Τα επιδημιολογικά στοιχεία που παρέθεσε ο δήμαρχος Λεβαδέων για την περιοχή μας είναι αληθή και ακριβή. Είναι όμως αρκετά και ικανά για να συνεχιστεί το γενικό απογοητευτικό της περιοχής;
Η απόφαση συνέχειάς του τεκμηριώνεται επιστημονικά; Ποιος ο λόγος να καταδυναστευτεί η περιοχή μας με τόσο μικρό αριθμό κρουσμάτων; ποιος κρίνει, με βάση ποια εμπειρία και γνώση ότι ο αριθμός είναι μικρός και μη απειλητικός;
Λαμβάνει χώρα μήπως ένα αλλοπρόσαλλο σχέδιο ανευθυνότητας και στοχευμένης τρομοκρατίας από τους ειδικούς επιστήμονες εναντίον της περιφέρειάς μας; Μήπως υπάρχει όντως σοβαρό πρόβλημα που δεν αφορά μόνο στον αριθμό των κρουσμάτων αλλά στην ιδιαίτερη και απολύτως επιστημονική ερμηνεία δεδομένων που δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν όλοι ακόμη κι αν τα γνωρίζουν; Είναι τόσο εύκολο όσο κι ανεύθυνο να εξαχθούν συμπεράσματα βάσει αριθμών και να γίνουν συγκρίσεις μεταξύ περιοχών που τίθενται σε αυστηρή επιτήρηση.
Δεν είναι όμως αποδεκτό αυτό, υπάρχουν κι άλλοι δείχτες που συνυπολογίζονται στην πολύπλοκη εξίσωση για την απόφαση αποκλεισμού μιας περιοχής.
Μία περιοχή περιορίζεται κι επιτηρείται αναγκαστικά όχι μόνο για την "θεραπευτική" της αντιμετώπιση και την απομόνωση των ενεργών κρουσμάτων της αλλά και προληπτικά για τον κίνδυνο τροφοδοσίας - μετάδοσης άλλης γειτνιάζουσας πολύ πιο "εύφλεκτης" που ήδη έχει κατανομαστεί από καιρό και λέγεται Αττική.
Η μετακίνηση μεταξύ των νομών όσο κι αν έχει απαγορευτεί, συμβαίνει με χίλιους δυο ευφάνταστους λόγους αλλά και έναν πραγματικό, αυτό της εργασίας. Όποιος ισχυρίζεται ότι έπαψαν οι μετακινήσεις στον γειτονικό νομό που δεν αφορούν την επαγγελματική ενασχόληση εθελοτυφλεί ή σιωπά συνένοχα.
Κυρίαρχος λόγος της εκ νέου απαγόρευσης στο δικό μου μυαλό είναι η προστασία τής πολύ μεγαλύτερης πληθυσμιακά Αττικής με δείκτη μεταδοτικότητας αρκετά πάνω από τη μονάδα, προσεγγίζει το 4 σε αρκετούς δήμους της, που αν ξεφύγει όχι απλά δεν θα μαζεύεται αλλά θα γονατίσει ανεπανόρθωτα τη χώρα.
Θεωρώ ότι δεν είμαστε θύματα των συμπλεγματικών ευθυνόφοβων της ειδικής επιτροπής αλλά παράπλευρη απώλεια ενός πολύ σημαντικότερου σχεδιασμού προστασίας της ίδιας της Αττικής. Κανείς δεν ψέγει και δεν υποτιμά το ενδιαφέρον κανενός για την περιοχή μας αλλά οφείλει όταν αυτό εκδηλώνεται να συνυπολογίζει πριν την οποιαδήποτε αναφορά στο συγκεκριμένο θέμα και το πολύ μεγαλύτερο διακύβευμα που λέγεται έλεγχος κρουσμάτων σε περιοχή ήδη επιβεβαρυμένη.
Οι δημόσιες δηλώσεις για θέματα υγειονομικής προστασίας ενός πληθυσμού που έχει υποστεί δύο εβδομάδες εγκλεισμού δεν προσφέρουν όταν τις ακούν άτομα που έχουν εξαντληθεί οικονομικά και καταπιεστεί ψυχολογικά, η ερμηνεία τους από τους πολίτες γίνεται αυθαίρετα και μάλιστα προς τη λογική της απαλλαγής τους (από τον εγκλεισμό). Δεν μπαίνουν καν στη διαδικασία να τις κατανοήσουν πολύ περισσότερο όταν ο εγκλεισμός γίνεται για την προστασία γειτονικού νομού.
Δεν θα επιδείξουν οι Βοιωτοί εν μέσω οικονομικής δυσπραγίας και υποβόσκουσας αναταραχής αίσθημα αλληλεγγύης στον διπλανό πληθυσμό της Αττικής, δεν το βιώνουν καν ως αναγκαίο. Το χειρότερο με τις δηλώσεις που διαφοροποιούνται της κεντρικής υγειονομικής γραμμής είναι ότι διασπείρονται αμφιβολίες και ως προς την αξιοπιστία και ως προς τα κίνητρα της πολιτικής προστασίας και της ειδικής επιτροπής των λοιμωξιολόγων.
Σε αρκετές αναρτήσεις κεντρικών ιστοσελίδων κάποιοι υποτιμούν το κίνητρο του δημάρχου για την πόλη μας αναδεικνύοντας και προτάσσοντας την προσωπική του αντιπαράθεση με τον αρμόδιο υπουργό Χαρδαλιά. Προφανώς δεν είναι έτσι. Αποπροσανατολιστικά δημοσιεύματα που δεν έχουν λόγο ύπαρξης και δεν συνεισφέρουν στη διαμόρφωση κατάλληλου κλίματος για να περάσουμε την δύσκολη περίοδο.
Η αντίδρασή του δεν είναι απόρροια τέτοιας σύγκρουσης αλλά ειλικρινούς ενδιαφέροντος της πόλης του.
Διαφοροποίηση κι αντίδραση έχει νόημα να γίνεται πάντα στο μέτρο της λογικής και της μη διατάραξης της γραμμής που άλλοι εκ του νόμου και της επιστημονικής τους θέσης επιβάλλουν. Η επιπλέον επεξήγηση σε κάθε περίπτωση είναι αναγκαία και σίγουρα επιλύει τι πρόβλημα.
Δεν θα ήθελα να φανταστώ κατάσταση απείθειας και απροθυμίας εφαρμογής υγειονομικών μέτρων εν μέσω πανδημίας. Οι ανήλικοι του μετρό σε τέτοια κατάσταση ελευθεριότητας είχαν μάθει να ζουν και οδηγήθηκαν με μαθηματική ακρίβεια στη σύγκρουση με την πραγματικότητα.
Εδώ δεν χωρούν τέτοιες συμπεριφορές. Η διαχείριση της έκρυθμης κατάστασης που σοβεί είναι πολύ πιο δύσκολη από την ίδια την επιβολή των μέτρων .
0 Σχόλια