Ευχαριστώ από καρδιάς όσους με εμπιστευθήκατε και με τιμήσατε με την ψήφο σας στις περιφερειακές εκλογές! Είστε όλοι εσείς που έχω διαβάσει την ειλικρίνεια στα μάτια σας, όλοι εσείς που με εκτιμάτε προσωπικά, όλοι εσείς που μοιράζεστε πραγματικά μαζί μου προβληματισμούς και ανησυχίες για το μέλλον της κοινωνίας μας και ιδιαίτερα των παιδιών μας.
Το αποτέλεσμα ήταν συνολικά 183 ψήφοι σε όλη τη Βοιωτία. Δεν αισθάνομαι χαμένη, αντίθετα, αισθάνομαι τυχερή που συμμετείχα στο ψηφοδέλτιο του Δημήτρη Αναγνωστάκη, γιατί κατά κύριο λόγο η συμμετοχή μου σε αυτό αποτέλεσε για μένα τιμή και χαρά. Κατά δεύτερο λόγο, αισθάνομαι τυχερή γιατί γνώρισα αξιολογότατους ανθρώπους, συμμετείχα σε συζητήσεις στις οποίες άνοιξαν πραγματικά οι ορίζοντές μου και έτυχα μιας πρώτης ανάγνωσης των σημαντικών προγραμμάτων που προορίζονταν για την αναδιαμόρφωση της Στερεάς Ελλάδας, μέσα από την παράταξή μας. Αυτοί ήταν οι πρωταρχικοί μου στόχοι και τους πέτυχα ολοκληρωτικά. Η προσωπική πολιτική καριέρα ως αυτοσκοπός δεν συμπεριλαμβάνεται στον αξιακό μου κώδικα, καθώς έχω πραγματοποιήσει ήδη την προσωπική διαδρομή ως άνθρωπος και ως κοινωνική οντότητα. Σας ευχαριστώ όλους όσους συμβάλατε στην εκπλήρωση των προσδοκιών που ανέφερα και όσους επιβραβεύετε τον ηθικό και όμορφο αγώνα που δώσαμε.
Η απογοήτευσή μου, την οποία θέλω να μοιραστώ μαζί σας, αφορά σε δύο βασικές συνιστώσες των εκλογικών αποτελεσμάτων στην περιφέρειά μας. Η μία σχετίζεται, όπως όλοι είδαμε, με την κεντρική πολιτική σκηνή και καθώς δεν τυγχάνω ειδικός αναλυτής δεν θα εμβαθύνω. Η άλλη αφορά ταυτόχρονα στις «πελατειακές σχέσεις» στις οποίες πριν λίγες μέρες είχα αναφερθεί και στα πρότυπα που μας οδηγούν σε θλιβερές κατά την άποψή μου επιλογές.
Δυστυχώς για άλλη μια φορά επιβεβαιώσαμε ότι είμαστε αδύναμοι να διεκδικούμε τα αυτονόητα και τα αυτοδίκαια και χρειαζόμαστε τους ανθρώπους που θα φροντίσουν «πριν από μας για μας και πάλι εμείς θα τους χρωστάμε ευγνωμοσύνη και θα ανταποδίδουμε με την ψήφο μας». Λυπάμαι γιατί δεν μπορώ να αποδείξω τίποτα μέσα από αυτό το κείμενο, αλλά μπορώ με το χέρι στη φωτιά να πω ακόμη και δημόσια, ότι άκουσα πολλούς ψιθύρους στο αυτί μου την παραμονή των εκλογών να λένε τα εξής: «Ξέρεις, έναν ψήφο θα πάρεις από την οικογένειά μου, γιατί έχουμε μεγάλη υποχρέωση στον/στην…, γιατί μας έχει βοηθήσει… έχει βάλει το παιδί στη δουλειά.. έχει σπρώξει το επικουρικό… μ’ έχει απαλλάξει από βάρη…. Δεν λέω, είστε όλοι εξαιρετικοί άνθρωποι… αλλά…» (τα συμπεράσματα δικά σας και δικά μου στην αυτοκριτική μας..)
Και πάλι δυστυχώς, γιατί, για πρώτη φορά στην Ελλάδα και δη στη δική μας περιφέρεια, είδα με τρόμο να ενσαρκώνεται το «πρότυπο» του Μπερλουσκόνι στην Ιταλία που καθιερώθηκε μέσα από το είδωλο της τσιτσιολίνας, και δεν επεκτείνομαι για το ρεύμα του Τραμπ στην Αμερική…
Αυτά τα πρότυπα κυριάρχησαν στις εκλογές μας σε δεύτερο βαθμό, μετά την πρωτοπορία των παραδοσιακών.. Αυτά τα πρότυπα έχουμε δώσει στα παιδιά μας: του φτηνού θεάματος, του γυαλιού, της δημοσιότητας και της επικαιρότητας. Και από αυτούς τους ανθρώπους τώρα περιμένουμε να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της διοίκησης μιας ολόκληρης περιφέρειας και να υλοποιήσουν μελέτες και προγράμματα. Μάλλον, ο επερχόμενος εχθρός δεν είναι ο φασισμός, όπως όλοι μέχρι χθες φοβόμασταν… είναι η κρίση των αξιών σε όλο το βάθος, η ευτελής ειδωλοποίηση και η απαξίωση ακόμη και του ιερού δικαιώματος της ψήφου.
Με δυο ερωτήματα θέλω να σας πω και πάλι ένα μεγάλο ευχαριστώ για όσα ενσυνείδητα υπηρετούμε:
Ποιοι τελικά είναι αυτοί που ξεπουλάνε «τα ιερά και τα όσια» της φυλής μας;
Μήπως, τα χιλιάδες ελληνόπουλα που συνεχίζουν να φεύγουν στο εξωτερικό δεν έχουν ως βασικό κίνητρο την ανεργία, αλλά την αηδία προς μια χώρα που έχει βουλιάξει ηθικά και αξιολογικά, ακόμη και στο πιο μικρό κοινωνικό της μόρφωμα;
Βενετία Κατσιφή-Ζώτα
.jpg)
0 Σχόλια