Σημαντικά στοιχεία για την σωστή λίπανση των ελαιόδεντρων προκειμένου να περιοριστεί το φαινόμενο της παρενιαυτοφορίας (η κατάσταση όπου ενώ το δέντρο βρίσκεται σε πλήρη καρποφορία, την επόμενη χρονιά παρατηρείται απότομη πτώση της παραγωγής του) παρουσιάζει πρόσφατη διεθνής πανεπιστημιακή έκθεση.
Επιπλέον, η μελέτη –η οποία διεξήχθη από τα πανεπιστήμια Sfax της Τυνησίας και Bari της Ιταλίας– δείχνει ότι η περιοδική λίπανση των ελαιόδεντρων με άζωτο, φωσφορικό άλας και κάλιο μειώνει, εκτός από τις διακυμάνσεις στην απόδοση της παραγωγής, και το κόστος των εισροών.
Λίπανση ανάλογα με τη χρονιά
Τα λιπάσματα «θα πρέπει να εφαρμόζονται στα ελαιόδεντρα όταν απαιτείται, λαμβάνοντας υπόψη εάν τα δέντρα βρίσκονται σε παραγωγική ή μη χρονιά» αναφέρει, μεταξύ άλλων, ο επικεφαλής ερευνητής του Πανεπιστημίου του Sfax, Saida Bedbabis. Εξηγεί δε, πως αυτή η μέθοδος θα πρέπει να ακολουθείται, καθώς τα οπωροφόρα δέντρα έχουν την ιδιότητα στην παραγωγική τους χρονιά να εξαντλούν τα αποθέματα αζώτου, φωσφόρου και καλίου, ενώ την επόμενη χρονιά παράγουν λιγότερους καρπούς, προκειμένου να καταναλώσουν τα ίδια θρεπτικά συστατικά για την παραγωγή σπόρων και την ανάπτυξη φύλλων και βλαστών».
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της τετραετούς μελέτης, η εφαρμογή κάποιων εξειδικευμένων λιπασμάτων σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους αποτελεί επίσης έναν πιο οικονομικό ως προς το κόστος παραγωγής και φιλικό προς το περιβάλλον τρόπο μετριασμού των επιπτώσεων της παρενιαυτοφορίας.
Όπως αναφέρει ο Giuseppe Ferrara, καθηγητής του πανεπιστημίου του Bari και συγγραφέας της έκθεσης, «με το κατάλληλο χρονοδιάγραμμα λίπανσης, μπορούμε να δώσουμε τις κατάλληλες απαντήσεις σχετικά με το ποιες είναι οι θρεπτικές ουσίες που χρειάζονται οι ελιές προκειμένου να παράγουν».
Ορθή λίπανση με άζωτο, φώσφορο και κάλιο
Στη μελέτη, στην οποία εξετάστηκαν οι εποχιακές μεταβολές του αζώτου, του φωσφόρου και του καλίου στα φύλλα και τα στελέχη των δέντρων ενός τυνησιακού ελαιώνα, οι συγκεντρώσεις αζώτου ήταν χαμηλότερες κατά τη διάρκεια της άνοιξης στις παραγωγικές χρονιές και του καλοκαιριού στις μη παραγωγικές.
Ως εκ τούτου, κατά τη διάρκεια της παραγωγικής χρονιάς, η λίπανση των ελαιόδεντρων με άζωτο συνίσταται στα τέλη του χειμώνα, επαναληπτική εφαρμογή την άνοιξη και μία ακόμη φορά μετά τη συγκομιδή. Κατά τη διάρκεια της μη παραγωγικής χρονιάς, η λίπανση την εποχή της άνοιξης, και μετά πάλι το φθινόπωρο, συνέβαλε στη διατήρηση της βλαστικής ανάπτυξης του ελαιόδεντρου.
Όσον αφορά το φωσφορικό άλας, οι χαμηλότερες συγκεντρώσεις μετρήθηκαν κατά τη διάρκεια της καλοκαιρινής περιόδου –τόσο στην παραγωγική χρονιά όσο και στη μη– ενώ στην περίπτωση του καλίου, οι χαμηλότερες συγκεντρώσεις μετρήθηκαν κατά τη διάρκεια του χειμώνα επίσης και στις δύο χρονιές.
Σύμφωνα με τον Saida Bedbabis, «τα δεδομένα έδειξαν ότι μία εφαρμογή φωσφορικού άλατος στα τέλη του φθινοπώρου ή του χειμώνα και εν μέρει στα τέλη της άνοιξης ή του καλοκαιριού είναι απαραίτητη, ιδιαίτερα στη χρονιά παραγωγής». Σημαντικό είναι, πάντα σύμφωνα με τον ερευνητή, πως μια εφαρμογή καλίου τον Ιανουάριο ή τον Φεβρουάριο «μπορεί να είναι απαραίτητη για την υποστήριξη του ριζικού συστήματος του δέντρου, τη διαδοχική αύξηση των βλαστών των μη παραγωγικών χρόνων και την ανάπτυξη των καρπών τις χρονιές παραγωγής». Η έρευνα αναμένεται να επεκταθεί πέρα από το ελαιόδεντρο και σε αμπέλι, σταφύλι και ρόδι.
0 Σχόλια