Βυθίσατε το ΕΚΟΕΜΣ . . .

Γράφει ο Στέλιος Καστραντάς *

Αντιστράτηγος ε.α

– Άκουσες, Κωνσταντίνε μου, τι λένε τα πουλάκια;

– Πουλάκια είναι κι ας κιλαϊδούν, πουλάκια είναι κι ας λένε.

Και παρεκεί που πάγαιναν κι άλλα πουλιά τους λένε.

«Δεν είναι κρίμα κι άδικο, παράξενο, μεγάλο,

να περπατούν οι ζωντανοί με τους αποθαμένους!»

(Απόσπασμα  απ’ το Δημοτικό Ποίημα Του Νεκρού αδελφού)

Κάθομαι λοιπόν και διαβάζω στο φύλλο της «Εθνικής Ηχούς» μηνός Οκτωβρίου 2011** ,το δελτίο τύπου της ΕΑΑΣ  σχετικά με τον ΕΚΟΕΜΣ και το διαφαινόμενο τέλος του και αναρωτιέμαι: Καλά εδώ ο συγγενής μας που λέγεται ΕΚΟΕΜΣ πεθαίνει και εμείς αντί να δραστηριοποιηθούμε να τρέξουμε στους γιατρούς και να φωνάξουμε μπας και τον σώσουμε αρκούμαστε στην έκδοση κάποιων δελτίων τύπου νομίζοντας ότι με αυτά θα εξορκίσουμε το επερχόμενο κακό; Να επισημάνω βέβαια, ότι το κείμενο αυτό καθ’ εαυτό ,δίνει αρκετές πληροφορίες κυρίως για την παρούσα κατάσταση του λεγόμενου Ειδικού Κλάδου Οικονομικής Ενίσχυσης Μερισματούχων Στρατού ,του γνωστού σε όλους μας ΕΚΟΕΜΣ , καθώς επίσης κάνει και κάποιες προτάσεις που θεωρητικά  κινούνται προς την σωστή κατεύθυνση.

Επί της ουσίας όμως, θα ήθελα να διατυπώσω κάποια ένσταση   με  καλή πάντα διάθεση. Η ένστασή μου λοιπόν, είναι ότι το κείμενο αναφέρεται κυρίως στο παρόν και με κάποιες προτάσεις ακουμπάει και στο μέλλον.  Δεν αναφέρεται καθόλου ,εκτός από το ιστορικό,  στο παρελθόν, που εκτιμώ ότι είναι και το πλέον ουσιαστικό. Δεν μας λέει δηλαδή και δεν ασχολείται  γιατί και  πώς φτάσαμε εδώ; Τι φταίει; Πως γίνεται και ένα τόσο εύρωστο ,όπως μας  το παρουσιάζανε μέχρι τώρα ταμείο έφτασε ξαφνικά να πνέει τα λοίσθια; Ακόμη και τον περασμένο Μάρτιο κατά την ημέρα των αποστράτων που οργάνωσε το ΓΕΣ στο Πολεμικό Μουσείο ,όπου μεταξύ των άλλων αναφέρθηκαν και τα προβλήματα του ΜΤΣ, δεν έγινε καν λόγος ούτε υποψία ενημέρωσης για προβλήματα στο ΕΚΟΕΜΣ. Και όπως προκύπτει από το δελτίο τύπου της ΕΑΑΣ, μέσα  σε λιγότερο από ένα μήνα (Απρ 2011) ο τότε Β! υπαρχηγός του ΓΕΣ Αντγος  κ. Λυμπέρης, εισηγείτο στον τότε αρχηγό Αντγο κ.Φράγκο την αναδρομική περικοπή του μερίσματος κατά 25% .

Βέβαια ,όπως λέει και το εισαγωγικό απόσπασμα από το ποίημα «του νεκρού αδελφού» ,πολλά πουλάκια τόλεγαν στον Κωσταντή (εκάστοτε αρχηγό ΓΕΣ) ότι είναι κρίμα κι άδικο να περπατούν οι ζωντανοί με τους αποθαμένους αλλά ο Κωσταντής έκανε πως δεν ακούει και άφηνε να περπατάνε μαζί το ζωντανό ΕΚΟΕΜΣ με το ουσιαστικά από τότε πεθαμένο ΜΤΣ .

Ας πάμε λοιπόν πίσω και ας προσπαθήσουμε να πιάσουμε το κουβάρι που λέγεται ΕΚΟΕΜΣ από την αρχή. Να δούμε  πως ξεκίνησε, ποιοι και γιατί προσπάθησαν να του βάλουν τρικλοποδιές από την αρχή, ποιοι το πολέμησαν, ποιους ενοχλούσε η ευρωστία του και γιατί τελικά  αποφάσισαν να το εξαφανίσουν.

Ιστορικά λοιπόν  το 1991 ο τότε υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Βαρβιτσιώτης πέρασε νόμο στη βουλή με τον οποίο αποφασιζότανε η απομάκρυνση των αστυνομικών *** από το ΜΤΣ. Δυστυχώς τον νόμο αυτό ύστερα από πιέσεις που εξασκήθηκαν από τους αστυνομικούς σε πολλά επίπεδα, μην ξεχνάμε ότι ο κάθε υπουργός, βουλευτής μεγαλοδημοσιογράφος κ.λ.π. έχει δίπλα του μία ομάδα αστυνομικών, ο τότε υπουργός φρόντισε επί της ουσίας να τον ακυρώσει, με το τέχνασμα ότι για να εφαρμοσθεί, θα έπρεπε να εκδοθεί προεδρικό διάταγμα που ακόμα περιμένουμε. Δεν ξέρω εάν στην ιστορία της κοινοβουλευτικής μας  δημοκρατίας από συστάσεώς της και μέχρι σήμερα υπάρχει παρόμοια περίπτωση όπου ψηφισμένος από τη βουλή νόμος να περιμένει 20 χρόνια για να πάρει υπογραφή Προέδρου.

 Στο μεταξύ τα αποθεματικά του ΜΤΣ άρχισαν επικίνδυνα να μειώνονται .Στην όλη αυτή κατάσταση  συνέτεινε κατά μεγάλο βαθμό η πρόθυμη συμμόρφωση των τότε προέδρων του ΜΤΣ προς τις εντολές των εκάστοτε  υπουργών Εθνικής Άμυνας που ενδιαφερόντουσαν προφανώς όχι για το μέλλον του ταμείου αλλά για το δικό τους πολιτικό μέλλον. Τα μεγάλα προβλήματα στο ΜΤΣ αρχίζουν. Τα χρηματικά αποθέματα στερεύουν και αντί να ακολουθηθεί συγκρατημένη και νοικοκυρεμένη διαχείριση αρχίζει το πάρτυ της σπατάλης και ο διορισμός των κολλητών και των διαφόρων κυριών και δεσποινίδων που κάνοντας χρήση της τότε ισχύουσας νομοθεσίας, βγαίνουν σε σύνταξη στα 15 χρόνια υπηρεσίας. Τις συντάξεις αυτές με βάση το νόμο τις επιβαρύνεται το ταμείο. Δεν ξέρω εάν υπάρχει άλλο ταμείο σήμερα που η αναλογία εργαζομένων προς συνταξιούχους να είναι σχεδόν 1:6. (Σύμφωνα με επίσημη ενημέρωση οι υπηρετούντες σήμερα στο ταμείο υπάλληλοι ανέρχονται σε 34 ενώ αυτοί που ήδη παίρνουν σύνταξη ανέρχονται σε 178. Άσε δε που πλέον αυτών είχε φορτωθεί και την παροχή συντάξεων σε άλλους 348 πρώην υπαλλήλους του ΝΙΜΤΣ). Από την άλλη μεριά ,οι παροχές προς τους αστυνομικούς σε σχέση με τα έσοδα δημιουργούν σταθερά και αυξανόμενα ελλείμματα.  Οι αστυνομικοί  κάθε 100 ευρώ που έβαζαν και βάζουν στο ταμείο έπαιρναν και παίρνουν 110 .Εάν σκεφτούμε ότι ο αριθμός των δικαιουμένων σήμερα μέρισμα από το ΜΤΣ αστυνομικών ανέρχεται στις 40.000 ,έναντι 22.000 του στρατού, τότε μπορούμε εύκολα να υπολογίσουμε τι τεράστιο έλλειμμα παράγεται. Ταυτόχρονα το υπουργείο Δημοσίας Τάξεως αντί να καλύπτει ,ως όφειλε και οφείλει αυτή τη διαφορά , ενίσχυε και ενισχύει με την βοήθεια και των συνδικαλιστών της ΕΛΑΣ το επικουρικό τους ταμείο.

 Φτάνουμε λοιπόν στο 1996 όπου το ΓΕΣ διαπιστώνει ότι το μέρισμα που έπαιρνε ο υψηλόβαθμος απόστρατος του στρατού υπολείπετο κατά πολύ εκείνου που αθροιστικά έπαιρνε ένας χαμηλόβαθμος συνταξιούχος αστυνομικός ο οποίος ελάμβανε δύο μερίσματα. Ένα από το ΜΤΣ και ένα από το επικουρικό του ταμείο. Αντί λοιπόν τότε και με αυτά τα δεδομένα η στρατιωτική ηγεσία να ζητήσει από τον τότε υπουργό τη δημιουργία και για το στρατό ξηράς ενός παρόμοιου με την ΕΛΑΣ επικουρικού ταμείου, προχώρησαν στη δημιουργία του ΕΚΟΕΜΣ που θα λειτουργούσε  ανάλογα με το ΜΤΣ  αλλά θα αφορούσε μόνο στα στελέχη του στρατού. Έτσι με αυτόν τον τρόπο εκαλύπτετο η διαφορά και  απεκαθίστατο η αδικία χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση της πολιτείας. Χάθηκε συνεπώς  οριστικά η ευκαιρία να αποκτήσει ο πιο σκληρά εργαζόμενος και δοκιμαζόμενος κλάδος της πολιτείας ,τα μόνιμα δηλαδή στελέχη του στρατού,  το δικός  τους επικουρικό.

 Η ίδρυση  του ΕΚΟΕΜΣ επισφραγίζεται με το άρθρο 8 του ΝΔ 2448/1996 και ως πηγές εσόδων  καθορίζονται: α. ποσοστά επί των αποδοχών των ε.ε και ε.α στελεχών , β. ποσοστό από τα κέρδη των λεσχών, στρατιωτικών πρατηρίων ,ΚΨΜ καθώς και από προσόδους από μισθώματα των ΣΟΑ ,άλλων στρατιωτικών οικημάτων και από την εν γένει περιουσία του ΤΕΘΑ. Επί πλέον καθορίστηκαν και κάποια άλλα έσοδα από τόκους του ταμείου αλληλοβοηθείας στρατού (ΤΑΣ). Η γενική ιδέα λειτουργίας στηριζότανε στο αναδιανεμητικό σύστημα όπως και το αντίστοιχο του ΜΤΣ που προέβλεπε ότι από τα συνολικά ετήσια έσοδα του ταμείου, το 90% θα μοιραζόταν ως μέρισμα τον επόμενο χρόνο και ένα 10% θα έμπαινε στην τράπεζα για να δημιουργηθεί κάποιο κεφάλαιο.

Στο ξεκίνημα όλα φαίνονταν άριστα σχεδιασμένα και οι πρώτοι υπολογισμοί δείχνουν ότι το νέο ταμείο θα εξασφαλίζει ένα καλό βοήθημα στα μέλη του. Ο ενθουσιασμός όμως και η ικανοποίηση των εμπνευστών και εκτελεστών της ιδέας σύντομα μετατρέπεται σε πανικό. Τι έχει άραγε συμβεί; Εδώ λοιπόν και πριν ακόμα το νομοσχέδιο εισαχθεί για ψήφιση στη Βουλή εμφανίζεται η πρώτη διαπλοκή και πέφτει η πρώτη τρικλοποδιά . Ακούγεται ότι Ιδιοκτήτης μεγάλης ασφαλιστικής εταιρίας  διαπλέκεται με υψηλά ιστάμενο πολιτικό παράγοντα του υπουργείου Εθνικής Άμυνας και αντιπροτείνει  την παροχή ασφάλισης ζωής στα στελέχη του στρατού υπό την προϋπόθεση ότι η εταιρεία του θα ελάμβανε τα προβλεπόμενα από το νόμο για το νέο ταμείο έσοδα. Η έγκαιρη πληροφόρηση της τότε στρατιωτικής ηγεσίας και η άμεση παρέμβαση του τότε υπουργού Εθνικής Άμυνας απομακρύνει τον Κίνδυνο.

Το νέο ταμείο σιγά-σιγά αποκτά έσοδα, γίνεται εύρωστο και δίνει ένα ικανοποιητικό βοήθημα στα μέλη του. Από την άλλη, το ΜΤΣ γίνεται αντικείμενο ανελέητης πολιτικής εκμετάλλευσης .Δίνεται εντολή να αγοράσει μετοχές με σκοπό να συγκρατηθεί η πτώση του χρηματιστηρίου και απώτερο στόχο να κερδίσει τις εκλογές η τότε κυβέρνηση Σημίτη. Αργότερα διατάσσεται από τον κ.Παπαντωνίου να εξαγοράσει το χρέος των 200 εκατομμυρίων ευρώ της Γεν.Τράπεζας για να μπορέσει αυτή να ξεπουληθεί στους Γάλλους. Και μιας και η πολιτική εκστρατεία των μεγάλων κομμάτων στηρίζεται  στην παροχολογία  και αφού ο προϋπολογισμός δεν επιτρέπει καμία αύξηση, η συνταγή και η εντολή είναι εύκολη. Δώστε παραπάνω μέρισμα. Μα δεν μας βγαίνουν τα οικονομικά .Ξεπουλήστε τότε την ακίνητη περιουσία. Όπερ και εγένετο. Και φύγανε τότε όλα τα φιλέτα των ακινήτων του ΜΤΣ για ένα κομμάτι ψωμί. Με στημένες διαδικασίες περνούσαν στην ιδιοκτησία διαπλεκομένων συμφερόντων. Κανείς δεν αντιδρούσε. Ο μόνος που ξεσηκώθηκε ήταν το μέλος της ΕΑΑΣ Ανθλγός (ε.α) Τοτονίδης που κατήγγειλε την παρανομία. Αποτέλεσμα;  Να μαζέψει ένα κάρο μηνύσεις και πάνω από 40 μηνυτές μη εξαιρουμένου και του τότε προέδρου της ΕΑΑΣ ο οποίος περιέργως αν και μέλος του ΔΣ του ΜΤΣ σιωπούσε. Ακόμη τρέχει στα δικαστήρια ο άνθρωπος να βρει το δίκιο του έχοντας εν τω μεταξύ ξοδέψει τα μαλλιοκέφαλά του.

Με αυτή την κατάσταση και με ένα ουσιαστικά πεθαμένο και χωρίς μέλλον ΜΤΣ, αρχίζουν να επικρατούν σκέψεις και να γίνονται κουβέντες μήπως δηλαδή και ήταν καλλίτερα να αφεθεί το ΜΤΣ στη μοίρα του να πτωχεύσει και να δοθεί το βάρος στο ΕΚΟΕΜΣ που θα μπορούσε εάν έπαιρνε και κάποια περιουσιακά στοιχεία από το ΜΤΣ να δώσει πολύ μεγαλύτερο μέρισμα και να μην κουβαλάει όλες αυτές τις αμαρτίες.

Η ιδέα φαίνεται να μην αρέσει καθόλου στους αστυνομικούς οι οποίοι βλέπουν ότι θα χάσουν την αγελάδα που λέγεται ΜΤΣ και που την αρμέγουν μέχρις εξαντλήσεως. Που θα πάνε οι 40.000 αστυνομικοί μερισματούχοι του ΜΤΣ; Να τους φορτωθεί το επικουρικό τους ταμείο ; Μα αυτό θα σημάνει μικρότερο μέρισμα για όλους και δεν συμφέρει. Εξ’ άλλου που αλλού θα βρούνε κορόιδο να δίνουν ένα πενηντάρικο και να αγοράζουν κατοστάρικο; Οι δεύτεροι που δεν τους αρέσει καθόλου είναι οι συνταξιούχοι του ΜΤΣ και του ΝΙΜΙΤΣ που θα κινδυνεύσουν να χάσουν τη σύνταξή τους. Η λύση να αναλάβει το δημόσιο φαίνεται να μην τους ικανοποιεί γιατί η σύνταξη που θα παίρνουν από εκεί με βάση τα χρόνια εργασίας θα είναι πολύ χαμηλότερη από αυτήν που παίρνουν από το ΜΤΣ.

Και τότε τι γίνεται; Η λύση είναι απλή. Να βουλιάξει και το ΕΚΟΕΜΣ. Μα πως; Εδώ φαίνεται ότι τα οικονομικά του πάνε καλά. Μην ανησυχείτε αυτό θα το αναλάβουν οι πολιτικοί . Η μέθοδος γνωστή και δοκιμασμένη. Δώστε πρώτα απ’όλα μεγαλύτερο μέρισμα και βλέπουμε. Μα αυτό είναι αντίθετο με την νομοθεσία. Καλά ποιος λογαριάζει τώρα τους νόμους; Εδώ στο Ελλάδα όλα επιτρέπονται.

Έτσι λοιπόν μ’ αυτά και μ’ αυτά φτάνουμε αισίως στο σωτήριο έτος 2007.Το ΕΚΟΕΜΣ παρά το σχέδιο εξαφανίσεώς του δεν έχει βουλιάξει ακόμα. Η φωνή του υπηρέτη-εκτελεστή ξαναζητάει οδηγίες. Αφεντικό… Έλα πάλι με ζάλισες. Τι να κάνω αυτό το ΕΚΟΕΜΣ δεν βουλιάζει. Συνέχισε τότε να δίνεις το αυξημένο μέρισμα και εάν σου περισσεύουν ακόμη χρήματα δώσε ένα δάνειο 40 εκατομμυρίων στο ΜΤΣ. Δανεικά δηλαδή κι αγύριστα. Εν έτει 2011 το αφεντικό ρωτάει τον υπηρέτη . «Είμαστε τώρα εν τάξει ή θα χρειαστούμε επιπρόσθετα μέτρα για την βύθιση του ΕΚΟΕΜΣ;» Εν τάξει εν τάξει αφεντικό. Απαντάει ο υπηρέτης –εκτελεστής και συνεχίζει: «Το ΕΚΟΕΜΣ άρχισε να βυθίζεται .Το μόνο που ξεχωρίζει ακόμα είναι το φουγάρο του. Μην ανησυχείς όμως μέχρι τις αρχές του 2012 θα το έχω τελειώσει».

Κάπως έτσι λοιπόν με έναν πιο ελεύθερο θεατρικό διάλογο θα μπορούσε να περιγραφεί το χάλι στο οποίο ως μη όφειλε οδηγήθηκε και το ΕΚΟΕΜΣ.

Οι κατηγορίες που απευθύνει μέσα από το δελτίο τύπου της η ΕΑΑΣ , χωρίς  να καταφεύγει στις εκ του νόμου προβλεπόμενες ενέργειες, είναι ξεκάθαρες και εντοπίζονται στα εξής: (α).Μη τήρηση της κείμενης νομοθεσίας.(β). Αδικαιολόγητη αύξηση του μεριδίου την παρελθούσα δεκαετία.(γ).Μη θεσμοθέτηση καταβολής από τους δικαιούχους επιπρόσθετης, πέραν του 10% που παρακρατείται από το μέρισμα του ΜΤΣ, κράτησης ετών μη συμμετοχής στον ΕΚΟΕΜΣ.(δ).Παρακράτηση (πιθανώς παράνομη) από το ΜΤΣ της οφειλής του προς το ΕΚΟΕΜΣ των 41.090.147 εκ. ευρώ.

Εκτιμώ ότι και μόνο για την  υπόνοια της «μη τήρησης της κείμενης νομοθεσίας»  η ΕΑΑΣ έχει την υποχρέωση να προσφύγει στη δικαιοσύνη για την απόδοση ευθυνών και την τιμωρία των υπευθύνων. Εάν δεν το κάνει η ΕΑΑΣ εντός ευλόγου χρόνου, τότε θα πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλία  η νεοσυσταθείσα διεκδικητική οργάνωση στο χώρο των αποστράτων του στρατού ξηράς Α.Κί.Σ,  με την κατάθεση σχετικού εξωδίκου.    Ο νέος Αρχηγός του ΓΕΣ θα πρέπει να εγκύψει και να δώσει απαντήσεις. Άλλως θα θεωρείται συνυπεύθυνος. Ο Πρόεδρος και το ΔΣ του ΕΚΟΕΜΣ θα πρέπει  να απαντήσουν ανοιχτά και να δώσουν πλήρη στοιχεία στη δημοσιότητα εσόδων-εξόδων ανά πηγή και φορέα για τα τελευταία10 χρόνια τουλάχιστον. Πόσα π.χ. έσοδα έχουν εισρεύσει στον ΕΚΟΕΜΣ από πηγές του ΤΕΘΑ; Μήπως ο κάθε υπουργός που χαρίζει εδώ και εκεί στρατόπεδα οφείλει να ενημερώνει ότι οι αποδέκτες αυτών των δωρεών έχουν την υποχρέωση ,σύμφωνα με τον νόμο, να καταβάλλουν εφάπαξ ή τμηματικά τις αναλογούσες κρατήσεις υπέρ ΕΚΟΕΜΣ;

Εδώ λοιπόν που έφτασαν τα πράγματα εκτιμώ ότι θα πρέπει να ληφθούν οριστικές και σκληρές για τους υπαίτιους  αποφάσεις. Το πάρτυ τελείωσε. Όσοι παρανόμησαν θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες. Τα στελέχη του στρατού δεν εξουσιοδότησαν κανέναν στρατιωτικό ή πολιτικό είτε να ολιγωρήσει είτε να ασελγήσει σε βάρος της Τιμής και της περιουσίας τους. Απαντήσεις και ενέργειες ΕΔΩ και ΤΩΡΑ.

Σημειώσεις

                *Ο Αντγος (ε.α) Στέλιος Καστραντάς είναι Γεν. Γραμματέας της Ανεξάρτητης Κίνησης Στρατιωτικών (Α.Κί.Σ) και μαζί με το ΔΣ της Α.Κί.Σ έχουν επανειλημμένα συναντήσει τον πρόεδρο του ΜΤΣ στην προσπάθεια κατανόησης των προβλημάτων τόσον του ΜΤΣ όσο και του ΕΚΟΕΜΣ και την προβολή αυτών των προβλημάτων προς τους αρμοδίους τομεάρχες των εκπροσωπουμένων στη Βουλή κομμάτων.

Και για την ιστορία το Α! τρίμηνο του ΕΚΟΕΜΣ κατεβλήθη με περικοπή 10% και ακολουθεί απ’ ότι ακούγεται παραπέρα περικοπή της τάξης του 15%. Η συνολική δηλαδή περικοπή τα έτη 2011,2012 θα ανέλθει στο 50%.

                **Το κείμενο έχει αποσταλεί προ τριμήνου προς δημοσίευση στην ΕΑΑΣ με κύριο σκοπό την ενημέρωση συναδέλφων και συζύγων εκλιπόντων που δεν έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο ,αλλά η ΕΑΑΣ ως φαίνεται προτιμά τη δημοσίευση διαφόρων άσχετων ή ακαταλαβίστικων με την ουσία των προβλημάτων μας κειμένων.

                ***Η ευθύνη για το κατάντημα του ΜΤΣ δεν ανήκει  στους αστυνομικούς  ως άτομα ,οι οποίοι καταβάλλουν τις κρατήσεις που τους ζητάνε, αλλά στις εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες του υπουργείου δημοσίας τάξεως καθώς και στις συνδικαλιστικές τους οργανώσεις.