"Ο εθνικός μας πλούτος και η πολιτική του διαχείριση"
Η διεξαγωγή των αμερικανικών εκλογών αλλάζει τη φάση όσον αφορά στο θέμα της ΑΟΖ. Εδώ και μήνες ξέρουμε ότι το Κογκρέσο και ο Στρατός πιέζουν την Κυβέρνηση των ΗΠΑ να υπογράψουν την προσάρτηση των ΗΠΑ στο Δίκαιο της Θάλασσας λόγω της ύπαρξης κοιτασμάτων στην Αρκτική. Και ο λόγος είναι απλός, σε αυτήν την περιοχή βρίσκεται το 25% των κοιτασμάτων της Γης.

Αυτή η αλλαγή φάσης προέρχεται και από το Συμβούλιο της Αρκτικής, διότι οι ΗΠΑ είναι η μόνη χώρα του Συμβουλίου Αρκτικής που δεν έχει υπογράψει το Δίκαιο της Θάλασσας για να μπορέσει στο μέλλον να κάνει επέκταση στα 350 ΝΜ στον Ειρηνικό και Ατλαντικό ωκεανό. Καθώς το Συμβούλιο της Αρκτικής αποφάσισε να κάνει χρήση της έννοιας της μέσης γραμμής μέσω της ΑΟΖ. Γι’ αυτό το λόγο τα δύο μεγάλα κόμματα των ΗΠΑ αποφάσισαν να υπογραφεί η προσάρτηση αμέσως μετά τις εκλογές, δηλαδή τον Δεκέμβριο 2012. Αυτή η απόφαση αποτελεί ένα καινούριο άνοιγμα και ενισχύει τη θέση μας για την Ανατολική Μεσόγειο. Επίσης ενισχύει και τη χρήση της μέσης γραμμής για την οριοθέτηση των ΑΟΖ μας.

Υπήρχε βέβαια ήδη η συμφωνία μεταξύ Κούβας και ΗΠΑ, αλλά τώρα μιλάμε για ένα ευρύτερο πλαίσιο, το οποίο είναι ανάλογο και από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης με το θέμα της Ανατολικής Μεσογείου, λόγω των ενεργειακών δρόμων 2020 και 2050, οι οποίοι θα ψηφιστούν στο Ευρωκοινοβούλιο ακριβώς την ίδια περίοδο.

Αν υπενθυμίσουμε το γεγονός ότι είναι η Κύπρος που κατέχει τη θέση της Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γίνεται κατανοητό σε όλους ότι το timing είναι πράγματι πολύ καλό για να θεσπίσουμε κι εμείς τη δική μας ΑΟΖ, διότι όλο το πλαίσιο λειτουργεί συμπληρωματικά και συνδυαστικά με όλες αυτές τις χώρες και τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κατά συνέπεια, ήρθε η ώρα να πάρουμε την τελική απόφαση για τη θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ και να μην καθυστερούμε άλλο.

Έχουμε πάρει την απόφαση να κάνουμε σεισμικές έρευνες με τη νορβηγική εταιρεία PGS στο Ιόνιο και Νότια της Κρήτης. Είναι όμως σημαντικό να έχει ξεκαθαρίσει το νομικό πλαίσιο της περιοχής μέσω της θέσπισης και των οριοθετήσεων.

Προχωρούμε με την Αλβανία, έχουμε την οριοθέτηση με την Ιταλία και πρέπει να επισπεύσουμε τις διαδικασίες με τη Λιβύη. Όλο αυτό το πλαίσιο όμως αποκτά νόημα με τη θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ. Έτσι η καθυστέρησή της θα καθυστερήσει την όλη διαδικασία, διότι, όπως το ξέρουμε και με το παράδειγμα της Κύπρου, οι εταιρείες και οι κοινοπραξίες κάνουν κινήσεις μόνο όταν το νομικό πλαίσιο είναι ξεκάθαρο, για να μην προσθέσουν τον πολιτικό κίνδυνο σε όλους τους άλλους που είναι αναπόφευκτος λόγω της φύσης των γεωτρήσεων , της εξόρυξης και της εκμετάλλευσης. Συνεπώς ακόμα και αν έχουμε νέους χάρτες με σεισμικά δεδομένα ακόμα και τριών διαστάσεων, τίποτα δεν μπορεί να γίνει δίχως τη θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ. Επιπλέον, όταν γνωρίζουμε ότι οι έρευνες αρχίζουν σε λίγο από την περιοχή της Κέρκυρας και θα σταματήσουν Νότια της Κρήτης σε 60 μέρες, καταλαβαίνουμε όλοι ότι το timing είναι όντως στο θετικό πλαίσιο. Πρέπει λοιπόν να μην αργήσουμε μόνοι μας αυτή τη διαδικασία, διότι η θέσπιση οποιασδήποτε ΑΟΖ γίνεται πάντα και μόνο μονομερώς.

Γίνεται είτε με Προεδρικό Διάταγμα, είτε με ψήφιση του Νομοσχεδίου στη Βουλή των Ελλήνων για την περίπτωση της Ελλάδας. Τώρα που έχουμε όλα τα δεδομένα, πρέπει να παρθεί και η απόφαση για να γίνει το πρώτο βήμα.