Κι αυτοί… τσακώνονται

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΤΑ κόμματα με τις… αρχές τους, οι πολιτικοί μας με την «ιδεολογία» και την ηθική τους, τσακώνονται ως γνήσιοι έλληνες και ρωμιοί, δεν τα βρίσκουν, δεν νιώθουν ένοχοι. 

Ούτε «συγγνώμες» για το παρελθόν και συντριβή, ούτε ανάληψη ευθύνης και μεταμέλεια για τα πεπραγμένα τους, ομαδικά και ατομικά. Λόγια, κορώνες, ύφος και κραυγές. 

Μη τους (υπεν)θυμίσουμε πως βρίσκονταν στο κατάστρωμα, πριν φτάσουν το καράβι με τα ίσαλα στα χείλη της κουπαστής και λίγο πριν βουλιάξει. Καπεταναίοι όλοι τους με μοιρασμένους ρόλους, τότε, δυο τους να λαλούν κι οι τρεις τους να χορεύουν, οι κωπηλάτες να τραβούν κουπί και οι άλλοι στα.. αμπάρια.  
ΤΟΤΕ, λοιπόν, όφειλαν να τα βρουν και να πάρουν μέτρα. Για τον ασύδοτο έλληνα που «ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει», αλλά ο ζυγός ήταν «εσωτερικός» και δεν το πρόσεξε. Μέτρα και για πάρτη τους και δεν τα πήραν. Με τον ασύδοτο (νεο)έλληνα να σύρεται στον άσεμνο χορό και τον πολιτικό- μπροστάρη να του χαμογελάει. Κι ήταν η ......πειθαρχία άγνωστη λέξη στα πλατιά στρώματα της αμαρτωλής καθημερινότητας, με κάποιους στα «’ψηλά» και αθέατους, να κάνουν τις αρπαχτές μη πεινάσουν τα παιδιά τους. Τους ένωναν κοινά προνόμια και ήσαν ανεκτικοί και γαλαντόμοι μεταξύ τους. ΣΗΜΕΡΑ που η βόμβα έσκασε και το καράβι κοντεύει να βουλιάξει, τσακώνονται… θεαματικά. Είναι οι ίδιοι που «τα βρήκαν» σε Siemens και Βατοπέδια και βγήκαν σαν… περιστέρια. Αυτοί (κι αυτές) που το’ παιξαν… αόμματοι μη δούμε τον Χριστοφοράκο να το σκάει και, βέβαια, δεν έδειξαν με το δάκτυλο τους «ημετέρους» μιζαδόρους. 
ΤΟ καράβι βουλιάζει κι αυτοί τσακώνονται. Σαν κουτσομπόλες των μπαλκονιών που θα πει την τελευταία λέξη. Σαν φλύαροι συζητητές, κουραστικοί, βιζαντινολογούντες. Για τις εντυπώσεις «με τον Αννίβα στην πόρτα». Αντί να ρίξουν την απόχη τους στα βρώμικα νερά, κρατώντας την όλοι μαζί. Για ό,τι βγάλει και όσους βγάλει. Για να πείσουν και να πειστούν απ’ τον κόσμο που τους κρατάει σε απόσταση. ΤΑ 50 δις δεν είναι… υποβρύχια για να μυρίζουν μίζα. 
Σήμερα μυρίζει μπαρούτι κι όλοι τους είναι προσεκτικοί. Αργά, όψιμα και ομαδικά. Ωστόσο, πρέπει οι εντυπώσεις να κερδηθούν και το φροντίζουν. Τσακώνονται για τα «ψιλά» μη δούμε τα «χοντρά». Ρίχνουν τις πιστολιές με τα άσφαιρα, το σκάνε μέχρι νεωτέρας και το’ παν αυτό παιχνίδι πολιτικό. 
Μόνο που παίζουν «εν ου παικτοίς» και η κατάσταση δεν σηκώνει παιχνίδια και τσακωμούς.