Μια σκοτεινή κηλίδα πιο μαύρη από το τίποτα, ένα κοσμικό χάσμα που μπορεί να καταπιεί τα πάντα: η κοινότητα των αστρονόμων σε όλο τον κόσμο πανηγυρίζει την Πέμπτη για μια ιστορική εξέλιξη, την πρώτη άμεση παρατήρηση της μαύρης τρύπας που κρύβεται στο κέντρο του Γαλαξία.
Το εντυπωσιακό πορτρέτο προέρχεται από το Τηλεσκόπιο Ορίζοντα Γεγονότων (ETH), ένα παγκόσμιο δίκτυο κεραιών που λειτουργούν σαν ενιαίο, γιγάντιο ραδιοτηλεσκόπιο. Παίρνει το όνομά του από τον ορίζοντα των γεγονότων, την νοητή σφαίρα γύρω από μια μαύρη τρύπα μέσα από την οποία τίποτα, ακόμα και το φως, δεν μπορεί να αποδράσει.
Η θεαματική εικόνα παρουσιάστηκε την Πέμπτη με ταυτόχρονες συνεντεύξεις Τύπου σε έξι χώρες, μια ασυνήθιστη πρακτική που ανακλά τη σημασία της μελέτης.
Περίπου 300 αστρονόμοι από όλο τον κόσμο παρουσιάζουν τα ευρήματα σε ειδικό τεύχος του Astrophysical Journal Letters.
To ιστορικό πορτέτο της μαύρης τρύπας στο κέντρο του Γαλαξία μας. To φως προέρχεται από το υπέρθερμο υλικό που κινείται γύρω της (ΕΗΤ Collaboration)
Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, οι γαλαξίες κρύβουν στο κέντρο τους μαύρες τρύπες με μάζα εκατομμύρια ή και δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από του Ήλιου. Πιστεύεται ότι σχηματίζονται νωρίς στη διαδικασία εξέλιξης των γαλαξιών και με την πάροδο του χρόνου μεγαλώνουν και μεγαλώνουν.
Η μαύρη τρύπα στην καρδιά του Μίλκι Ουέι, η οποία έχει μάζα 4 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του Ήλιου, βρίσκεται στην κατεύθυνση του αστερισμού του Τοξότη, 26.000 έτη φωτός από τη Γη, και ονομάζεται Τοξότης Α* ή SgrA*.
Το κέντρο του Γαλαξία όπως διακρίνεται από τον ουρανό του νότιου ημισφαιρίου στη Χιλή (ESO)
Μέχρι σήμερα, η παρουσία της μπορούσε να γίνει αντιληπτή μόνο από την κίνηση των άστρων στο κέντρο του Γαλαξία, τα οποία διακρίνονται να περιφέρονται γύρω από ένα κενό σημείο με ασύλληπτη ταχύτητα.
Στην εικόνα που παρουσιάστηκε την Πέμπτη διακρίνεται η σιλουέτα, ή σκιά, της μαύρης τρύπας, με φόντο τη λάμψη του υπέρθερμου αερίου που γυροφέρνει το τέρας πριν χαθεί μέσα του για πάντα.
Παρά το γεγονός ότι ο Τοξότητας Α* βρίσκεται πολύ πιο κοντά από τη μαύρη τρύπα του Messier 87, η απεικόνισή της ήταν σημαντικά πιο δύσκολη από τεχνική άποψη.
«Το αέριο στην περιοχή γύρω και από τις δύο μαύρες τρύπες κινείται με την ίδια ταχύτητα -σχεδόν το ίδιο γρήγορα με το φως. Όμως στην περίπτωση του M87* το αέριο χρειάσζεται μέρες ή εβδομάδες για να ολοκληρώσει μια περιφορά, ενώ στον πολύ μικρότερο Sgr* συμπληρώνει μια τροχιά σε λίγα λεπτά. Αυτό σημαίνει ότι η φωτεινότητα και το μοτίβο του αερίου γύρω από τον Τοξότη Α* μεταβαλλόταν ταχύτατα καθώς το παρατηρούσαμε -σαν να προσπαθείς να τραβήξεις σε φωτογραφία ένα κουτάβι που στριφογυρίζει καθώς κυνηγάει την ουρά του» εξήγησε ο Τσι-κουάν Τσαν του Πανεπιστημίου της Αριζόνα.
Για να ξεπεραστεί η δυσκολία οι ερευνητές ανέπτυξαν ειδικά εργαλεία ανάλυσης εικόνων και συνδύασαν πολλαπλές παρατηρήσεις για να καταλήξουν σε έναν μέσο όρο.
Τα νέα δεδομένα επιτρέπουν πλέον στους αστρονόμους να συγκρίνουν τις κεντρικές μαύρες τρύπες δύο διαφορετικών γαλαξιών με τεράστια διαφορά μάζας.
«Έχουμε εικόνες δύο μελανών οπών -μίας στο κατώτερο και μια στο ανώτερο άκρο των υπέρμαζων μελανών οπών στο Σύμπαν» δήλώσε ο Κεΐτσι Ασάδα της Σινικής Ακαδημίας της Ταϊπέι. «Μπορούμε επομένως να εξετάσουμε πώς συμπεριφέρεται η βαρύτητα σε αυτά τα ακραία περιβάλλοντα καλύτερα από ό,τι ποτέ στο παρελθόν».
Το έργο του ΕΤΗ δεν έχει πάντως τελειώσει: για το προσεχές μέλλον οι ερευνητές υπόσχονται όχι μόνο νέες εικόνες αλλά και βίντεο από μαύρες τρύπες.
Τα αποκαλυπτήρια μόλις άρχισαν.
.jpg)
0 Σχόλια