Επιστολή αγωνίας για τους Κήπους Αλιάρτου

Του Στέφανου Μπινιάρη

Κάθε φορά που τολμώ να επισκεφτώ το περιβάλλοντα χώρο των Κήπων τρέμω μη τυχόν και αντικρίσω κάτι για το οποίο δεν θα είμαι προετοιμασμένος.

Δυστυχώς οι φόβοι μου επιβεβαιώνονται δίχως να εμπεριέχουν το σασπένς των χολιγουντιανών ταινιών που μερικές φορές τυγχάνει να έχουν και αίσιο τέλος. Το τέλος εδώ φαντάζει προδικασμένο και μη αναστρέψιμο Με περίσσιο θράσος μπορώ να πω πως αυτή την στιγμή οι Κήποι πνέουν τα λοίσθια.

Ξεκινώντας κανείς να κάνει τη βόλτα του, η εικόνα που αντικρίζει είναι άκρως εφιαλτική... ρημαγμένα σπίτια, αυλές που κάποτε ήταν στολισμένες και φιλοτεχνημένες με υπέρτατο ζήλο και φροντίδα, τώρα φέρουν την σφραγίδα της ανθρώπινης απαξίωσης και αδιαφορίας.

Αυλές που χρησιμοποιούνται για πάρκινγκ (τα αυτοκίνητα που μέτρησα την τελευταία φορά στις 3-2-15 ξεπερνούσαν τα 40 ), για αποθήκες, για ξύλα, για κάθε λογής πραμάτειες. Αλλά το χειρότερο είναι πως χρησιμοποιούνται σαν στάβλοι. Κότες, αρνάκια, γαλοπούλες ...κατοικοεδρεύουν στον άλλοτε επίγειο παράδεισο!!!

Την εβδομάδα που μας πέρασε 1-2-15, ο νομός Άρτας κηρύχθηκε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης από την θεομηνία που έπληξε τον τόπο. Χωριά εξαφανίστηκαν από τον χάρτη σαν να ήταν καρυδότσουφλα. Μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς όπως το γεφύρι της Πλάκας δεν υπάρχουν πια. Σε ότι αφορά το γεφύρι της Πλάκας και των θρύλων που το συνοδεύουν υπάρχει φως και ελπίδα, καθώς σύσσωμες οι τοπικές και όχι μόνο αρχές, έδωσαν όρκο τιμής για την αποκατάσταση του.

Δεν ξέρω αν σε τούτες εδώ τις γραμμές εκπροσωπώ μόνο τον εαυτό μου, αν και εύχομαι να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο και να εκπροσωπώ την πλειοψηφία των κατοίκων της Αλιάρτου, αλλά οι κήποι είναι για το χωριό μας ότι για τους κατοίκους της Άρτας το γεφύρι της Πλάκας!!!

Είναι η πολιτιστική κληρονομιά μας που μεγάλωσε περισσότερες από 5 γενιές πατεράδων μητέρων θείων παππούδων και γιαγιάδων! 

Ποσώς με ενδιαφέρει που ανήκουν και ποιος είναι ο υπεύθυνος για την συντήρησή τους και την εκμετάλλευσή τους, είτε αυτό λέγεται Δήμος Αλιάρτου είτε Υπουργείο Γεωργίας ή όπως αλλιώς μπορεί να ονομάζεται. Σημασία έχει πως όλοι μας καθόμαστε με μοιρολατρική διάθεση έτοιμοι να ακούσουμε την προαναγγελία θανάτου των Κήπων. 

Δεν ονειροβατώ μήτε κατοικοεδρεύω σε κανένα συννεφάκι. Στις μέρες των μνημονίων και όσα υφίσταται ο τόπος γενικότερα με την ανεργία και όσα αυτή επιφέρει, οι Κήποι παίρνουν σε δεύτερη, ίσως και τρίτη μοίρα.
Το θέμα της εγκατάλειψης και παρακμής των Κήπων δεν είναι κάτι το οποίο κυοφορήθηκε στην πενταετία του μνημονίου, είναι ένας φαύλος κύκλος των δημοτικών αρχών επί πολλές δεκαετίες!!!

Την δεκαετία του ´90 όταν τα πακέτα Ντελόρ μοίραζαν λεφτά με το τσουβάλι κάνεις δεν ενδιαφέρθηκε με ζήλο για την αξιοποίηση των χρημάτων αυτών και να αντιμετωπίσει τα μελλοντικά προβλήματα στις κτιριακές και όχι μόνο, εγκαταστάσεις των κήπων! Οι μελέτες και οι οποίες επεμβάσεις έγιναν τα τελευταία 20 χρόνια σκοπό είχαν να ρίξουν στάχτη στα μάτια του κόσμου και να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα!

 Οι Κήποι δεν είχαν ανάγκη από αμμοχάλικο και φωτισμό...η κατοικία του "διευθυντή" χρήζει άμεσης επέμβασης για την συντήρηση και αποκατάσταση της στέγης στέγη δίχως την κατάλληλη φροντίδα σε σύντομο χρονικό διάστημα θα καταρρεύσει!!! Και δεν είναι μόνο αυτό... Αν περιηγηθεί κάνεις στα ενδότερα της κατοικίας θα διαπιστώσει τον βανδαλισμό και το πλιάτσικο που έχει υποστεί το πάτωμα, οι χώροι των μπάνιων και τα υπόλοιπα διαμερίσματα!!! Αποτροπιασμός και θλίψη είναι τα ελάχιστα που μπορεί κάνεις να νιώσει αντικρίζοντας το παραπάνω θέαμα.

Οσμές ούρων και αποχωρητηρίου από περιπλανώμενους περαστικούς είναι όσα αποκομίζει κάνεις στο εσωτερικό!!! Εκεί που κάποτε υπήρχε μια ρετρό ανάμνηση, τώρα έχει σαν διαδοχή κατάσταση τον ρόλο της αποθήκης. Τεράστιοι όγκοι από έγγραφα του Οργανισμού Κωπαΐδας ... Ντροπή κι αίσχος!!!

Αυτοί που έδωσαν την άδεια χρήσης ως αποθηκευτικού χώρου έχουν και την ευθύνη για την όλη τροπή των πραγμάτων...το σίγουρο είναι πως έφτασε ο κόμπος στο xτένι και όσοι είναι υπεύθυνοι θα λογοδοτήσουν.

Ένα άλλο μείζον θέμα είναι ποιοι είναι υπεύθυνοι για τις κατοικίες μέσα στους κήπους. Ποιες είναι οι συμβάσεις που διέπουν τα συμβαλλόμενα μέρη και ποιες οι υποχρεώσεις εκατέρωθεν!

Δεν θα έπρεπε ο Δήμος Αλιάρτου ή όποιος ς είναι ο διαχειριστής των Κήπων να επιβλέπει την πορεία της εγκατάστασης των όσων μένουν εκεί;;; Δεν θα έπρεπε να υπάρχουν όροι και προϋποθέσεις ;;; 

Δεν θα  έπρεπε να υπάρχουν υποχρεώσεις από τους ενοικιαστές και "κόκκινες γραμμές";;;

Είναι δυνατόν οι κατοικίες (έστω και οι πιο απλές) να σου δίνουν την αίσθηση ότι πρόκειται για τσαντίρια ;;; 

Ποιος έδωσε το δικαίωμα να διατηρούν εντός των κατοικιών ζώα;;; 

Τι δουλειά έχουν μέσα στο περιβάλλοντα χώρο των κήπων τα μαντριά και τα κοτέτσια;;;; Ήμαρτον ...Επ ουδενί, δεν λέω να μην χρησιμοποιούνται οι κατοικίες αυτές από συνανθρώπους μας που είναι άποροι άνεργοι ή χρίζουν μιας βοήθειας.
 

Αλλά άλλο πράγμα είναι να σου προσφερθεί μια κατοικία για διευκόλυνση κι άλλο πράγμα είναι να αλλοιωθεί η όλη εικόνα από την ασυδοσία και τον μη έλεγχο από τις δημοτικές αρχές!Με μαθηματική ακρίβεια αν οι Κήποι Αλιάρτου συνεχίσουν να υφίστανται αυτή την παρακμή και ασυδοσία, το σίγουρο είναι πως σε μερικά χρόνια θα είναι μια αλάνα και τίποτα περισσότερο!!!Στις εποχές αυτές που όλοι προσπαθούμε να είμαστε συσπειρωμένοι κι ενωμένοι σαν μια γροθιά, είναι μια τεράστια ευκαιρία να ξαναδημιουργήσουμε νέα σημεία αναφοράς.

Οι Κήποι Αλιάρτου μπορούν να παίξουν τον ρόλο αυτό και να γίνουν πόλος έλξης κι ανάπτυξης για τον τόπο και τον δήμο γενικότερα! Με μια ανάπλαση στο εσωτερικό τους, με δεντροφυτεύσεις, με μελέτες αποκατάστασης και επιδιορθώσεις των κατοικιών, με νέους όρους και κριτήρια και σωστής τήρησης της τάξης και των υποχρεώσεων από τους ενοικιαστές, είναι η αφετηρία για την αναγέννηση τους!

Έπειτα θα μπορούν να δημιουργηθούν χώροι αναψυχής, ένα μουσείο με μηχανήματα και την χρήση τους στον κωπαϊδικό κάμπο. 

Η δημιουργία ενός πολυχώρου για εκθέσεις φωτογραφίας, ζωγραφικής, ποίησης και λόγου! 

Χρειάζεται οι κήποι να ξαναζωντανέψουν από τα γέλια και βουητά παιδιών που θα παίζουν ανέμελα.