Λίγα λόγια απο καρδιάς, για τον αδικοχαμένο συνάδελφο στη Φλώρινα

Μη κάνεις παρέα με λύκους γιατί θα σε μάθουν να ουρλιάζεις

Κάνε παρέα με αετούς να σε μάθουν να πετάς!!

Άφησαν το υπηρεσιακό αυτοκίνητο και περπάτησαν επί 45 λεπτά στα δύσβατα μονοπάτια της ελληνοαλβανικής μεθορίου , με θερμοκρασία -15 για να διαφυλάξουν το φυσικό πλούτο της λίμνης και το μεροκάματο των Ελλήνων ψαράδων.

Κακοπληρωμένοι και οι ίδιοι αλλά μήπως και πότε ήταν υψηλόμισθοι; Φτωχόπαιδα, οικογενειάρχες και υπερήφανοι για τη δουλειά τους. Χωρίς τα απαραίτητα μέσα αλλά με περίσσιο φιλότιμο και υψηλή αίσθηση του καθήκοντος.

Εκεί στο καθήκον τον έστησε καρτέρι ο χάρος. Ακόμα και για να κλέψουν δίχτυα οι Αλβανοί κακοποιοί είναι οπλισμένοι με Kalashnikov. Πλιατσικολογούν ανενόχλητοι το φυσικό πλούτο της μεθορίου μας, έχοντας απέναντι τους την Ελληνική Αστυνομία να παλεύει με τις λιγοστές της δυνάμεις να τους αναχαιτίσει.

Η μοιραία σφαίρα τον βρήκε πλάγια στο θώρακα λίγο πριν καλυφθεί. Άφησε τη τελευταία του πνοή μέσα στη παγωμένη νύχτα, στη γη που ορκίσθηκε να υπερασπίζεται από τους κάθε είδους εισβολείς.

Συνάδελφε……………

Δε πρόκειται να ασχοληθούν τα κανάλια μαζί σου. Ούτε πορείες, ούτε διαδηλώσεις. Ο θάνατος σου δε θα γίνει «επέτειος». Δε θα υπάρξουν ατελείωτες συζητήσεις από αγανακτισμένους ψευτοπροοδευτικούς, οι οποίοι ακόμα και στα γεμάτα κροκοδείλια δάκρυα συλλυπητήρια μηνύματα τους, δε τόλμησαν να αναφέρουν ούτε καν την εθνικότητα των δολοφόνων. Εξάλλου δεν είχες γονείς της κουλτούρας και της υψηλής κοινωνίας. Ούτε κατά τα νεανικά σου χρόνια έσπαγες πλάκα προσπαθώντας να κάψεις ζωντανούς ή να ανοίξεις τα κεφάλι μπάτσων.

Να είσαι όμως σίγουρος ότι θα σε θυμόμαστε εμείς, οι συνάδελφοι σου. Ειδικά κάποιοι από εμάς που είχαμε τη τιμή να υπηρετήσουμε σε πολύ δύσκολες εποχές στα μεταβατικά αποσπάσματα της Δυτικής Μακεδονίας. Νέα παιδιά, μακριά από τα σπίτια μας, αφήνοντας εκεί τα καλύτερα μας χρόνια, αποκομίζοντας όμως τις ομορφότερες αναμνήσεις.

Μη κάνεις παρέα με λύκους γιατί θα σε μάθουν να ουρλιάζεις

Κάνε παρέα με αετούς να σε μάθουν να πετάς!!

Και εσύ συνάδελφε με τη θυσία σου πέταξες πολύ ψηλά. Παρέα με το Γιάννη ΠΑΜΠΟΥΚΙΔΗ, το φιλαράκι μου το Μήτσο το ΖΑΡΟΜΥΤΙΔΗ και με όλα τα παιδιά που άφησαν τη τελευταία τους πνοή υπηρετώντας με σθένος τον όρκο τους.

Συλλυπητήρια στην οικογένεια και κουράγιο στο 12χρονο αγγελούδι σου……………………..