Η παρουσία μίας νεαρής και όμορφης γυναίκας στους (ελληνικούς) κυνηγότοπους, δεν είναι και η πιο συνηθισμένη εικόνα που θα μπορούσε να αντικρίσει κανείς. Πολύ περισσότερο όταν αυτή η γυναίκα κυνηγάει αγριογούρουνα, σε επίπονες παγάνες της Πελοποννήσου και της Ηπείρου, μαζί με ομάδες βετεράνων του είδους, που έχουν μεγάλες απαιτήσεις από το κάθε ”τουφέκι” της παρέας τους.
Την καθηγήτρια μέσης εκπαίδευσης Άννα Φουστέρη, τη συνάντησα στο Μέτσοβο μαζί με το σύζυγό της Κώστα Γκριτζάλη ημέρες εορτών. Είχαν επισκεφθεί τα Γιάννενα για να κυνηγήσουν αγριόχοιρους, ενταγμένοι στην ομάδα του Μίμη Τσιούρη. Μόνο που δεν ήταν η πρώτη φορά και δεν θα είναι η τελευταία, αφού το ζευγάρι που διαμένει μόνιμα στο νησί του Πόρου, αυτή είναι μία συνήθεια που έγινε…λατρεία στο πέρασμα των χρόνων!
-
”Τα πρώτα ερεθίσματα για το κυνήγι τα πήρα από τον πατέρα μου που υπήρξε κυνηγός φτερωτών θηραμάτων και λαγού. Έτσι ξεκίνησα και εγώ”, ανέφερε η Άννα.
Η μεγάλη ανατροπή στις κυνηγετικές της προτιμήσεις συνέβη το 2007, αφού ξεκίνησε να κυνηγάει αγριογούρουνα, παρακινημένη από την ”εξειδίκευση” του συζύγου της. Ο Κώστας Γκριτζάλης έχει τη δική του ομάδα στην Αργολίδα, κυνηγώντας αγριογούρουνα στην οροσειρά Αδέρες, η οποία καταλαμβάνει το νοτιοανατολικότερο τμήμα της χερσονήσου της Αργολίδας.
Ο άντρας της ήταν ο κύριος λόγος για την…κυνηγετική ”μεταγραφή” της Άννας, αλλά όπως αποκάλυψε η ίδια, υπήρξε και ένας δεύτερος λόγος εξίσου σημαντικός: ο αγαπημένος της ιχνηλάτης σκύλος, ο ”Μπαλκάν”.
Η Α.Φουστέρη έχει αναπτύξει μία ιδιαίτερη σχέση με τα κυνηγόσκυλα του σπιτιού, καθώς αναλαμβάνει από μικρά να τα μεγαλώσει και έχει την καθημερινή τους φροντίδα.
Τι είναι, όμως, αυτό που εξιτάρει τόσο μία γυναίκα σαν αυτή, στο κυνήγι των αγριογούρουνων;
– ”Η ομαδικότητα μεταξύ των ανθρώπων της κάθε παρέας, οι δυσκολίες και οι απαιτήσεις σε φυσική κατάσταση, η επαφή με την φύση και η πρόκληση που αντιπροσωπεύει ένα δυναμικό ζώο σαν τον αγριόχοιρο, εμένα με συναρπάζουν. Πρόκειται για ένα κυνήγι όπου η στρατηγική παίζει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξή του”, λέει η ίδια.
”Στρατηγική”, λοιπόν. Και πώς να μην είναι σημαντική παράμετρος για μία γυναίκα που προέρχεται από τον χώρο των θετικών επιστημών, αφού έχει σπουδάσει φυσικός και είναι καθηγήτρια στο Γυμνάσιο του Πόρου;
Η μοναδική…ένσταση για την ένταξη της Άννας στην ομάδα, δεν διατυπώθηκε από τους σκληροτράχηλους γουρουνοκυνηγούς που έπρεπε να την εμπιστευτούν και να βασισθούν πάνω της…Η μητέρα της ήταν αυτή που είχε αντιρρήσεις, γιατί ποια μητέρα θέλει την κόρη της σήμερα να τρέχει σε βουνά και σε ρουμάνια, πίσω από επικίνδυνα καπριά;
Όμως, η Άννα Φουστέρη είχε πάρει την απόφασή της, στην ομάδα του άντρα της. Και όλη αυτή την δεκαετία που μεσολάβησε, η συμμετοχή της δεν εξαντλήθηκε μόνο στα καρτέρια, όπως, ίσως, θα περίμενε κανείς από μία γυναίκα.
Πολύ συχνά η καθηγήτρια βρίσκεται και στη θέση του ”παγανιέρη”, καθώς λατρεύει τα σκυλιά, θέλει να τα καθοδηγεί η ίδια και να τα βλέπει από κοντά να εργάζονται.
Τον πρώτο της αγριόχοιρο, η Άννα τον θήρευσε πριν από πέντε χρόνια. Ήταν μία μεγάλη μέρα για την ομάδα, με όλους τους άντρες να της αποδίδουν τα ”συγχαρίκια”!
Τι λένε οι φιλενάδες της
Όσον αφορά τον τρόπο που της αρέσει να μαγειρεύει τα αγριογούρουνα, αυτός είναι το κλασικό στιφάδο, αλλά και η τηγανιά…
Όταν έχεις απέναντί σου…μία κυνηγό αγριόχοιρων, δεν μπορείς να μη την ρωτήσεις για το πώς την αντιμετωπίζουν οι φίλες της. Η ίδια λέει: – ”Οι περισσότερες από τις φίλες μου, με θαυμάζουν γι’ αυτό που κάνω. Τους αρέσει που οι δραστηριότητές μου ξεφεύγουν από τα στενά γυναικεία πλαίσια. Επίσης, δεν σας κρύβω, πως αρκετές μου ζητούν κρέας αγριογούρουνου για να το δοκιμάσουν…”
Το πιο κολακευτικό σχόλιο που άκουσε σ’ αυτή την δραστηριότητα η Άννα από άλλους κυνηγούς:
– ”Θα ήθελα η γυναίκα μου να είναι κυνηγός σαν εσένα”.
http://www.e-artemis.gr
.jpg)
0 Σχόλια