Ο δυτικός ψεύτικος ασφόδελος θεωρείται από πολλούς ένα αθώο αγριολούλουδο. Ωστόσο, σύμφωνα με νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε τη Δευτέρα στα πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών, οι βοτανολόγοι αγνοούσαν για πολλά χρόνια ένα βασικό χαρακτηριστικό του: είναι το νεότερο και πιο απροσδόκητο σαρκοφάγο φυτό στον κόσμο. Υπάρχουν 13 γνωστές οικογένειες σαρκοφάγων φυτών, από την εντομοφάγο δροσέρα μέχρι τα νηπενθή που είναι αρκετά μεγάλα για να πνίξουν και να καταβροχθίσουν ένα ποντίκι. «Τα σαρκοφάγα φυτά δίνουν συνήθως ένα σαφές σήμα ότι είναι σαρκοφάγα», δήλωσε ο βοτανολόγος στο Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας και συγγραφέας της μελέτης, Κιανσί Λιν. «Συνήθως μεγαλώνουν μαζί με άλλα σαρκοφάγα φυτά σε περιβάλλον φτωχό σε θρεπτικά συστατικά και έχουν κάποια δομή που μπορεί να αιχμαλωτίσει έντομα». Αν και ο δυτικός ψεύτικος ασφόδελος βρίσκεται σε περιβάλλοντα όπου εμφανίζονται άλλα σαρκοφάγα φυτά, κανείς δεν υποψιάστηκε ότι μπορεί να είναι και ο ίδιος σαρκοφάγος.
Την καλοκαιρινή περίοδο ανθοφορίας, οι ψεύτικοι ασφόδελοι παράγουν ανθοφόρους μίσχους χωρίς φύλλα, ύψους μέχρι 79 εκατοστά, οι οποίοι καλύπτονται από κολλώδεις τρίχες.
Η πρώτη ένδειξη ότι το φυτό έχει όρεξη για έντομα ήρθε όταν ο Τ. Γκρέγκορι Ρος, επίσης στο Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας, παρατήρησε δείκτες στο γενετικό υλικό του φυτού που μερικές φορές συνδέονταν με σαρκοφάγα φυτά. Για να αποδειχθεί ότι ένα φυτό είναι σαρκοφάγο πρέπει να φανεί ότι τα θρεπτικά συστατικά ταξιδεύουν από το ζώο στο φυτό. Για να το αποδείξουν, ο δρ Λιν και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν μύγες τις οποίες επικάλυψαν με ισότοπα αζώτου-15 και τις τοποθέτησαν στους μίσχους του ψεύτικου ασφόδελου, καθώς και στη σαρκοφάγο δροσέρα και στο πιο αβλαβές ερίγερο. Η δροσέρα και ο ψεύτικος ασφόδελος απορρόφησαν περίπου την ίδια ποσότητα ισοτόπων αζώτου, ενώ ταυτόχρονα οι τρίχες στον μίσχο του ψεύτικου ασφόδελου εξέκριναν μια φωσφατάση, ένα πεπτικό ένζυμο που πολλά σαρκοφάγα φυτά χρησιμοποιούν για να τραβήξουν τον φώσφορο από τα έντομα.
Οι ψεύτικοι ασφόδελοι μπορεί να είναι ένα νέο παράδειγμα για το πώς ορισμένα φυτά προσαρμόζουν τις υπάρχουσες δομές τους προς τη σαρκοφαγία.
0 Σχόλια