Του Απόστολου Παπαπαρίση
Απόστρατου Αξιωματικού
Η λέξη «ένστολος» χρησιμοποιείται ευρέως το τελευταίο διάστημα κυρίως από πολιτικούς και δημοσιογράφους όταν θέλουν να αναφερθούν στα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας. Είναι τόσο συχνή η χρήση που τείνει να καθιερωθεί και στο ευρύ κοινό. Είναι όμως σωστή; Από την ετυμολογία της και μόνο προκύπτει το αντίθετο. «Εν+στολή», αυτός που φέρει στολή, μια ομοιόμορφη δηλαδή ενδυμασία που φοριέται από τα μέλη μιας ομάδας κατά τις ώρες της εργασίας τους.
Και ποιοι είναι αυτοί που φέρουν στολή; Εκτός από τους προαναφερθέντες είναι οι ιατροί, οι νοσοκόμοι, οι παγωτατζήδες, οι υπάλληλοι των δήμων καθαριότητας, οι σιδηροδρομικοί, οι οδηγοί αστικών λεωφορείων, οι θυρωροί ξενοδοχείων, οι θυρωροί καζίνων και πολλοί άλλοι.
Γιατί λοιπόν χρησιμοποιούν κατά το δοκούν τον προσδιορισμό αυτό και μόνο για τα στελέχη των ΕΔ και των ΣΑ;
Από αφέλεια, από άγνοια ή μήπως υποκρύπτεται μία τάση απαξίωσης; Επιπλέον γίνεται ακόμα ένα σοβαρό λάθος. Το «ένστολος» είναι επίθετο και όχι ουσιαστικό και δεν προσδιορίζει την ιδιότητα ενός προσώπου ή ενός κοινωνικού συνόλου, αλλά μια κατάσταση.
Μια άλλη παραλλαγή του προσδιορισμού αυτού είναι το «ένστολος πολίτης». Να θυμηθούμε ότι με την ανάληψη καθηκόντων του, ο νυν Υπουργός Εθνικής Άμυνας, ανέφερε στην πρώτη του ημερήσια διαταγή, αυτολεξεί «Είμαι βέβαιος ότι όλοι σας, ως ένστολοι πολίτες, …», ενώ και ο νυν αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Άμυνας επανέλαβε πολλάκις το ίδιο ατόπημα.
Και πάλι αδυνατώ να συλλάβω το λόγο της εφεύρεσης καινούργιων προσδιοριστικών λέξεων της ιδιότητας μας. Αδυνατώ να πιστέψω αυτά που ακούγονται, ότι στόχος είναι να περάσει στο ευρύ κοινό, η αντίληψη του «ένστολου πολίτη», δηλαδή ενός δημοσίου υπαλλήλου που απλά φέρει και στολή(!), ή ότι εντάσσεται στην γενικότερη προσπάθεια απαξίωσης των Ενόπλων Δυνάμεων και των στελεχών τους, η οποία βαίνει κλιμακούμενη κατά τα τελευταία χρόνια.
Αν ισχύει κάτι τέτοιο είναι εγκληματικό και το ξέρουν. Όπως γνωρίζουν ότι τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων διέπονται από το Στρατιωτικό Ποινικό Κώδικα και όχι το δημοσιοϋπαλληλικό, ότι ως Έλληνες πολίτες έχουν περιορισμένα δικαιώματα και ελευθερίες (πχ δεν επιτρέπεται ο συνδικαλισμός), ότι εργάζονται αμισθί για αμέτρητες υπερωρίες μακριά από την οικογένειά τους (πχ 24ωρες υπηρεσίες ακόμα και αργίες όπως Πάσχα και Χριστούγεννα), ότι μετατίθενται συχνά (πολλές φορές απρογραμμάτιστα), ότι…, ότι…, ότι…
Δε φτάνουν οι μειώσεις μισθών – συντάξεων, οι περικοπές 13ου – 14ου μισθών - συντάξεων, οι απαράδεκτες εκφράσεις «γραφειοκράτες» - «αντιπαραγωγικοί» - «αυτιστικοί», η μείωση στο μέρισμα κατά 25% των ε.α, η αύξηση στις κρατήσεις των ε.ε., οι συνεχόμενες αυξήσεις των έμμεσων φόρων (πχ βενζίνη), η προσπάθεια να διαρραγεί η αλυσίδα της Διοικητικής Μέριμνας (πχ Στρατιωτικά Νοσοκομεία), η εξαίρεση μας ή μη από το ενιαίο μισθολόγιο (όταν το αποφασίσουν), τώρα μας ομαδοποιούν και με παράδοξες και περίεργες ονομασίες.
Φθάνει πια! Όχι άλλες αυθαιρεσίες! Να σταματήσει η χρήση των απαράδεκτων και παραπλανητικών προσδιορισμών «ένστολος(!)» και «ένστολος πολίτης(!)».
0 Σχόλια