Κυκλοφοριακή αγωγή και ποδηλασία (Μέρος 2ο)

Έλλειψη παιδείας

Ως λαός διακατεχόμαστε από τη νόσο του «ξερόλα» και σπάνια παραδεχόμαστε ότι δεν γνωρίζουμε κάτι ή ότι έχουμε κάνει λάθος. Ιδιαίτερα στο κομμάτι της οδηγικής συμπεριφοράς η «ωχαδελφική» αντιμετώπιση των καταστάσεων και η παντελής έλλειψη εφαρμογής των κανόνων έχουν μετατρέψει την ελληνική άσφαλτο σε πεδίο μάχης.

Ανεξάρτητα με το ποιός προκαλεί ένα ατύχημα, τί γίνεται όταν το κακό συμβεί; Όταν δεν υπάρχει σύγκρουση, δηλαδή όταν ο ποδηλάτης για να αποφύγει τη σύγκρουση βγει εκτός δρόμου και πέσει, το αυτοκίνητο είναι σχεδόν σίγουρο ότι δεν θα σταματήσει. Στη περίπτωση που σταματήσει τότε δύο είναι οι συνηθέστερες ατάκες: «Δεν σε είδα» και «Καλά ρε... που πάς;»

Ακριβώς το ίδιο σενάριο ισχύει και με τα σταθμευμένα οχήματα όπου ξαφνικά ο οδηγός ανοίγει διάπλατα την πόρτα χωρίς να ελέγξει αν έρχεται κανείς. Το αποτέλεσμα είναι αυτού του είδους τα ατυχήματα να είναι αρκετά συχνά (10-12%).

Τί μπορούμε να κάνουμε για να μειώσουμε τα ατυχήματα αλλά και για να ενημερώσουμε τους

• ποδηλάτες ότι ποδηλασία δεν σημαίνει καβαλάω ένα ποδήλατο και κάνω ό,τι μου καπνίσει αλλά, ιδιαίτερα στην πόλη, σέβομαι τους κανόνες;
• οδηγούς αυτοκινήτων ότι μοιράζονται τους δρόμους και με άλλα μικρότερου όγκου τροχοφόρα;

Όσον αφορά το τελευταίο απαιτείται η συμμετοχή του κρατικού μηχανισμού, ο οποίος μέσω ημερίδων και ενημερωτικών εκπομπών να ευαισθητοποιήσει τους Έλληνες ότι το ποδήλατο είναι πλέον μαζικά αποδεκτό μέσο μεταφοράς, άσκησης και διασκέδασης. Ότι το ποδήλατο θα είναι πλέον ανάμεσά μας και θα πρέπει να λάβει την προσοχή που του αρμόζει.

Όσον αφορά την ποδηλατική κυκλοφοριακή αγωγή σε αυτήν μπορούμε να συμβάλλουμε όλοι μας. Ο ειδικός τύπος, οι τηλεοπτικές εκπομπές αλλά πολύ περισσότερο τα καταστήματα πώλησης ποδηλάτων. Το «ποδηλατάδικο» της γειτονιάς δεν είναι πλέον ένα box-moving μαγαζί που απλά πουλάει ποδήλατα. Είναι μέρος ποδηλατικής ενημέρωσης και «εκπαίδευσης». Είναι ούτως ή άλλως προς όφελος του καταστήματος γιατί ο ενημερωμένος αγοραστής θα πάρει σε πρώτο χρόνο το ποδήλατο αλλά εν συνεχεία θα αγοράσει και τα απαραίτητα αξεσουάρ (κράνος, φώτα, ποδηλατικά ρούχα, κτλ) για να προστατευτεί από τους κινδύνους.

Σε οποιαδήποτε χώρα της Βόρειας Ευρώπης αυτά θεωρούνται αυτονόητα. Εμείς όμως έχουμε πολύ πετάλι ακόμα! Μέχρι τότε σας παραθέτουμε μερικές χρήσιμες συμβουλές για την αρμονική συνύπαρξη όλων μας και προπάντων την ασφάλειά μας.

Λόγω όγκου και ευελιξίας οι μηχανές και τα ποδήλατα περνούν πολλές φορές απαρατήρητα από τα αυτοκίνητα. Ειδικά αν ο οδηγός μιλάει στο κινητό ή ανάβει τσιγάρο, οι πιθανότητες να μη μας προσέξει πολλαπλασιάζονται. Οι μηχανές πλέον έχουν τα φώτα αναμμένα όλη την ημέρα. Οι ποδηλάτες δεν έχουν αυτή την πολυτέλεια. Υπάρχουν όμως άλλοι τρόποι για να μας κάνουν ορατούς.