ΥΠΟ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ: Η Μονή Οσίου Λουκά Βοιωτίας ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO

ΘΕΜΑ: Ομιλία-Παρουσίαση «ΥΠΟ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ: Η Μονή Οσίου Λουκά Βοιωτίας ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO»

Την Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2014 και ώρα 6 μμ, η αρχιτέκτονας Μάρω Ρόδη, με αφορμή τη σημαντική θρησκευτική εορτή για το βοιωτικό κόσμο, του Οσίου Λουκά του Στειριώτη στις 7 Φεβρουαρίου, θα ομιλήσει και θα παρουσιάσει για την Μονή Οσίου Λουκά και τη Βυζαντινή Τέχνη τον 11ο αιώνα, με τον τίτλο "ΥΠΟ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ: Η Μονή Οσίου Λουκά Βοιωτίας ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO".

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο Χώρο Διαδραστικής Συνεργασίας (Co-working Lounge) του Media Lab της Βιβλιοθήκης.

Η ΟΥΝΕΣΚΟ / UNESCO είναι ο Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών για την Εκπαίδευση, την Επιστήμη και τον Πολιτισμό (United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization).

Με τον όρο Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO νοείται μία διακριτή θέση ή τόπος (όπως δάσος, όρος, λίμνη, έρημος, μνημείο, κτήριο, σύμπλεγμα ή πόλη), που προτάθηκε και έγινε αποδεκτό στον κατάλογο των μνημείων που διαχειρίζεται το διεθνές Πρόγραμμα Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Επιτροπής Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

Το 1990, η Μονή του Οσίου Λουκά στο Στείρι Βοιωτίας, η Μονή Δαφνίου και η Νέα Μονή Χίου προστέθηκαν στον κατάλογο με τα Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO με βάση τα παρακάτω κριτήρια:

·        «να αποτελεί αριστούργημα της ανθρώπινης δημιουργικής διάνοιας».

·        «να αποτελεί σημαντικό παράδειγμα τύπου κτηρίου, αρχιτεκτονικού ή τεχνολογικού συνόλου ή τοπίου που απεικονίζει σημαντική ή σημαντικές φάσεις της ανθρώπινης ιστορίας».

·        Παρά τη γεωγραφική τους απόσταση (το πρώτο στην Βοιωτία, το δεύτερο στην Αττική και το τρίτο στο Αιγαίο) αυτά τα τρία μοναστήρια ανήκουν στην ίδια τυπολογική σειρά.

Και οι τρείς (3) εκκλησίες τους έχουν κτισθεί με μεγάλο θόλο ο οποίος στηρίζεται με μικρές αψίδες δημιουργώντας έναν οκταγωνικό χώρο, έχουν ποικίλο διάκοσμο, πολύχρωμες ορθομαρμαρώσεις, ψηφιδωτά σε χρυσό φόντο, όλα χαρακτηριστικά της περιόδου 961 – 1204 Μ.Χ επί Δυναστείας των Μακεδόνων και Κομνηνών Αυτοκρατόρων – Δεύτερη Περίοδος Ακμής της Βυζαντινής Τέχνης.