Της Μαρίας Μουρελάτου
Σε ένα πεδίο βολής στην Κοζάνη θα πραγματοποιηθεί η εκτόξευση του ερασιτεχνικού πυραύλου που κατασκεύασε η ομάδα Aspire για να λάβει μέρος στον διεθνή διαγωνισμό πυραυλικής Spaceport America Cup που διεξάγεται κάθε χρόνο στο Νέο Μεξικό. Aspire σημαίνει «πασχίζω» και είναι το ρήμα που αποτυπώνει ακριβώς ό,τι συνέβη, ειδικά φέτος, στην ομάδα των φοιτητών από το Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας μέχρι να προλάβουν να ολοκληρώσουν – εν μέσω πανδημίας – τις μελέτες για την κατασκευή του πυραύλου με τον οποίο θα διεκδικήσουν την πρωτιά στον διαγωνισμό μεταξύ 150 ομάδων από όλα τα μέρη του κόσμου.
«Μόλις χθες υποβάλαμε το τεχνικό έγγραφο στη διοργάνωση. Ο πύραυλος είναι ακόμα υπό κατασκευή. Λόγω της κατάστασης χρειάστηκε να αναπροσαρμοστούν τα πάντα για το πώς θα δουλέψουμε online και για αυτό πήρε ίσως λίγο παραπάνω χρόνο», λέει στα «ΝΕΑ» ο 22χρονος Ηρακλής Μπλατσούκας, αρχηγός της ομάδας, ο οποίος συμμετείχε στην κατασκευή του ηλεκτρονικού συστήματος του πυραύλου, του υπολογιστή που αναλαμβάνει τις μετρήσεις που συλλέγονται κατά την πτήση. Η ομάδα, που ξεκίνησε το 2017 ως πρωτοβουλία επτά-οκτώ φοιτητών και σήμερα φτάνει τα 70 μέλη – όλοι φοιτητές από το ΠΔΜ και το ΠΑΜΑΚ με την καθοδήγηση λίγων καθηγητών -, έχει ήδη διακριθεί στον διαγωνισμό CanSat in Greece. Οι ομάδες που έλαβαν μέρος εκεί είχαν στόχο την κατασκευή ενός μικρού δορυφόρου σε μέγεθος κουτιού αναψυκτικού που θα εκτοξευόταν στο ένα χιλιόμετρο πάνω από τη Γη.
Διαφορετικά πεδία
«Τη συμμετοχή στον διαγωνισμό αρχίσαμε να τη σκεφτόμαστε για πρώτη φορά στα τέλη του ’19. Στο Spaceport America Cup μπορούσαμε να συνδυάσουμε διαφορετικά πεδία: γνώσεις χημικών μηχανικών, ηλεκτρολόγων μηχανικών και μηχανολόγων μηχανικών και για αυτό αποφασίσαμε να το κυνηγήσουμε», εξηγεί ο Ηρακλής που εργάζεται πυρετωδώς τον τελευταίο χρόνο με ακόμη 38 μέλη της ομάδας για να ξεκολλήσει από το χαρτί και να αποκτήσει τρεις διαστάσεις ένας πύραυλος μήκους δύο μέτρων από αλουμίνιο. Ο κινητήρας στερεού καυσίμου του πυραύλου που φτιάχτηκε από τους φοιτητές είναι και αυτός από αλουμίνιο, ενώ «καίει» νιτρικό κάλιο και δεξτρόζη, ένα είδος ζάχαρης. Η ομάδα διαγωνίζεται στις 18-20 Ιουνίου στην κατηγορία τρία χιλιόμετρα (ή 10.000 πόδια). «Χωρίς να το αντιλαμβάνονται τα παιδιά, χτίζουν χαρακτήρα και προσωπικότητα για να βγουν στην αγορά εργασίας ως έτοιμοι μηχανικοί καθώς έχουν ένα πολύπλοκο πρόβλημα να λύσουν που απαιτεί δεξιότητες από διαφορετικά γνωστικά πεδία, συνεργασία σε ομάδες, δημιουργία μιας επιχειρηματικής οργάνωσης, διαδικασίες, κριτήρια ποιότητας, αντιμετώπιση θεμάτων ασφαλείας, δημιουργία ομάδας μάρκετινγκ. Ολα αυτά δεν είναι προφανή ούτε καν για έναν απόφοιτο, πόσω μάλλον για έναν φοιτητή. Αυτή η διάσταση είναι πολύ σημαντική, ειδικά για ένα πανεπιστήμιο περιφερειακό με περιορισμένους πόρους», λέει ο καθηγητής τους Παντελής Αγγελίδης.
Παραδοσιακά, ο διαγωνισμός διεξάγεται στην εγκατάσταση Spaceport America, στο Νέο Μεξικό. Φέτος, όμως, οι διοργανωτές προσανατολίζονται σε μια εκδήλωση διαδικτυακή. Και καθώς οι εκτοξεύσεις των ερασιτεχνικών πυραύλων δεν θα γίνουν εκεί ζωντανά, για την ανάδειξη του τελικού νικητή καθοριστικό ρόλο θα παίξουν οι λεπτομέρειες που περιέχονται στο τεχνικό έγγραφο που υπέβαλαν οι εθνικές ομάδες για να λάβουν μέρος. Στην ουσία πρόκειται για μια αναφορά που περιλαμβάνει όλη τη μελέτη που έχει προηγηθεί για τον πύραυλο, για το καύσιμο, για τον σχεδιασμό και τη γεωμετρία της ατράκτου, για το ηλεκτρονικό σύστημα, τον σχεδιασμό των στατικών δοκιμών και για όλες τις προπαρασκευαστικές εργασίες που έχουν γίνει τον τελευταίο χρόνο.
Λίγο πριν από την εκτόξευση στην ατμόσφαιρα της Κοζάνης, ο πύραυλος θα βαφτεί στα χρώματα της ομάδας που είναι το μαύρο και το μοβ. «Γιατί μαύρο και μοβ;» ρωτήσαμε τον Ηρακλή Μπλατσούκα. «Μα γιατί έτσι φανταζόμαστε το Διάστημα».
0 Σχόλια