνικοποίηση, ομαδικότητα, αξιοπρέπεια, σχολική κοινότητα, αγώνας ,επιτυχία, προσφορά.
Θα μου επιτρέψετε να επιχειρήσω μια προσπάθεια υπενθύμισης των αξιών που κρύβουν αυτές οι λέξεις και να τις συνδέσω μεταξύ τους με σκοπό να αποδώσω το νόημα της σημερινής εκδήλωσης.
Είναι κοινή διαπίστωση και ομολογείται πλέον από όλους, ότι το βαθύτερο πρόβλημα της καταρρέουσας κοινωνίας μας είναι η έλλειψη αξιών. Οι αξίες αυτές έπεσαν θύμα της πρόσκαιρης ευδαιμονίας, της χωρίς όραμα και ήθος ανάπτυξης και της εμπορευματοποίησης των πάντων.
Σε μια κοινωνία που έκανε οικονομικά άλματα και τεχνολογικά θαύματα, αγνοήθηκε το αυτονόητο, ότι δηλ. δεν νοείται καμία πρόοδος που δεν έχει κέντρο της τον άνθρωπο, που δεν επενδύει στην επίλυση προβλημάτων και δεν προσπαθεί να μειώσει τις εστίες του πόνου και της συμφοράς.
Για να συμβεί αυτό χρειάζεται επένδυση στην ΠΑΙΔΕΙΑ και δεν εννοώ μόνο χρηματοδότηση, αλλά κυρίως να στραφεί το κέντρο βάρους στην καλλιέργεια του ανθρωπισμού, της ισόρροπης τεχνολογικής ανάπτυξης που δεν θα παραγκωνίζει τον άνθρωπο και της ενίσχυσης χαρακτηριστικών έμφυτων, αλλά μάλλον αδρανοποιημένων, λόγω της αλλοπρόσαλλης εξέλιξης της κοινωνίας μας.
Η εποχή της απόλυτης και ταχύτατης επικοινωνίας που ζούμε αντί να συμβάλλει στην ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ,όπως θα έπρεπε να συμβαίνει, ενισχύει την απομόνωση. Δεν δημιουργεί ομάδες, αλλά μονάδες. Αυτό επιδεινώνει τα προβλήματα και σε καμία περίπτωση δεν συμβάλλει στη λύση τους. Οι συνέπειες γνωστές και τραγικές. Ανασφάλεια, μοναξιά, κατάθλιψη.
Είναι επομένως προφανές, πως το αντίδοτο σε αυτό είναι η ΟΜΑΔΙΚΟΤΗΤΑ και η δημιουργία σχέσεων που αντέχουν στο χρόνο και δημιουργούν ισχυρά συναισθήματα. Διαφωνεί κανένας μας ότι το σχολείο είναι ένας κατεξοχήν τέτοιος χώρος; Τα σχολικά μας χρόνια δεν είναι χαραγμένα στο μυαλό μας; οι φιλίες και οι μαθητικές παρέες δεν είναι οι πιο ισχυρές;
Στη μνήμη μας υπάρχει η εικόνα του δασκάλου ή της δασκάλας, που αποτέλεσε πρότυπο για να το μιμηθούμε. Αλλά κι αν το πρότυπο ήταν αρνητικό, πάλι συνέβαλε στο να το αποφύγουμε. Οι συναισθηματικές εξάρσεις στο χώρο του σχολείου είναι για όλους (εκπαιδευτικούς και μαθητές) καταιγιστικές. Δυνατές φιλίες, ωραίες αναμνήσεις, πάθος, χαρές, λύπες, ικανοποίηση, όλα εκρηκτικά. Τόσο ώστε να μένουν αξέχαστα.
Αυτή η είναι η ομορφιά ενός χώρου, του σχολείου, που όσο είσαι εκεί, από οποίο ρόλο ,(εκπαιδευτικός, γονιός, μαθητής) θέλεις να φύγεις και όταν φεύγεις σου λείπει πολύ.
Σου λείπει η ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ, αυτό δηλαδή που κάνει ανθρώπους διαφορετικής ηλικίας, καταγωγής, φύλλου και κουλτούρας να έχουν έναν και κοινό στόχο. Την πρόοδο του παιδιού.
Αυτός ο στόχος δημιουργεί την αγωνία, που αποσκοπεί στην κατάκτηση της ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ και την χαρά αυτής της επιτυχίας την μοιράζονται όλοι εξίσου, σαν να αναβιώνει η πρωτοχριστιανική κοινοκτημοσύνη.
Αυτή η επιτυχία έχει πρόσθετη και μοναδική αξία γιατί κύριο χαρακτηριστικό της είναι η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ από την οποία χαρακτηρίζεται ο ΑΓΩΝΑΣ όλων.
Ο αγώνας του παιδιού το οποίο, κόντρα στην φύση του, που το θέλει ανέμελο, πιέζεται ανηλεώς.
Ο αγώνας του γονιού που, τα δίνει όλα για την πρόοδο του παιδιού του και
Ο αγώνας του εκπαιδευτικού που μιλάει για τα παιδιά του εννοώντας τους μαθητές .
Κυρίες και κύριοι
Αυτόν, ακριβώς ,τον αγώνα όλων θέλουμε να τιμήσουμε σήμερα. και πρέπει να το κάνουμε γιατί ως θεσμός η δημοτική αρχή πρέπει να δημιουργεί κίνητρα ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ και παραδείγματα προς μίμηση. Να λειτουργεί δηλαδή παιδαγωγικά.
Θέλουμε να τιμήσουμε τους μαθητές και μαθήτριες που πέτυχαν στα ΑΕΙ-ΤΕΙ. Αυτούς που επίσημες έρευνες τους χαρακτηρίζουν ως τους πιο σκληρά εργαζόμενους.
Στο πρόσωπο τους τιμούμε την νεολαία που αγωνίζεται να κατακτήσει την γνώση και τους ευχόμαστε να είναι αυτοί που θα αλλάξουν την κοινωνία μας προς το καλύτερο. Θεωρώ χρέος μου, στο βαθμό που ως δήμαρχος εκπροσωπώ το πολιτικό σύστημα, να τους ζητήσω συγνώμη για τον κόσμο που τους παραδίδουμε.
Θέλουμε να τιμήσουμε τους γονείς, τους ήρωες μιας μάχης χωρίς τέλος. Αυτούς που χαίρονται με τις χαρές και κλαίνε με τις λύπες των παιδιών, που ζουν τόσο έντονα το άγχος και την ΑΓΩΝΙΑ τους που όταν έχουν εξετάσεις τα παιδιά έχουν κι αυτοί, τους βαθμούς τους μοιράζονται, όπως και το διάβασμα.
Τέλος πρέπει να τιμήσουμε τους εκπαιδευτικούς γιατί είναι κρίκος αυτής της αλυσίδας. Είναι αυτοί που μοιράζονται, με αίσθημα ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ, εξ ολόκληρου την αγωνία και το πρόβλημα του κάθε παιδιού. Χαίρονται με την λύση του και θλίβονται όταν αυτή δεν υπάρχει. Το γνωρίζω εκ πείρας.
Φυσικά η μεγαλύτερη τιμή για κάθε μάχιμο εκπαιδευτικό είναι οι επιτυχίες των μαθητών του ,ενώ γι αυτούς που φεύγουν να τον νοσταλγούν όσοι τον γνώρισαν.
Αφήνουμε την τιμή για τους μάχιμους να αποδοθεί στο πεδίο της μάχης,δηλαδή στην τάξη και εμείς σήμερα θα αποδώσουμε ΤΙΜΕΣ σ´αυτούς που έφυγαν και λείπουν σε όλους, όσοι τους γνωρίσαμε.
Θυμόμαστε με νοσταλγία και τιμούμε το ήθος και την έμφυτη ευγένεια του αείμνηστου γυμνασιάρχη ΑΓΓΕΛΟΥ ΖΥΓΟΓΙΑΝΝΗ, μορφή ήρεμη και νηφάλια, που έφυγε πρόωρα. Μας λείπει πολύ.
Τιμούμε την εργατικότητα και την γενικότερη προσφορά του λυκειάρχη, συνταξιούχου πλέον, ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ. Η συμβολή του στα εκπαιδευτικά πράγματα του τόπου μας είναι τεράστια.
Τιμούμε την μεθοδικότητα και άοκνη προσπάθεια του τ.Διευθυντή του Εσπερινού ΕΠΑΛ Αλιάρτου ΔΡΑΓΩΓΙΑ ΝΙΚΟΥ, ο πήχης στο ιδιαίτερο αυτό σχολείο μπήκε πολύ ψηλά εξ αιτίας του. Δεν είναι από τον Δήμο μας, αλλά του χρωστάμε πολλά
Τέλος τιμούμε μια γυναίκα που σε πολλές γενιές παιδιών που πέρασαν από τα χέρια της θα μείνει αξέχαστη. Η κα ΑΝΤΩΝΙΟΥ είχε τον δικό της ξεχωριστό τρόπο.
Κυρίες και κύριοι
Σας εύχομαι καλή χρόνια με υγεία και Προκοπή. Η σημερινή μέρα είναι για μένα σπουδαία. Με το κύρος του θεσμού που εσείς μου αναθέσατε να εκπροσωπώ αποδίδω οφειλόμενες ΤΙΜΕΣ σε ανθρώπους που αγωνίζονται. Είναι ότι πιο σπουδαίο μπορώ να κάνω.
Αγαπητές φοιτήτριες, αγαπητοί φοιτητές.
Καλή πρόοδο και καλή τύχη. Είμαστε κοντά σας και νοιώθουμε τις αγωνίες σας. Θέλω να σάς πω μόνο τούτο. Η σπουδές είναι μονόδρομος και για σας αλλά και για την πατρίδα. Προσπαθήστε για το καλύτερο και να θυμόμαστε ότι κάπου υπάρχουν οι δάσκαλοί σας που αισθάνονται περήφανοι για σας.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
.jpg)
0 Σχόλια