Κωνσταντίνος Ι. Πλιακοστάμος Γενικός Χειρουργός Γενικού Νοσοκομείου Λιβαδειάς Λιβαδειά 01.3.2004
Υπάρχουν πράγματα που δε θα ήθελες να σου τύχουν ποτέ. Το ξέρεις ότι συμβαίνουν αλλά με κάποιον τρόπο πιστεύεις ότι δε θα συμβούν ποτέ σε σένα. Ανόητος κι ανεύθυνος τρόπος αποφυγής της πραγματικότητας. Ό,τι φοβάσαι το παθαίνεις. Τα γεγονότα συνήθως μας διαψεύδουν αλλά κι όταν μας προσπερνούν τα αποτελέσματα είναι ολέθρια.
Την Καθαρή Δευτέρα στο Νοσοκομείο Λιβαδειάς δεν εφημέρευε αναισθησιολόγος. Αυτή η αφανής αλλά και πολύ αναγκαία ειδικότητα του αναισθησιολόγου μοιάζει σχεδόν παρεξηγημέ-νη μη απολαμβάνοντας ανάλογη με την προσφορά της αναγνώριση. Όταν υπάρχει της κλέβει τη δόξα ο χειρουργός, όταν απουσιάζει όμως η έλλειψή της έχει δραματικές για τον ασθενή συνέπειες. Κι όμως τα επείγοντα και βαρέως πάσχοντα περιστατικά δεν κάνουν διακρίσεις σε μέρες κι ώρες όταν καταφτάνουν στο τμήμα επειγόντων περιστατικών του νοσοκομείου ούτε ρωτούν για το ποιες ειδικότητες ιατρών εφημερεύουν για να αντιμετωπιστούν αξιόπιστα και αποτελεσματικά.
Το πρωί εκείνης της ημέρας έφευγε από τη ζωή αιμορραγώντας λόγω ηπατικής δυσλειτουργίας 41 ετών άντρας παρ’ όλες τις επίμονες προσπάθειες των γιατρών. Η αποσόβηση του θλιβερού γεγονότος δεν κατέστη δυνατή ακόμη κι όταν ο έμπειρος αναισθησιολόγος και γνωστός για την προσφορά του στο αγαθό της υγείας Χ.Χ (δε θέλει ποτέ να αναφέρω το όνομά του, αν και στο πολύ πρόσφατο παρελθόν τον έχω σκοπίμως παρακούσει) ήρθε προσφέροντας τις υπηρεσίες του χωρίς βεβαίως να εφημερεύει.
Σύνηθες το γεγονός της προσφοράς του συγκεκριμένου ιατρού αλλά και της συζύγου του επίσης αναισθησιολόγου, που τιμούν όσο λίγοι με την παρουσία τους τον τόπο μας και το χώρο του χειρουργείου. Το αν τους το αναγνωρίσαμε ποτέ ή αν κάναμε κάτι γι αυτό δεν είναι της παρούσης αλλά να είστε βέβαιοι ότι οι άπειροι σε αριθμό επίτιμοι προσκεκλημένοι διαφόρων φορέων με σκοπό την προσωπική προβολή τους στα διάφορα επιμελητήρια και στις αίθουσες τελετών της πόλης ωχριούν μπροστά στο ήθος και την προσφορά αυτών των δύο ιατρών. Η τόσο δυσανάλογη με την προσφορά τους αναγνώριση του έργου τους πρέπει να μας κάνει να ντρεπόμαστε. Ακόμη κι αυτή η άκρως υπολογιστική αντίληψη ότι μπορούν να δράσουν και να σώσουν κάποια στιγμή τη δική μας ζωή ή αγαπημένου μας προσώπου θα έπρεπε έστω και υποκριτικά να μας κάνει να τους τιμούμε. Φλύαρα και κολακευτικά σχόλια μεταξύ παππάδων που ευλογούν τα γένια τους θα έλεγε ο καθείς, που δε γνωρίζει όμως.
Ο θάνατος του άτυχου ανδρός τελικώς επήλθε κι ο μη εφημερεύων αναισθησιολόγος αποχώρησε. Μετά από μία και πλέον ώρα εξετάζοντας στα επείγοντα του παθολογικού τμήματος τέθηκε η ένδειξη επειγούσης χειρουργικής επέμβασης σε 72 χρονο άντρα λόγω διάτρησης παχέος εντέρου. Ο ασθενής αν και δεν είχε πολύ ώρα που είχε καταφτάσει στο νοσοκομείο από τη γενομένη και μόνο κλινική εξέταση διαπιστώθηκε η πολύ βαριά γενική του κατάσταση και η αναγκαιότητα της άμεσης χειρουργικής του αντιμετώπισης. Επικοινώνησα για άλλη μία φορά με τον αναισθησιολόγο που πριν είχε προσφέρει τις υπηρεσίες του αλλά εκείνος πλέον είχε απομακρυνθεί αρκετά από την πόλη της Λιβαδειάς λόγω της ημέρας ως είχε προγραμματίσει και όφειλε στον εαυτό του και στην οικογένειά του.
Επειδή η κατάσταση ήταν κρίσιμη για τον ασθενή επικοινώνησα με τα τρία τριτοβάθμια εφημερεύοντα νοσοκομεία της Αθήνας εκείνης της ημέρας θέτοντας απαιτητικά το ερώτημα όχι απλά της διακομιδής αλλά και της άμεσης χειρουργικής παρέμβασης. Όλα τα τηλεφωνήματα έχουν καταγραφεί στο ΕΚΑΒ κι έγιναν από το κινητό μου τηλέφωνο για ευνόητους λόγους. Μόνο στο νοσοκομείο ΚΑΤ ήταν σε θέση να του παρασχεθεί άμεση χειρουργική αντιμετώπιση και η απαραίτητη συνεννόηση έγινε με το διευθυντή της εφημερεύουσας χειρουργικής κλινικής ο οποίος εξεπλάγη δυσάρεστα όταν άκουσε ότι ο λόγος που διακομιζόταν ο ασθενής ήταν η μη εφημερία αναισθησιολόγου. Ο ασθενής αντιμετώπιζε και άλλο πρόβλημα, δεν υπήρχε διαθέσιμο ασθενοφόρο από το ΕΚΑΒ για τη μεταφορά του, το μοναδικό διαθέσιμο επέστρεφε από την Αθήνα μετά από τη μεταφορά άλλου σοβαρού περιστατικού. Το τελευταίο ευτυχώς επιλύθηκε γρήγορα όταν επιστρατεύτηκε η επόμενη βάρδια του ΕΚΑΒ που ήρθε πιο νωρίς ανταποκρινόμενη στο επείγον της κατάστασης.
Ο ασθενής τελικώς διακομίστηκε με όσο ευνοϊκότερες προβλέπονταν γι αυτόν συνθήκες, αλλά κατέληξε δέκα λεπτά μετά την άφιξή του στο τμήμα επειγόντων περιστατικών του ΚΑΤ, παρά τις επίμονες και επί μακρόν προσπάθειες καρδιοπνευμονικής ανάνηψης των ιατρών που τον παρέλαβαν. Η έκθεση της αναγκαστικά επιβεβλημένης λόγω των συνθηκών θανάτου, νεκροψίας-νεκροτομής που διενεργήθηκε στο θανόντα την επομένη ημέρα για την αναζήτηση των αιτιών που επέφεραν το μοιραίο, έκανε λόγο για ‘’αυτόματη ρήξη παχέος εντέρου’’. Διάγνωση πλήρως συμβατή με το επείγον της κατάστασης όπως αυτό ετέθη και κατεγράφη στα παραστατικά διακομιδής κατά την εξέταση του στο νοσοκομείο Λιβαδειάς. Ελπίζω να διαβάζουν οι μέχρι πρότινος ολιγωρούντες και εν πολλοίς αδιάφοροι για τις προβλεπόμενες διαδικασίες διακομιδής του νοσοκομείου Θηβών και να ενεργήσουν δεόντως σε ανάλογη περίπτωση.
Η ικανοποίηση ενός γιατρού χειρουργού είναι μέγιστη όταν επιβεβαιώνεται η προεγχειρητική του διάγνωση τη στιγμή του χειρουργείου κι όχι τη στιγμή της νεκροτομής του ασθενούς και κορυφώνεται όταν αυτός μπορεί και δίνει οριστική και σωτήρια για τον ασθενή λύση. Ο ασθενής της ημέρας εκείνης αν και διαγνώστηκε εγκαίρως και επιτυχώς κι αυτό για το νοσοκομείο Λιβαδειάς έχει πάψει από καιρό να είναι ζητούμενο, κατέληξε. Δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να χειρουργηθεί και να έχει έστω και κάποιες πιθανότητες επιβίωσης επειδή δεν εφημέρευε αναισθησιολόγος. Η ηλικία του ασθενούς που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και θύμα θα συγκινούσε πολύ περισσότερο αν ήταν μικρότερη! κι όμως έχουν υπάρξει και μικρότερης ηλικίας θύματα. Ο 72 χρονος δεν είχε σοβαρά προβλήματα υγείας όπως προκύπτει από το ληφθέν ατομικό του αναμνηστικό και όφειλε να έχει περισσότερες ευκαιρίες αντιμετώπισης απ’ αυτές που προβλέπονταν στο νοσοκομείο Λιβαδειάς εκείνη την ημέρα.
Αν επρόκειτο για το δικό σας παιδί ή άνθρωπο που είχε παρασυρθεί από ένα αυτοκίνητο ή μία μηχανή ή απλά είχε πέσει από δέντρο (έχουν συμβεί όλα τα παραπάνω) και με κοιτούσατε γεμάτο απορία όταν σας ανακοίνωνα όπως έπραξα και στο περιβάλλον του θύματος ότι χρειάζεται άμεση χειρουργική επέμβαση αλλά δεν μπορώ να τον χειρουργήσω επειδή δεν υπάρχει αναισθησιολόγος, τι θα κάνατε; Όταν αυτό συνέβη άλλες φορές οι συγγενείς έβρισαν και προπηλάκισαν, άλλοι καταράστηκαν τη μοίρα τους που τους συνέβη το γεγονός κι άλλοι όπως οι συγγενείς του θύματος που αναφέρομαι, επιστρατεύοντας τις όποιες τελευταίες τους ελπίδες και την ψυχραιμία τους προετοιμάστηκαν για το μοιραίο. Δε θα ξεχάσω τα λόγια της κόρης του θύματος η οποία συντετριμμένη εξομολογήθηκε ότι είχε χάσει και τη μητέρα της στο ίδιο νοσοκομείο χωρίς ν’ αναφέρει περισσότερες πληροφορίες, προφανώς όμως κάτω από ανάλογες συνθήκες. Απλά η διαίσθησή της είχε αρχίσει να την προειδοποιεί. Έμαθα για το θάνατο του ασθενούς από την ιατρό που τον συνόδεψε στο ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ. Ο σύντομος χρόνος που μεσολάβησε για να καταλήξει ο ασθενής δηλώνει ότι είχε προχωρημένη παθολογία αλλά δικαιούταν το δίχως άλλο χειρουργική αντιμετώπιση και υποστήριξη στο νοσοκομείο που αυτή διεγνώσθη. Αν είχε έρθει την προηγούμενη ή την επόμενη ημέρα αυτό θα μπορούσε να είχε συμβεί με σίγουρα πολύ περισσότερες πιθανότητες επιβίωσης για τον ίδιο. Όσο ανόητο κι αν ακούγεται είναι αληθινό. Αρρώστησε τη λάθος ώρα! Αν είναι δυνατόν!
Από τα πρώτα βήματα της ιατρικής μου πορείας έχουν καταλήξει αρκετοί ασθενείς μέσα στο ασθενοφόρο που διακομίζονταν επειδή δεν υπήρχε αναισθησιολόγος εφημερεύων όλες τις ημέρες του μήνα στο νοσοκομείο Λιβαδειάς, κι αυτό ακόμη δεν έχει αλλάξει. Τότε συνόδευα εγώ τα περιστατικά μέσα στο ασθενοφόρο τώρα απλά είμαι εγώ που είμαι αναγκασμένος να ανακοινώνω την τραγική έλλειψη αυτής της τόσο πολύτιμης ειδικότητας στους συγγενείς των ασθενών-θυμάτων.
Έχουν αλλάξει πολλά στην αντιμετώπιση ενός βαρέως πάσχοντος ασθενή στην εποχή μας, σε σημείο που ακόμη κι αυτή η γρήγορη τοποθέτησή του σε ασθενοφόρο με σκοπό τη διακομιδή του σε τριτοβάθμιο νοσοκομείο χωρίς να έχουν τηρηθεί οι προβλεπόμενοι κανόνες υποστήριξης των ζωτικών του λειτουργιών αποτελεί εγκληματικό και αξιόποινο γεγονός. Πρόκειται για απαραίτητη επισήμανση που οφείλω να προβώ προκειμένου να προλάβω παρωχημένες προσεγγίσεις του τύπου ΄΄γιατί δεν το έστελναν αμέσως στην Αθήνα΄΄. Και θα υπάρξουν πολύ που θα τις επιχειρήσουν. Είναι απείρως περισσότεροι οι καταγεγραμμένοι ασθενείς που σώθηκαν επειδή τηρήθηκαν τα προβλεπόμενα και χειρουργήθηκαν με επιτυχία σε βαρύτατη κατάσταση στο νοσοκομείο Λιβαδειάς, σταθεροποιήθηκαν και μετακινήθηκαν με ασφάλεια σε τριτοβάθμια νοσοκομεία. Υπήρχε όμως ο αναισθησιολόγος. Είμαστε πραγματικό νοσοκομείο όταν μας το επιτρέπουν οι συνθήκες εφημερίας συγκεκριμένων αλλά πολύ βασικών ειδικοτήτων. Διαφορετικά απλά δεν είμαστε. Δε διαφέρουμε από κέντρο υγείας όταν δεν μπορούμε να θέσουμε την εμπειρία μας και τη διάθεσή μας στην υπηρεσία της υγείας του Βοιωτικού λαού.
Αν όλα αυτά αφορούν το νοσοκομείο Λιβαδειάς φανταστείτε τι πρέπει να λεχθεί για το κατά πολύ λιγότερο στελεχωμένο νοσοκομείο Θηβών. Εκεί ανέλαβαν οι πεφωτισμένες πλην γραφικές αρχές διοίκησης του να εξωραΐσουν κάθε τέτοια κατάσταση αλλά και γιατί όχι να πανηγυρίσουν για τη λειτουργία καινούργιων τμημάτων όπως του μαστογράφου ή του αξονικού. Τα τελευταία έπρεπε να γραφούν για να καλύψω το Σβίγγο! Δεν παραλείπει άλλωστε να τα δηλώνει όπου βρεθεί κι όπου σταθεί εναγωνίως δίνοντας υπόσταση στη θέση του παραπλανώντας όμως για τις πολύ πιο πραγματικές και επιτακτικές ανάγκες της υγείας της επαρχίας Θηβών!
Από την άλλη μπορεί να παρατηρήσει κάποιος το όραμα των φλεγόμενων από πολιτικά οράματα για την υγεία, πολιτικών προσώπων του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ΄90 να πραγματοποιείται και να ανεγείρεται εξαώροφο επιβλητικό και πολλά υποσχόμενο ομοιόβαθμο (δευτεροβάθμιο δηλαδή) νοσοκομείο στο νομό Βοιωτίας χωρίς πρωτίστως να έχει στελεχωθεί αρτίως το νοσοκομείο Λιβαδειάς από βασικές ειδικότητες όπως αυτή του αναισθησιολόγου ή του παιδιάτρου.
Καταλαβαίνει κανείς εύκολα την ιδιοτέλεια του πράγματος, ότι δηλαδή το εν λόγω πολιτικό προσωπικό λειτούργησε με στόχο την πολιτική του επανεκλογή κι όχι με γνώμονα το αγαθό της υγείας του λαού που τους εξέλεγε. Πόσο διορατικοί υπήρξαν τότε; Πόσο διαψεύστηκε το κριτήριο για το οποίο εξελέγησαν; όχι στη διορατικότητά τους αναφέρομαι, μην κάνετε απίθανες πονηρές σκέψεις για τη διαπλοκή τους με εργολάβους και απευθείας αναθέσεις έργων (όχι αναγκαστικά των ίδιων)!
Αλήθεια οι πολιτικά υπεύθυνοι που αποδεικνύονται όμως ανεύθυνοι, για τη σύλληψη της ιδέας της ανέγερσης ενός τέτοιου νοσοκομείου που στέκεται πανέμορφα σε περίοπτη θέση δε γνώριζαν ότι μοιραία τα δύο νοσοκομεία δε θα μπορούσαν να στελεχωθούν επαρκώς μη προσφέροντας ακόμη και τα στοιχειώδη στο βοιωτικό λαό; προφανώς και το γνώριζαν και οι του ΠΑΣΟΚ και οι της ΝΔ. Τους βόλευε όμως να το προσφέρουν ως τρόπαιο στο εκλογικό τους ακροατήριο για να εξασφαλίσουν όχι απλά την επανεκλογή τους αλλά και τη συναλλαγή τους με τους ντόπιους κομματάρχες προκειμένου να διοριστούν οι έχοντες το σωστό δημοκρατικό φρόνημα.
Οι παντός τύπου και ευτελούς είδους τότε τυχάρπαστοι ανύπαρκτων και μηδαμινών προσόντων διορισμένοι και στα δύο νοσοκομεία από τα δύο διεφθαρμένα κόμματα (με σημαντική υπεροχή του ΠΑΣΟΚ), αφού διορίστηκαν (αρκετοί από αυτούς χωρίς καν απολυτήριο γυμνασίου) φρόντισαν και μετακινήθηκαν με τη βούληση των πολιτικών τους προϊσταμένων με το ευφυές βολικό καθεστώς της μετάταξης σε ξεκούραστες απαλλαγμένες ευθυνών θέσεις ή ξεκίνησαν ανηλεή αγώνα υπεράσπισης των πολιτικών θέσεων τους από τη θέση του συνδικαλιστή! Το ότι ο νομός χρόνια πασοκοκρατούταν δεν οφείλεται στα απίστευτα ψυχικά χαρίσματα των υποψηφίων του και στις ευγενείς ιδέες τους, αλλά στο μοναδικό τρόπο επαγγελματικής αποκατάστασης των ψηφοφόρων τους. Τώρα οι περισσότεροι απ’ αυτούς συνταξιοδοτήθηκαν ή έχουν θεμελιώσει ήδη το αντίστοιχο δικαίωμα συνταξιοδότησης αν και η ηλικία τους είναι προκλητικά μικρή γιατί για άλλη μία φορά είχαν φροντίσει να κάνουν σωστές επιλογές. Τόσο σωστές που δώσαμε δικαιώματα χλευασμού στους ίδιους τους δανειστές μας που συνταξιοδοτούσαν τους δικούς τους εργαζόμενους πολυπληθέστερων από των δικών μας προσόντων μία δεκαετία τουλάχιστον αργότερα.
Η καφετέρια στο τέλος του πεζοδρόμου δίπλα στο μοναδικό δυστυχώς σινεμά της πόλης μας (υπάρχουν δύο αλλά γνωρίζετε σε ποια ακριβώς αναφέρομαι) βρίθει από τα ως άνω φωτογραφιζόμενα πρόσωπα τέτοιων οργανισμών. Οι ίδιοι άνθρωποι, στις ίδιες καρέκλες της ίδιας καφετέριας φρόντιζαν να ανανεώνουν το ευγενές και απίστευτα δημοκρατικό πολιτικό τους φρόνημα σε βάρος άλλων προσώπων που εύλογα αναρωτιούνταν πόσο μεγάλο λάθος έκαναν κυνηγώντας διατριβές και μεταπτυχιακά μη έχοντας τώρα δουλειά. Πρόκειται για την απόλυτη αποτυχία του πολιτικού μας συστήματος που καταδεικνύει με τον πλέον έκδηλο τρόπο τις αρχές και τις αξίες που διαχειρίστηκε την εξουσία που του παραχωρήθηκε. Στις μέρες μας μάλιστα αρνείται και πεισματικά να την εγκαταλείψει!!!! Κομματικά εκφυλισμένο κράτος που δεν κατάφερε να στελεχώσει και να παγιώσει μόνιμες θέσεις αναισθησιολόγων όχι μόνο στο ένα πόσο μάλλον και στα δύο νοσοκομεία του νομού. Διόριζε ψηφοφόρους και κομματικά ελεγχόμενους αλλά όχι τους ανθρώπους που θα φρόντιζαν για τις πραγματικές ανάγκες της υγείας, κι εδώ δεν αναφέρομαι μόνο στους αναισθησιολόγους!
Κι αν η παραπάνω ιστορία αφορά το νοσοκομείο Λιβαδειάς υπάρχουν πολύ περισσότερες που αφορούν σε ελλείψεις στο νοσοκομείο Θηβών. Εκεί στο προ διμήνου εκτεθέν περιστατικό με τον 17 χρονο φαίνεται να έχουν παραιτηθεί και των βασικών τους καθηκόντων τα ίδια τα φυσικά πρόσωπα υποκύπτοντας στις χρόνιες βασικές ελλείψεις του νοσοκομείου τους. Βεβαίως υπάρχουν οι πολιτικώς τοποθετημένοι διοικητές να αποκαταστήσουν την διαταραχθείσα κάθε φορά ισορροπία και να γοητεύσουν το ποίμνιό τους με ανεφάρμοστες υποσχέσεις για καλύτερη λειτουργία και στελέχωση. Έχουν και εκεί θρηνήσει λόγω της ανεπαρκούς στελέχωσης νευραλγικών τμημάτων και πολύ πιο νεαρά θύματα από τον 72χρονο, στο νοσοκομείο Θηβών όμως η αποσιώπηση τέτοιων γεγονότων έχει να κάνει με εγκληματική υποκρισία!
Ποιον κοροϊδεύουν οι διάφοροι τοποθετημένοι με το ανακοινώνουν τη λειτουργία μαστογράφου ή αξονικού τομογράφου στα τηλεοπτικά κανάλια παραπλανώντας για τις πραγματικές ανάγκες της υγείας του νομού; Ο 72 χρονος που κατέληξε, δύο επιπλέον αναισθησιολόγους χρειαζόταν να εφημερεύουν και να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο νοσοκομείο Λιβαδειάς για να μη θρηνούμε θύματα όπως σωστά επιμένω να γράφω, του πολιτικού σχεδιασμού της υγείας στο νομό Βοιωτίας. Πόσο ήσυχοι κοιμούνται οι ιθύνοντες όταν οι γνωστές σε όλους μας από καιρό ελλείψεις αντί να εκτεθούν σε μέγιστο βαθμό στους πολιτικούς τους προϊσταμένους βγαίνουν και παραπλανούν διακηρύσσοντας τη λειτουργία καινούργιων τμημάτων; Κι επειδή το σήριαλ Σβίγγος το βαρέθηκα οφείλω να του παραδεχτώ, όχι πάντως για να τον ευχαριστήσω, ότι ολόκληρος υπουργός στο πολύ πρόσφατο παρελθόν της ΝΔ όχι απλά εξήγγειλε τη μελλοντική λειτουργία της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας στο νοσοκομείο Λιβαδειάς αλλά ότι αυτή ήδη λειτουργεί. Που τη βρήκε τέτοια έμπνευση ο άτιμος; Δεν τον πρόλαβαν και οι σύμβουλοι της τοπικής και ο άρχοντας της πολιτικής αντιμετωπίστηκε δεόντως. Ξεφτιλίστηκε! ευτυχώς για τη νοημοσύνη μας.
Ναι αυτοί και μόνο αυτοί είναι υπεύθυνοι που το σοβαρότατο θέμα της υγείας αντιμετωπίστηκε ως ποδοσφαιρικό γεγονός των δύο ‘’αιωνίων’’. Ο μόνος που έχασε ήταν ο βοιωτικός λαός και θα χάσει πολύ περισσότερο αν δεν τους απαξιώσει και τους δύο αιωνίους σφετεριστές της εξουσίας συνολικά στις επερχόμενες εκλογές. Η άκριτη και οριζόντια εφαρμογή του μνημονιακού κανόνα σε όλη την έκταση του δημοσίου (μια πρόσληψη για κάθε δέκα αποχωρήσεις) έγινε με δραματικό τρόπο και συνέπειες γνωστή. Όλοι αυτοί οι βουλευτές που ψήφισαν με περίσσεια ΄΄υπευθυνότητας΄΄ και στο πρώτο και στο δεύτερο μνημόνιο για τη σωτηρία της χώρας μας κι ετοιμάζονται να ζητήσουν ξανά την ψήφο μας ας ξεκινήσουν από τα περιβάλλοντα ασθενών που χάθηκαν με άδικο κι ανεύθυνο τρόπο όχι μόνο στα δύο νοσοκομεία αλλά και σε πολλά άλλα. Δε θα έχει όρια το θράσος τους, αλλά πραγματικά θα το κάνουν, πιστέψτε με. Να τους περιμένετε! Θα το κάνουν ως άλλοι Δαναοί κομίζοντας ως δώρα ευτελείς συναλλαγές της στιγμής. Πουλώντας ελπίδα ως ανήθικοι ιατροί σε μελλοθάνατο καρκινοπαθή. Θα το κάνουν απλά γιατί μας θεωρούν ακόμη κοιμισμένους και υποτακτικούς τους. Οι πληγές της Ελλάδας είναι πλέον ανοικτές, αιμορραγούν κι όλοι αυτοί είναι οι μόνοι ακατάλληλοι να τις αντιμετωπίσουν, γιατί απλά αυτοί της άνοιξαν!
Είναι εμφανής και όλως παραδεκτή η προσπάθειά μου να συνδέσω το ατυχές αλλά αναμενόμενο υπό τις κρατούσες συνθήκες λειτουργίας γεγονός, της απώλειας ενός συμπολίτη μας με τη διαφθορά και τη διαπλοκή του πολιτικού συστήματος στο χώρο της υγείας. Επειδή ΄΄είναι πολλά τα λεφτά Άρη΄΄ δε θα μπορούσαν να λείψουν όλα τα πολιτικά υποπροϊόντα της εποχής μας. Όσο κι αν επιμένουν για το αντίθετο οι πολιτικοί που εμείς ψηφίσαμε είναι αυτοί και μόνο που φταίνε. Το γεγονός μοιάζει πια όπως ακούγεται κι ερμηνεύεται να παραπέμπει σε μολυσμένους-μεταλλαγμένους στην ηθική ανθρώπους που πρέπει να απαλλαγούμε απ’ αυτούς αφού πρώτα τους απομονώσουμε στερώντας τους κάθε δικαίωμα απόφασης για τη ζωή μας. Το δις εξ’ αμαρτείν ουκ ανδρός σοφού. Οραματίστηκαν λοιπόν οι επί σειρά ετών υπηρετούντες τα συμφέροντα του νομού βουλευτές, δύο νοσοκομεία στο νομό για τον προφανή λόγο της ψηφοθηρίας και της αποκατάστασης των μηδαμινών προσόντων ημετέρων ψηφοφόρων. Δεν πέτυχαν βέβαια την ικανοποιητική στελέχωσή τους, στη Θήβα μάλιστα δεν πέτυχαν ούτε καν τη στοιχειώδη ενώ ψήφισαν με προκλητικό τρόπο διαστρεβλώνοντας κάθε έννοια λογικής τα επαίσχυντα μνημόνια που προβλέπουν και τη μη μελλοντική στελέχωσή τους. Θα μας σώσουν όμως να το θυμηθείτε παρά το αντιφατικό του γεγονότος. Ήδη το διαλαλούν παντού, κι όσο πλησιάζουν στις εκλογές θα επαίρονται κιόλας για το κατόρθωμά τους! Αυτοί πάντως οι ασθενείς που θα χαθούν στο μέλλον λόγω ελλείψεων θα είναι επειδή δεν πίστεψαν στο όραμά τους. Αλήθεια ξέρετε πόσα τηλέφωνα θα με είχαν πάρει όλοι αυτοί αν κάποιος ημέτερός τους ήταν στη θέση του άτυχου 72 χρονου; Και πάλι δε θα είχε αλλάξει κάτι όμως. Ο αναισθησιολόγος λείπει για όλους κι όταν υπάρχει λειτουργεί για όλους.
Αγαπητοί συμπολίτες δεν είστε μοναδικοί πάντως, το ίδιο έχουν πράξει και σε άλλους νομούς της χώρας και η μη επαρκής προσφορά λόγω του μνημονίου κονδυλίων για τη λειτουργία των νοσοκομείων, τα οδηγεί στο μονόδρομο της κατάργησής τους. Για αρχή αποφάσισαν τον αριθμό 50 (πενήντα). Θα προτιμηθούν αυτοί τα λένε, έτσι ακούγεται, τα διπλά σε κάθε νομό. Τα γεγονότα στο κρατικό νοσοκομείο Λαρίσης έγιναν σε πολλούς γνωστά. Εκεί ο συνδικαλιστής γιατρός έμοιαζε να ζούσε μέχρι πρότινος σε άλλο πλανήτη. Μιλούσε για στελέχωση σε νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό του κρατικού νοσοκομείου όταν το πέντε φορές περίπου μεγαλύτερο σε αριθμό κλινών πανεπιστημιακό δεν απείχε ούτε 15 χιλιόμετρα! Πάντως ούτε και στην τόσο ανεπτυγμένη Γερμανία δεν είχε προβλεφτεί η λειτουργία δύο ομοιόβαθμων επιπέδου και σκοπού νοσοκομείων. Εδώ οι πολιτικοί μας έδωσαν τα ρέστα τους, σε βάρος της υγείας μας όμως και το διαπιστώνετε όλοι σας πως αυτό συμβαίνει.
Επειδή δεν πρόκειται να προσληφθούν για πολύ καιρό όπως προβλέπεται από το μνημόνιο σωτηρίας άλλοι γιατροί σε κανένα από τα δύο νοσοκομεία οι συγχωνεύσεις και ο συντονισμός των εφημεριών νευραλγικών τμημάτων όπως είναι του αναισθησιολογικού, του παιδιατρικού αλλά και του προσωπικού του χειρουργείου είναι επιτακτική ανάγκη ενώ η καθυστέρηση της διαδικασίας συνιστά απλά και μόνο εγκληματικό γεγονός που είναι σε πλήρη όμως γνώση των υπευθύνων. Από αυτούς εξαρτάται πόσο θα δυσαρεστήσουν τους πολιτικούς τους προϊσταμένους που σε λίγο θα περάσουν και τυπικά ελπίζω στη μήνη και όχι στη λήθη της ιστορίας, προβαίνοντας στις απαραίτητες μετακινήσεις και αποσπάσεις προσωπικού.
Τα θερμά μου συλλυπητήρια μαζί με τη συγγνώμη μου στην οικογένεια του εκλιπόντος. Ας είναι ο άνθρωπός τους το τελευταίο θύμα του πολιτικού σχεδιασμού όπως αυτός προβλέφτηκε και σχεδιάστηκε για την υγεία στο νομό μας από τους ιδιοτελείς πεφωτισμένους φωστήρες της πολιτικής!
Την Καθαρή Δευτέρα στο Νοσοκομείο Λιβαδειάς δεν εφημέρευε αναισθησιολόγος. Αυτή η αφανής αλλά και πολύ αναγκαία ειδικότητα του αναισθησιολόγου μοιάζει σχεδόν παρεξηγημέ-νη μη απολαμβάνοντας ανάλογη με την προσφορά της αναγνώριση. Όταν υπάρχει της κλέβει τη δόξα ο χειρουργός, όταν απουσιάζει όμως η έλλειψή της έχει δραματικές για τον ασθενή συνέπειες. Κι όμως τα επείγοντα και βαρέως πάσχοντα περιστατικά δεν κάνουν διακρίσεις σε μέρες κι ώρες όταν καταφτάνουν στο τμήμα επειγόντων περιστατικών του νοσοκομείου ούτε ρωτούν για το ποιες ειδικότητες ιατρών εφημερεύουν για να αντιμετωπιστούν αξιόπιστα και αποτελεσματικά.
Το πρωί εκείνης της ημέρας έφευγε από τη ζωή αιμορραγώντας λόγω ηπατικής δυσλειτουργίας 41 ετών άντρας παρ’ όλες τις επίμονες προσπάθειες των γιατρών. Η αποσόβηση του θλιβερού γεγονότος δεν κατέστη δυνατή ακόμη κι όταν ο έμπειρος αναισθησιολόγος και γνωστός για την προσφορά του στο αγαθό της υγείας Χ.Χ (δε θέλει ποτέ να αναφέρω το όνομά του, αν και στο πολύ πρόσφατο παρελθόν τον έχω σκοπίμως παρακούσει) ήρθε προσφέροντας τις υπηρεσίες του χωρίς βεβαίως να εφημερεύει.
Σύνηθες το γεγονός της προσφοράς του συγκεκριμένου ιατρού αλλά και της συζύγου του επίσης αναισθησιολόγου, που τιμούν όσο λίγοι με την παρουσία τους τον τόπο μας και το χώρο του χειρουργείου. Το αν τους το αναγνωρίσαμε ποτέ ή αν κάναμε κάτι γι αυτό δεν είναι της παρούσης αλλά να είστε βέβαιοι ότι οι άπειροι σε αριθμό επίτιμοι προσκεκλημένοι διαφόρων φορέων με σκοπό την προσωπική προβολή τους στα διάφορα επιμελητήρια και στις αίθουσες τελετών της πόλης ωχριούν μπροστά στο ήθος και την προσφορά αυτών των δύο ιατρών. Η τόσο δυσανάλογη με την προσφορά τους αναγνώριση του έργου τους πρέπει να μας κάνει να ντρεπόμαστε. Ακόμη κι αυτή η άκρως υπολογιστική αντίληψη ότι μπορούν να δράσουν και να σώσουν κάποια στιγμή τη δική μας ζωή ή αγαπημένου μας προσώπου θα έπρεπε έστω και υποκριτικά να μας κάνει να τους τιμούμε. Φλύαρα και κολακευτικά σχόλια μεταξύ παππάδων που ευλογούν τα γένια τους θα έλεγε ο καθείς, που δε γνωρίζει όμως.
Ο θάνατος του άτυχου ανδρός τελικώς επήλθε κι ο μη εφημερεύων αναισθησιολόγος αποχώρησε. Μετά από μία και πλέον ώρα εξετάζοντας στα επείγοντα του παθολογικού τμήματος τέθηκε η ένδειξη επειγούσης χειρουργικής επέμβασης σε 72 χρονο άντρα λόγω διάτρησης παχέος εντέρου. Ο ασθενής αν και δεν είχε πολύ ώρα που είχε καταφτάσει στο νοσοκομείο από τη γενομένη και μόνο κλινική εξέταση διαπιστώθηκε η πολύ βαριά γενική του κατάσταση και η αναγκαιότητα της άμεσης χειρουργικής του αντιμετώπισης. Επικοινώνησα για άλλη μία φορά με τον αναισθησιολόγο που πριν είχε προσφέρει τις υπηρεσίες του αλλά εκείνος πλέον είχε απομακρυνθεί αρκετά από την πόλη της Λιβαδειάς λόγω της ημέρας ως είχε προγραμματίσει και όφειλε στον εαυτό του και στην οικογένειά του.
Επειδή η κατάσταση ήταν κρίσιμη για τον ασθενή επικοινώνησα με τα τρία τριτοβάθμια εφημερεύοντα νοσοκομεία της Αθήνας εκείνης της ημέρας θέτοντας απαιτητικά το ερώτημα όχι απλά της διακομιδής αλλά και της άμεσης χειρουργικής παρέμβασης. Όλα τα τηλεφωνήματα έχουν καταγραφεί στο ΕΚΑΒ κι έγιναν από το κινητό μου τηλέφωνο για ευνόητους λόγους. Μόνο στο νοσοκομείο ΚΑΤ ήταν σε θέση να του παρασχεθεί άμεση χειρουργική αντιμετώπιση και η απαραίτητη συνεννόηση έγινε με το διευθυντή της εφημερεύουσας χειρουργικής κλινικής ο οποίος εξεπλάγη δυσάρεστα όταν άκουσε ότι ο λόγος που διακομιζόταν ο ασθενής ήταν η μη εφημερία αναισθησιολόγου. Ο ασθενής αντιμετώπιζε και άλλο πρόβλημα, δεν υπήρχε διαθέσιμο ασθενοφόρο από το ΕΚΑΒ για τη μεταφορά του, το μοναδικό διαθέσιμο επέστρεφε από την Αθήνα μετά από τη μεταφορά άλλου σοβαρού περιστατικού. Το τελευταίο ευτυχώς επιλύθηκε γρήγορα όταν επιστρατεύτηκε η επόμενη βάρδια του ΕΚΑΒ που ήρθε πιο νωρίς ανταποκρινόμενη στο επείγον της κατάστασης.
Ο ασθενής τελικώς διακομίστηκε με όσο ευνοϊκότερες προβλέπονταν γι αυτόν συνθήκες, αλλά κατέληξε δέκα λεπτά μετά την άφιξή του στο τμήμα επειγόντων περιστατικών του ΚΑΤ, παρά τις επίμονες και επί μακρόν προσπάθειες καρδιοπνευμονικής ανάνηψης των ιατρών που τον παρέλαβαν. Η έκθεση της αναγκαστικά επιβεβλημένης λόγω των συνθηκών θανάτου, νεκροψίας-νεκροτομής που διενεργήθηκε στο θανόντα την επομένη ημέρα για την αναζήτηση των αιτιών που επέφεραν το μοιραίο, έκανε λόγο για ‘’αυτόματη ρήξη παχέος εντέρου’’. Διάγνωση πλήρως συμβατή με το επείγον της κατάστασης όπως αυτό ετέθη και κατεγράφη στα παραστατικά διακομιδής κατά την εξέταση του στο νοσοκομείο Λιβαδειάς. Ελπίζω να διαβάζουν οι μέχρι πρότινος ολιγωρούντες και εν πολλοίς αδιάφοροι για τις προβλεπόμενες διαδικασίες διακομιδής του νοσοκομείου Θηβών και να ενεργήσουν δεόντως σε ανάλογη περίπτωση.
Η ικανοποίηση ενός γιατρού χειρουργού είναι μέγιστη όταν επιβεβαιώνεται η προεγχειρητική του διάγνωση τη στιγμή του χειρουργείου κι όχι τη στιγμή της νεκροτομής του ασθενούς και κορυφώνεται όταν αυτός μπορεί και δίνει οριστική και σωτήρια για τον ασθενή λύση. Ο ασθενής της ημέρας εκείνης αν και διαγνώστηκε εγκαίρως και επιτυχώς κι αυτό για το νοσοκομείο Λιβαδειάς έχει πάψει από καιρό να είναι ζητούμενο, κατέληξε. Δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να χειρουργηθεί και να έχει έστω και κάποιες πιθανότητες επιβίωσης επειδή δεν εφημέρευε αναισθησιολόγος. Η ηλικία του ασθενούς που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και θύμα θα συγκινούσε πολύ περισσότερο αν ήταν μικρότερη! κι όμως έχουν υπάρξει και μικρότερης ηλικίας θύματα. Ο 72 χρονος δεν είχε σοβαρά προβλήματα υγείας όπως προκύπτει από το ληφθέν ατομικό του αναμνηστικό και όφειλε να έχει περισσότερες ευκαιρίες αντιμετώπισης απ’ αυτές που προβλέπονταν στο νοσοκομείο Λιβαδειάς εκείνη την ημέρα.
Αν επρόκειτο για το δικό σας παιδί ή άνθρωπο που είχε παρασυρθεί από ένα αυτοκίνητο ή μία μηχανή ή απλά είχε πέσει από δέντρο (έχουν συμβεί όλα τα παραπάνω) και με κοιτούσατε γεμάτο απορία όταν σας ανακοίνωνα όπως έπραξα και στο περιβάλλον του θύματος ότι χρειάζεται άμεση χειρουργική επέμβαση αλλά δεν μπορώ να τον χειρουργήσω επειδή δεν υπάρχει αναισθησιολόγος, τι θα κάνατε; Όταν αυτό συνέβη άλλες φορές οι συγγενείς έβρισαν και προπηλάκισαν, άλλοι καταράστηκαν τη μοίρα τους που τους συνέβη το γεγονός κι άλλοι όπως οι συγγενείς του θύματος που αναφέρομαι, επιστρατεύοντας τις όποιες τελευταίες τους ελπίδες και την ψυχραιμία τους προετοιμάστηκαν για το μοιραίο. Δε θα ξεχάσω τα λόγια της κόρης του θύματος η οποία συντετριμμένη εξομολογήθηκε ότι είχε χάσει και τη μητέρα της στο ίδιο νοσοκομείο χωρίς ν’ αναφέρει περισσότερες πληροφορίες, προφανώς όμως κάτω από ανάλογες συνθήκες. Απλά η διαίσθησή της είχε αρχίσει να την προειδοποιεί. Έμαθα για το θάνατο του ασθενούς από την ιατρό που τον συνόδεψε στο ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ. Ο σύντομος χρόνος που μεσολάβησε για να καταλήξει ο ασθενής δηλώνει ότι είχε προχωρημένη παθολογία αλλά δικαιούταν το δίχως άλλο χειρουργική αντιμετώπιση και υποστήριξη στο νοσοκομείο που αυτή διεγνώσθη. Αν είχε έρθει την προηγούμενη ή την επόμενη ημέρα αυτό θα μπορούσε να είχε συμβεί με σίγουρα πολύ περισσότερες πιθανότητες επιβίωσης για τον ίδιο. Όσο ανόητο κι αν ακούγεται είναι αληθινό. Αρρώστησε τη λάθος ώρα! Αν είναι δυνατόν!
Από τα πρώτα βήματα της ιατρικής μου πορείας έχουν καταλήξει αρκετοί ασθενείς μέσα στο ασθενοφόρο που διακομίζονταν επειδή δεν υπήρχε αναισθησιολόγος εφημερεύων όλες τις ημέρες του μήνα στο νοσοκομείο Λιβαδειάς, κι αυτό ακόμη δεν έχει αλλάξει. Τότε συνόδευα εγώ τα περιστατικά μέσα στο ασθενοφόρο τώρα απλά είμαι εγώ που είμαι αναγκασμένος να ανακοινώνω την τραγική έλλειψη αυτής της τόσο πολύτιμης ειδικότητας στους συγγενείς των ασθενών-θυμάτων.
Έχουν αλλάξει πολλά στην αντιμετώπιση ενός βαρέως πάσχοντος ασθενή στην εποχή μας, σε σημείο που ακόμη κι αυτή η γρήγορη τοποθέτησή του σε ασθενοφόρο με σκοπό τη διακομιδή του σε τριτοβάθμιο νοσοκομείο χωρίς να έχουν τηρηθεί οι προβλεπόμενοι κανόνες υποστήριξης των ζωτικών του λειτουργιών αποτελεί εγκληματικό και αξιόποινο γεγονός. Πρόκειται για απαραίτητη επισήμανση που οφείλω να προβώ προκειμένου να προλάβω παρωχημένες προσεγγίσεις του τύπου ΄΄γιατί δεν το έστελναν αμέσως στην Αθήνα΄΄. Και θα υπάρξουν πολύ που θα τις επιχειρήσουν. Είναι απείρως περισσότεροι οι καταγεγραμμένοι ασθενείς που σώθηκαν επειδή τηρήθηκαν τα προβλεπόμενα και χειρουργήθηκαν με επιτυχία σε βαρύτατη κατάσταση στο νοσοκομείο Λιβαδειάς, σταθεροποιήθηκαν και μετακινήθηκαν με ασφάλεια σε τριτοβάθμια νοσοκομεία. Υπήρχε όμως ο αναισθησιολόγος. Είμαστε πραγματικό νοσοκομείο όταν μας το επιτρέπουν οι συνθήκες εφημερίας συγκεκριμένων αλλά πολύ βασικών ειδικοτήτων. Διαφορετικά απλά δεν είμαστε. Δε διαφέρουμε από κέντρο υγείας όταν δεν μπορούμε να θέσουμε την εμπειρία μας και τη διάθεσή μας στην υπηρεσία της υγείας του Βοιωτικού λαού.
Αν όλα αυτά αφορούν το νοσοκομείο Λιβαδειάς φανταστείτε τι πρέπει να λεχθεί για το κατά πολύ λιγότερο στελεχωμένο νοσοκομείο Θηβών. Εκεί ανέλαβαν οι πεφωτισμένες πλην γραφικές αρχές διοίκησης του να εξωραΐσουν κάθε τέτοια κατάσταση αλλά και γιατί όχι να πανηγυρίσουν για τη λειτουργία καινούργιων τμημάτων όπως του μαστογράφου ή του αξονικού. Τα τελευταία έπρεπε να γραφούν για να καλύψω το Σβίγγο! Δεν παραλείπει άλλωστε να τα δηλώνει όπου βρεθεί κι όπου σταθεί εναγωνίως δίνοντας υπόσταση στη θέση του παραπλανώντας όμως για τις πολύ πιο πραγματικές και επιτακτικές ανάγκες της υγείας της επαρχίας Θηβών!
Από την άλλη μπορεί να παρατηρήσει κάποιος το όραμα των φλεγόμενων από πολιτικά οράματα για την υγεία, πολιτικών προσώπων του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ΄90 να πραγματοποιείται και να ανεγείρεται εξαώροφο επιβλητικό και πολλά υποσχόμενο ομοιόβαθμο (δευτεροβάθμιο δηλαδή) νοσοκομείο στο νομό Βοιωτίας χωρίς πρωτίστως να έχει στελεχωθεί αρτίως το νοσοκομείο Λιβαδειάς από βασικές ειδικότητες όπως αυτή του αναισθησιολόγου ή του παιδιάτρου.
Καταλαβαίνει κανείς εύκολα την ιδιοτέλεια του πράγματος, ότι δηλαδή το εν λόγω πολιτικό προσωπικό λειτούργησε με στόχο την πολιτική του επανεκλογή κι όχι με γνώμονα το αγαθό της υγείας του λαού που τους εξέλεγε. Πόσο διορατικοί υπήρξαν τότε; Πόσο διαψεύστηκε το κριτήριο για το οποίο εξελέγησαν; όχι στη διορατικότητά τους αναφέρομαι, μην κάνετε απίθανες πονηρές σκέψεις για τη διαπλοκή τους με εργολάβους και απευθείας αναθέσεις έργων (όχι αναγκαστικά των ίδιων)!
Αλήθεια οι πολιτικά υπεύθυνοι που αποδεικνύονται όμως ανεύθυνοι, για τη σύλληψη της ιδέας της ανέγερσης ενός τέτοιου νοσοκομείου που στέκεται πανέμορφα σε περίοπτη θέση δε γνώριζαν ότι μοιραία τα δύο νοσοκομεία δε θα μπορούσαν να στελεχωθούν επαρκώς μη προσφέροντας ακόμη και τα στοιχειώδη στο βοιωτικό λαό; προφανώς και το γνώριζαν και οι του ΠΑΣΟΚ και οι της ΝΔ. Τους βόλευε όμως να το προσφέρουν ως τρόπαιο στο εκλογικό τους ακροατήριο για να εξασφαλίσουν όχι απλά την επανεκλογή τους αλλά και τη συναλλαγή τους με τους ντόπιους κομματάρχες προκειμένου να διοριστούν οι έχοντες το σωστό δημοκρατικό φρόνημα.
Οι παντός τύπου και ευτελούς είδους τότε τυχάρπαστοι ανύπαρκτων και μηδαμινών προσόντων διορισμένοι και στα δύο νοσοκομεία από τα δύο διεφθαρμένα κόμματα (με σημαντική υπεροχή του ΠΑΣΟΚ), αφού διορίστηκαν (αρκετοί από αυτούς χωρίς καν απολυτήριο γυμνασίου) φρόντισαν και μετακινήθηκαν με τη βούληση των πολιτικών τους προϊσταμένων με το ευφυές βολικό καθεστώς της μετάταξης σε ξεκούραστες απαλλαγμένες ευθυνών θέσεις ή ξεκίνησαν ανηλεή αγώνα υπεράσπισης των πολιτικών θέσεων τους από τη θέση του συνδικαλιστή! Το ότι ο νομός χρόνια πασοκοκρατούταν δεν οφείλεται στα απίστευτα ψυχικά χαρίσματα των υποψηφίων του και στις ευγενείς ιδέες τους, αλλά στο μοναδικό τρόπο επαγγελματικής αποκατάστασης των ψηφοφόρων τους. Τώρα οι περισσότεροι απ’ αυτούς συνταξιοδοτήθηκαν ή έχουν θεμελιώσει ήδη το αντίστοιχο δικαίωμα συνταξιοδότησης αν και η ηλικία τους είναι προκλητικά μικρή γιατί για άλλη μία φορά είχαν φροντίσει να κάνουν σωστές επιλογές. Τόσο σωστές που δώσαμε δικαιώματα χλευασμού στους ίδιους τους δανειστές μας που συνταξιοδοτούσαν τους δικούς τους εργαζόμενους πολυπληθέστερων από των δικών μας προσόντων μία δεκαετία τουλάχιστον αργότερα.
Η καφετέρια στο τέλος του πεζοδρόμου δίπλα στο μοναδικό δυστυχώς σινεμά της πόλης μας (υπάρχουν δύο αλλά γνωρίζετε σε ποια ακριβώς αναφέρομαι) βρίθει από τα ως άνω φωτογραφιζόμενα πρόσωπα τέτοιων οργανισμών. Οι ίδιοι άνθρωποι, στις ίδιες καρέκλες της ίδιας καφετέριας φρόντιζαν να ανανεώνουν το ευγενές και απίστευτα δημοκρατικό πολιτικό τους φρόνημα σε βάρος άλλων προσώπων που εύλογα αναρωτιούνταν πόσο μεγάλο λάθος έκαναν κυνηγώντας διατριβές και μεταπτυχιακά μη έχοντας τώρα δουλειά. Πρόκειται για την απόλυτη αποτυχία του πολιτικού μας συστήματος που καταδεικνύει με τον πλέον έκδηλο τρόπο τις αρχές και τις αξίες που διαχειρίστηκε την εξουσία που του παραχωρήθηκε. Στις μέρες μας μάλιστα αρνείται και πεισματικά να την εγκαταλείψει!!!! Κομματικά εκφυλισμένο κράτος που δεν κατάφερε να στελεχώσει και να παγιώσει μόνιμες θέσεις αναισθησιολόγων όχι μόνο στο ένα πόσο μάλλον και στα δύο νοσοκομεία του νομού. Διόριζε ψηφοφόρους και κομματικά ελεγχόμενους αλλά όχι τους ανθρώπους που θα φρόντιζαν για τις πραγματικές ανάγκες της υγείας, κι εδώ δεν αναφέρομαι μόνο στους αναισθησιολόγους!
Κι αν η παραπάνω ιστορία αφορά το νοσοκομείο Λιβαδειάς υπάρχουν πολύ περισσότερες που αφορούν σε ελλείψεις στο νοσοκομείο Θηβών. Εκεί στο προ διμήνου εκτεθέν περιστατικό με τον 17 χρονο φαίνεται να έχουν παραιτηθεί και των βασικών τους καθηκόντων τα ίδια τα φυσικά πρόσωπα υποκύπτοντας στις χρόνιες βασικές ελλείψεις του νοσοκομείου τους. Βεβαίως υπάρχουν οι πολιτικώς τοποθετημένοι διοικητές να αποκαταστήσουν την διαταραχθείσα κάθε φορά ισορροπία και να γοητεύσουν το ποίμνιό τους με ανεφάρμοστες υποσχέσεις για καλύτερη λειτουργία και στελέχωση. Έχουν και εκεί θρηνήσει λόγω της ανεπαρκούς στελέχωσης νευραλγικών τμημάτων και πολύ πιο νεαρά θύματα από τον 72χρονο, στο νοσοκομείο Θηβών όμως η αποσιώπηση τέτοιων γεγονότων έχει να κάνει με εγκληματική υποκρισία!
Ποιον κοροϊδεύουν οι διάφοροι τοποθετημένοι με το ανακοινώνουν τη λειτουργία μαστογράφου ή αξονικού τομογράφου στα τηλεοπτικά κανάλια παραπλανώντας για τις πραγματικές ανάγκες της υγείας του νομού; Ο 72 χρονος που κατέληξε, δύο επιπλέον αναισθησιολόγους χρειαζόταν να εφημερεύουν και να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο νοσοκομείο Λιβαδειάς για να μη θρηνούμε θύματα όπως σωστά επιμένω να γράφω, του πολιτικού σχεδιασμού της υγείας στο νομό Βοιωτίας. Πόσο ήσυχοι κοιμούνται οι ιθύνοντες όταν οι γνωστές σε όλους μας από καιρό ελλείψεις αντί να εκτεθούν σε μέγιστο βαθμό στους πολιτικούς τους προϊσταμένους βγαίνουν και παραπλανούν διακηρύσσοντας τη λειτουργία καινούργιων τμημάτων; Κι επειδή το σήριαλ Σβίγγος το βαρέθηκα οφείλω να του παραδεχτώ, όχι πάντως για να τον ευχαριστήσω, ότι ολόκληρος υπουργός στο πολύ πρόσφατο παρελθόν της ΝΔ όχι απλά εξήγγειλε τη μελλοντική λειτουργία της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας στο νοσοκομείο Λιβαδειάς αλλά ότι αυτή ήδη λειτουργεί. Που τη βρήκε τέτοια έμπνευση ο άτιμος; Δεν τον πρόλαβαν και οι σύμβουλοι της τοπικής και ο άρχοντας της πολιτικής αντιμετωπίστηκε δεόντως. Ξεφτιλίστηκε! ευτυχώς για τη νοημοσύνη μας.
Ναι αυτοί και μόνο αυτοί είναι υπεύθυνοι που το σοβαρότατο θέμα της υγείας αντιμετωπίστηκε ως ποδοσφαιρικό γεγονός των δύο ‘’αιωνίων’’. Ο μόνος που έχασε ήταν ο βοιωτικός λαός και θα χάσει πολύ περισσότερο αν δεν τους απαξιώσει και τους δύο αιωνίους σφετεριστές της εξουσίας συνολικά στις επερχόμενες εκλογές. Η άκριτη και οριζόντια εφαρμογή του μνημονιακού κανόνα σε όλη την έκταση του δημοσίου (μια πρόσληψη για κάθε δέκα αποχωρήσεις) έγινε με δραματικό τρόπο και συνέπειες γνωστή. Όλοι αυτοί οι βουλευτές που ψήφισαν με περίσσεια ΄΄υπευθυνότητας΄΄ και στο πρώτο και στο δεύτερο μνημόνιο για τη σωτηρία της χώρας μας κι ετοιμάζονται να ζητήσουν ξανά την ψήφο μας ας ξεκινήσουν από τα περιβάλλοντα ασθενών που χάθηκαν με άδικο κι ανεύθυνο τρόπο όχι μόνο στα δύο νοσοκομεία αλλά και σε πολλά άλλα. Δε θα έχει όρια το θράσος τους, αλλά πραγματικά θα το κάνουν, πιστέψτε με. Να τους περιμένετε! Θα το κάνουν ως άλλοι Δαναοί κομίζοντας ως δώρα ευτελείς συναλλαγές της στιγμής. Πουλώντας ελπίδα ως ανήθικοι ιατροί σε μελλοθάνατο καρκινοπαθή. Θα το κάνουν απλά γιατί μας θεωρούν ακόμη κοιμισμένους και υποτακτικούς τους. Οι πληγές της Ελλάδας είναι πλέον ανοικτές, αιμορραγούν κι όλοι αυτοί είναι οι μόνοι ακατάλληλοι να τις αντιμετωπίσουν, γιατί απλά αυτοί της άνοιξαν!
Είναι εμφανής και όλως παραδεκτή η προσπάθειά μου να συνδέσω το ατυχές αλλά αναμενόμενο υπό τις κρατούσες συνθήκες λειτουργίας γεγονός, της απώλειας ενός συμπολίτη μας με τη διαφθορά και τη διαπλοκή του πολιτικού συστήματος στο χώρο της υγείας. Επειδή ΄΄είναι πολλά τα λεφτά Άρη΄΄ δε θα μπορούσαν να λείψουν όλα τα πολιτικά υποπροϊόντα της εποχής μας. Όσο κι αν επιμένουν για το αντίθετο οι πολιτικοί που εμείς ψηφίσαμε είναι αυτοί και μόνο που φταίνε. Το γεγονός μοιάζει πια όπως ακούγεται κι ερμηνεύεται να παραπέμπει σε μολυσμένους-μεταλλαγμένους στην ηθική ανθρώπους που πρέπει να απαλλαγούμε απ’ αυτούς αφού πρώτα τους απομονώσουμε στερώντας τους κάθε δικαίωμα απόφασης για τη ζωή μας. Το δις εξ’ αμαρτείν ουκ ανδρός σοφού. Οραματίστηκαν λοιπόν οι επί σειρά ετών υπηρετούντες τα συμφέροντα του νομού βουλευτές, δύο νοσοκομεία στο νομό για τον προφανή λόγο της ψηφοθηρίας και της αποκατάστασης των μηδαμινών προσόντων ημετέρων ψηφοφόρων. Δεν πέτυχαν βέβαια την ικανοποιητική στελέχωσή τους, στη Θήβα μάλιστα δεν πέτυχαν ούτε καν τη στοιχειώδη ενώ ψήφισαν με προκλητικό τρόπο διαστρεβλώνοντας κάθε έννοια λογικής τα επαίσχυντα μνημόνια που προβλέπουν και τη μη μελλοντική στελέχωσή τους. Θα μας σώσουν όμως να το θυμηθείτε παρά το αντιφατικό του γεγονότος. Ήδη το διαλαλούν παντού, κι όσο πλησιάζουν στις εκλογές θα επαίρονται κιόλας για το κατόρθωμά τους! Αυτοί πάντως οι ασθενείς που θα χαθούν στο μέλλον λόγω ελλείψεων θα είναι επειδή δεν πίστεψαν στο όραμά τους. Αλήθεια ξέρετε πόσα τηλέφωνα θα με είχαν πάρει όλοι αυτοί αν κάποιος ημέτερός τους ήταν στη θέση του άτυχου 72 χρονου; Και πάλι δε θα είχε αλλάξει κάτι όμως. Ο αναισθησιολόγος λείπει για όλους κι όταν υπάρχει λειτουργεί για όλους.
Αγαπητοί συμπολίτες δεν είστε μοναδικοί πάντως, το ίδιο έχουν πράξει και σε άλλους νομούς της χώρας και η μη επαρκής προσφορά λόγω του μνημονίου κονδυλίων για τη λειτουργία των νοσοκομείων, τα οδηγεί στο μονόδρομο της κατάργησής τους. Για αρχή αποφάσισαν τον αριθμό 50 (πενήντα). Θα προτιμηθούν αυτοί τα λένε, έτσι ακούγεται, τα διπλά σε κάθε νομό. Τα γεγονότα στο κρατικό νοσοκομείο Λαρίσης έγιναν σε πολλούς γνωστά. Εκεί ο συνδικαλιστής γιατρός έμοιαζε να ζούσε μέχρι πρότινος σε άλλο πλανήτη. Μιλούσε για στελέχωση σε νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό του κρατικού νοσοκομείου όταν το πέντε φορές περίπου μεγαλύτερο σε αριθμό κλινών πανεπιστημιακό δεν απείχε ούτε 15 χιλιόμετρα! Πάντως ούτε και στην τόσο ανεπτυγμένη Γερμανία δεν είχε προβλεφτεί η λειτουργία δύο ομοιόβαθμων επιπέδου και σκοπού νοσοκομείων. Εδώ οι πολιτικοί μας έδωσαν τα ρέστα τους, σε βάρος της υγείας μας όμως και το διαπιστώνετε όλοι σας πως αυτό συμβαίνει.
Επειδή δεν πρόκειται να προσληφθούν για πολύ καιρό όπως προβλέπεται από το μνημόνιο σωτηρίας άλλοι γιατροί σε κανένα από τα δύο νοσοκομεία οι συγχωνεύσεις και ο συντονισμός των εφημεριών νευραλγικών τμημάτων όπως είναι του αναισθησιολογικού, του παιδιατρικού αλλά και του προσωπικού του χειρουργείου είναι επιτακτική ανάγκη ενώ η καθυστέρηση της διαδικασίας συνιστά απλά και μόνο εγκληματικό γεγονός που είναι σε πλήρη όμως γνώση των υπευθύνων. Από αυτούς εξαρτάται πόσο θα δυσαρεστήσουν τους πολιτικούς τους προϊσταμένους που σε λίγο θα περάσουν και τυπικά ελπίζω στη μήνη και όχι στη λήθη της ιστορίας, προβαίνοντας στις απαραίτητες μετακινήσεις και αποσπάσεις προσωπικού.
Τα θερμά μου συλλυπητήρια μαζί με τη συγγνώμη μου στην οικογένεια του εκλιπόντος. Ας είναι ο άνθρωπός τους το τελευταίο θύμα του πολιτικού σχεδιασμού όπως αυτός προβλέφτηκε και σχεδιάστηκε για την υγεία στο νομό μας από τους ιδιοτελείς πεφωτισμένους φωστήρες της πολιτικής!
0 Σχόλια