Ζήλεια και παλιμπαιδισμός για το νέο αδελφάκι

Η 4 ετών κόρη μας είναι πολύ επιθετική με το νεογέννητο γιο μας. Τον τσιμπάει, με χτυπάει όταν τον ταΐζω και παλιμπαιδίζει διαρκώς, υποκρινόμενη ότι η ίδια είναι το μωρό. Είναι φυσιολογικές οι αντιδράσεις της;

Το νέο μωρό πάντα απομυζά ως ένα βαθμό τον ενθουσιασμό, τα ζωντανά συναισθήματα, τον χρόνο και προσωρινά ένα μεγάλο μέρος της γονεϊκής αγάπης.

Η κόρη σας βιώνει μία συμβολική απώλεια μίας μέχρι τώρα δεδομένης ασφάλειας και η αποκλειστικότητα στο πρόσωπό της μεταμορφώνεται αναπόφευκτα σε μοίρασμα.

Οι ανατροπές αυτές είναι επόμενο, όπως και για κάθε παιδί άλλωστε, να της προκαλούν εφήμερα αρνητικά συναισθήματα (ζήλια, φόβο, θλίψη, αγωνία) και συμπεριφορές επιθετικότητας απέναντι σε εσάς και στο νεογέννητο αδελφάκι της.

Μπορεί σε ανύποπτες στιγμές να δείχνει και υπερβολική αγάπης προς το μωρό, η οποία συχνά υποκρύπτει την εγγενή της αμφιθυμία. Οι συμπεριφορές παλινδρόμησης επίσης είναι φυσιολογικές όπου φαντασιώνεται ότι αναβιώνει τη βρεφική της ηλικία (π.χ. θέλει να θηλάσει, μπεμπεκίζει, παίζει με βρεφικά παιχνίδια, ζητάει πιπίλα και νανούρισμα).

Σε ορισμένες περιπτώσεις παρατηρούνται ονυχοφαγία, νυχτερινή ενούρηση και εφιάλτες στα πρωτότοκα παιδιά.

Τα συμπτώματα αυτά είναι παροδικά και απόλυτα φυσιολογικά. Παροτρύνετε με αποδοχή μεν, δίχως ενοχοποίηση δε, την ελεύθερη έκφραση των συναισθημάτων της κόρης σας για το μωρό μέσω της συζήτησης, της ζωγραφικής, του παιχνιδιού, του παραμυθιού. Τα όρια από πλευράς σας όμως θα είναι απαραίτητο να τεθούν.

Η Μυρσίνη Κωστοπούλου είναι διδάκτωρ Κλινικής Ψυχολογίας-ψυχοθεραπεύτρια, email myrsi@hol.gr

ΤΑ ΝΕΑ