Ατελέσφορο μοντέλο διακυβέρνησης.Μαρκεζίνης Β στην Ισοτιμία.

Στη ΡΙΤΑ ΖΑΧΑΡΙΑΔΟΥ

Έντονη ανησυχία εκφράζει ο ακαδημαϊκός και για την εξωτερική πολιτική, την οποία χαρακτηρίζει μυστικοπαθή. Θεωρεί απαραίτητο να εφαρμοστεί μια νέα στρατηγική. «Συγκαταλέγομαι μεταξύ εκείνων που φοβούνται τις αδικαιολόγητες παραχωρήσεις σε ό,τι αφορά τα εθνικά μας συμφέροντα στον χώρο του Αιγαίου». Ο συνομιλητής μας χαρακτηρίζει το υφιστάμενο επί σειρά ετών μοντέλο διακυβέρνησης ατελέσφορο. Ως νομικός δεν διστάζει δημόσια σε απλά ελληνικά να χαρακτηρίσει το πολιτικό σύστημα «σάπια ελίτ», να αποκηρύξει τις υποκριτικές προσπάθειες που καταβάλλουν συγκεκριμένοι πολιτικοί για να πείσουν τον ελληνικό λαό ότι τα πράγματα έχουν διορθωθεί. 

Στο ερώτημα πώς φτάσαμε ως εδώ η απάντησή του προκύπτει αβίαστα: «Ασφαλώς έχουν ληφθεί ορισμένες τολμηρές αποφάσεις από τη σημερινή κυβέρνηση. 

Η αναποφασιστικότητα, οι εσωτερικές τριβές, η έλλειψη ηγεσίας σε όλα τα ζητήματα, οικονομικά, εξωτερικά αλλά και ηθικά, χαρακτηρίζουν τα τελευταία χρόνια της κυβέρνησης Καραμανλή, μιας από τις πλέον ‘ατυχείς’ της μεταπολεμικής περιόδου. 

Επίσης ο κ. Παπανδρέου, αφότου ανέλαβε την εξουσία, άργησε να εκτιμήσει την έκταση και το βάθος της οικονομικής κρίσης, ενώ παραμένει εμφανής η αδυναμία του να κάνει τους υπουργούς του να ακολουθήσουν ενιαία γραμμή.

"Οι προσπάθειές του έχουν επικεντρωθεί στη μείωση του ελλείμματος και όχι στην προώθηση της ανάπτυξης. Η σημερινή έλλειψη κυβερνητικής συνοχής και η πλήρης αποδιοργάνωση του κράτους, στην οποία συνέβαλαν πολλές προηγούμενες κυβερνήσεις, επιδείνωσαν την κατάσταση». 

Ως προς τα κυβερνητικά πεπραγμένα ο κ. Μαρκεζίνης καταλογίζει ευθύνες και στα Μέσα Ενημέρωσης επισημαίνοντας πως: «Ελάχιστα μέσα ενημέρωσης έχουν τονίσει επαρκώς ότι σε μεγάλο ποσοστό η μείωση των δαπανών πραγματοποιείται διά της αθέτησης των οικονομικών υποχρεώσεων του Δημοσίου προς τρίτους. 

Η επίλυση της κρίσης δεν συνδέεται μόνο με την εξάλειψη του ελλείμματος αλλά και με τη δομική αναδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας και την ενεργοποίηση των κρατικών οργάνων, που βρίσκονται εδώ και καιρό σε αδράνεια. 

Η ανεργία θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο, ιδίως όταν η εργασιακή νομοθεσία γίνει ακόμη πιο ευέλικτη για να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα. Η αναδόμηση του ελληνικού κράτους θα προέλθει και από τη μείωση του αριθμού των απασχολουμένων στο δημόσιο τομέα και ειδικά στις ΔΕΚΟ, αλλά και από την αλλαγή της δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας. 

Είναι καθήκον της κυβέρνησης να πραγματοποιήσει με τρόπο δίκαιο την αναγκαία μεταρρύθμιση. 
Επί σειρά ετών κάνουμε διαπιστώσεις για τις υπέρογκες δαπάνες στις ΔΕΚΟ, την προνομιακή μεταχείριση συγκεκριμένων επαγγελματικών ομάδων και θεσμών, μεταξύ των οποίων και των κοινοβουλευτικών, για την πλήρη ατιμωρησία των πολιτικών που εξώθησαν τη χώρα στην οικονομική και ηθική κατάπτωση». 

Ως προς τις συχνές αναφορές του σε ενδεχόμενη απεμπόληση των εθνικών μας συμφερόντων, διευκρινίζει: «Η σχέση μεταξύ οικονομίας και εξωτερικής πολιτικής σήμερα δεν προοιωνίζεται θετικές εξελίξεις. Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί συνεχώς την πρώτη για να μας προετοιμάσει, όπως εκτιμώ, για μια υποχώρηση στα εξωτερικά θέματα. 

Μια αποφασιστική εξωτερική πολιτική είναι εφικτή μόνον όταν έχει κανείς πίσω του μια ενωμένη χώρα, ένα οργανωμένο κράτος και ένα όραμα, όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο Κεμάλ Ατατούρκ. 
Η χώρα μας πρέπει να βρει ηγέτες με όραμα, με θάρρος να ασκήσουν ελληνική εξωτερική πολιτική· διαφορετικά ο κίνδυνος η σημερινή κρίση να έχει άσχημη κατάληξη δεν είναι μόνο υπαρκτός, αλλά και ιδιαίτερα τρομακτικός». 

Δηλώνει παρών εφόσον η χώρα τον χρειαστεί, και επισημαίνει: «Διατηρώ στο ακέραιο την ελευθερία του λόγου μου και την ασκώ πλήρως για την πατρίδα μου. Θα συμμαχούσα ακόμα και με το διάβολο για την πατρίδα μου, αρκεί αυτό να την εξυπηρετεί».

 Με αφορμή την περιρρέουσα ατμόσφαιρα στα εξωτερικά θέματα, παρατηρεί: «H λαϊκίστικη εξωτερική πολιτική πηγάζει από την επιθυμία να ικανοποιήσει κανείς το λαϊκό αίσθημα ή να το διεγείρει σκοπίμως για κομματικό ή προσωπικό του όφελος. Θεωρώ ότι στην πρόσφατη ελληνική ιστορία η έλλειψη στρατηγικής σκέψης ήταν το κύριο πρόσκομμα για μια μελετημένη, συντονισμένη και «πολυγαμική» εξωτερική πολιτική. Aντ’ αυτής, επιμένουμε να δεσμευόμαστε από γενικότητες του τύπου «H Eλλάδα ανήκει στη Δύση». Aυτές οι κενές περιεχομένου, κατά τη γνώμη μου, φράσεις όχι απλώς δεν συνυπολογίζουν τους γεωπολιτικούς μετασχηματισμούς, αλλά έχουν σαν αποτέλεσμα η εξωτερική μας πολιτική να ασκείται μέσω διαβημάτων που το μόνο τους αποτέλεσμα είναι να δίνουν τη σαφή εντύπωση ότι εμείς δεν δρούμε, αλλά αντιδρούμε. 

Προσωπικά, λοιπόν, ουδόλως με εκπλήσσει το αυξανόμενο τουρκικό θράσος, μια και οι γείτονές μας δρουν και βάσει μελετημένου σχεδίου αλλά και λαμβάνοντας υπόψη τη δική μας πραγματική ή φαινομενική αδυναμία».

Όταν ο ιδεαλισμός πέθανε, η πολιτική χήρεψε 

 «ΚΑΠΟΤΕ η πολιτική ήταν παντρεμένη με τον ιδεαλισμό. Οι άνθρωποι έμπαιναν στον πολιτικό στίβο για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους και όχι για να αποκομίσουν προσωπικό όφελος. Κάποια στιγμή ο ιδεαλισμός πέθανε, οπότε η πολιτική χήρεψε. Απορροφήθηκε τόσο πολύ στον εαυτό της, ώστε παραμέλησε τον λαό, μια και, κατά κανόνα, οι άνθρωποι που προσηλώνονται σε έναν μόνον σκοπό γίνονται εγωκεντρικοί, ανασφαλείς και μοναχικοί. 

 Η παρούσα δύσκολη συγκυρία μοιάζει ιδανική για να αναδειχτεί ένας νέος τρόπος σκέψης, καθώς η σημερινή κυβέρνηση έχει ήδη αρχίσει να πραγματοποιεί τα πρώτα σταθερά, αν και ασυντόνιστα, βήματα, με σκοπό να «δαμάσει» την οικονομική κρίση. Μόνον ο ίδιος ο λαός μπορεί να φτιάξει τα πράγματα. 

Στην Ελλάδα, ο λαός παραμένει βυθισμένος στη σύγχυση, και διχασμένος ανάμεσα στις πολιτικές παρατάξεις». ".