Μουσείο Αγροτικής Κληρονομιάς & Γεωργικής Τεχνολογίας στην Αλίαρτο Ν. Βοιωτίας

Γράφει ο Νίκος Λάμπρου
Γιατί δεν έγινε το έργο? Γιατί ακόμη και πριν λίγες μέρες το αρμόδιο υπουργείο συγκροτεί επιτροπές για (δείτε στον σύνδεσμο) παραλαβή εκτελεσθεισών εργασιών? Φυσικά για να πληρωθεί το έως τώρα κόστος της εταιρείας με την οποία διαλύθηκε η σύμβαση.Δηλαδή και διαλύθηκε η σύμβαση και πληρώνουμε  αέρα.

Το έργο της κατασκευής Μουσείου Αγροτικής Κληρονομιάς και Γεωργικής Τεχνολογίας στην Αλίαρτο Ν. Βοιωτίας εξακολουθεί να είναι  ιδιαίτερα σημαντικό για την περιοχή. Το Μουσείο σκοπό έχει την ολοκληρωμένη προστασία και αξιοποίηση της πολιτιστικής κληρονομιάς του Κωπαϊδικού χώρου.

Θα στεγαζόταν στο αγροτοβιομηχανικό συγκρότημα της Κωπαΐδας οι εγκαταστάσεις του οποίου έχουν χαρακτηριστεί ιστορικά διατηρητέα μνημεία από το Υπουργείο Πολιτισμού και θα  φιλοξενούσε συλλογές αυθεντικών αντικειμένων στον τομέα της μηχανοκαλλιέργειας και των εγγείων βελτιώσεων, αρχεία οπτικοακουστικού υλικού-προφορικής Ιστορίας και μόνιμη έκθεση αγροτικού μουσείου. 

Θα διαμορφωνόταν σε τμήμα του ορόφου Ξενώνας για τους φοιτητές της Γεωπονικής Σχολής και για επισκέπτες της Ακαδημαϊκής Κοινότητας. 

Μάλιστα, για τη λειτουργία του Μουσείου προβλεπόταν συνεργασία με τη Γεωπονική Σχολή Αθηνών που άλλωστε διαθέτει στην περιοχή ιδιόκτητα κτήματα για την εκπαίδευση των φοιτητών. 

Το Μουσείο Αγροτικής Κληρονομιάς και Γεωργικής Τεχνολογίας, ως πολιτιστικός, εκπαιδευτικός και τουριστικός πόλος έλξης, μπορεί να αποτελέσει συνεκτικό πυρήνα, όχι μόνο για το μνημειακό συγκρότημα της Κωπαΐδας, αλλά και για το σύνολο της πλούσιας πολιτισμικής κληρονομιάς του βοιωτικού χώρου σε άψογη και πραγματιστική συνεργασία με το Μουσείο Θεσπιών. 

Μια τέτοια πολύπλευρη παρέμβαση στην περιοχή της Κωπαΐδας προσφέρει τεράστιες δυνατότητες ανάπτυξης του Καλλικρατικού Δήμου Αλιάρτου γιατί δεν στηρίζεται σε ουτοπιστικές προτάσεις και γιατί η ιστορία του τόπου λέει ότι ,οι παππούδες μας ,οι πατεράδες μας μοχθούσαν σε αυτή τη γη και οι σημερινοί αγρότες συνεχίζουν να μοχθούν για τον επιούσιο στην ίδια ακριβώς περιοχή και καλλιεργούν τα ίδια χώματα.

Ένας άξονας πολιτισμικός λοιπόν ,Μουσείο αγροτικής κληρονομιάς και Μουσείο Θεσπιών ,θα κάλυπτε ικανοποιητικά τον Δήμο Αλιάρτου.

Υπ΄όψιν ότι οι αρμόδιες υπηρεσίες (Αρχαιολογική,Υπ.Πολιτισμού δεν κατόρθωσαν τόσα χρόνια να βάλουν μια πινακίδα περιωπής για τον αρχαιολογικό χώρο του Αλιάρτου και δεν δέσμευσαν 5 μέτρα γης για να σταματά ένας περαστικός πάνω στον κεντρικό δρόμο που θα ήθελε να δει το αρχαίο κάστρο της Αλιάρτου. 

Πρέπει να αναφερθώ εδώ στην παρέμβαση του Βουλευτή Βοιωτίας Κου Μιχάλη Γιαννάκη, στο Δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Αλιάρτου της 17ης Μαρτίου 2011, ο οποίος ενημέρωσε για τις ενέργειες που έχει κάνει για το συγκεκριμένο θέμα. 

Φρονώ ότι, επειδή για το έργο  έχουν γίνει οι αναγκαίες μελέτες και μάλιστα είχε χρηματοδοτηθεί, πρέπει να επανέλθει στην επιφάνεια και να υλοποιηθεί. Σε συνάρτηση μάλιστα με τη προώθηση των μελετών, με παράλληλη χρηματοδότηση για τη δημιουργία του μεγαλόπνοου έργου του αποχετευτικού συστήματος της πόλης μας , θα καταγραφούν  σαν τα σημαντικότερα  γεγονότα-έργα  στη νεότερη ιστορία της πόλης του Αλιάρτου.

Παρουσιάζω παρακάτω μερικές από τις ενέργειες του Βουλευτή Κου Μιχάλη Γιαννάκη.

Εν Όψει Αλίαρτος:Διάλυση σύμβασης έργου