Πρόκειται για το πρώτο φλογοβόλο της ιστορίας και χρησιμοποιήθηκε από τους Βοιωτούς το 424 π.Χ. στον Πελοποννησιακό πόλεμο για την καύση των τειχών του Δηλίου.
Αποτελούνταν από ένα σιδηρόφρακτο κοίλο (σκισμένο κατά μήκος και ξαναενωμένο) κορμό που έφερε ένα φυσητήρα στο οπίσθιο άκρο του και ένα κρεμασμένο με αλυσίδες καζάνι στο εμπρόσθιο άκρο του.
Ένας λυγισμένος σωλήνας από το αεροστεγές στόμιο του κορμού κατέβαινε στο καζάνι που περιείχε αναμμένα κάρβουνα, θειάφι και πίσσα. Με τη λειτουργία του φυσητήρα δημιουργούνταν τεράστιες φλόγες που κατέκαιγαν τα ξύλινα τείχη και απομάκρυναν τους υπερασπιστές τους. Αργότερα χρησιμοποιήθηκε για την προσβολή πέτρινων οχυρώσεων προκαλώντας ρήγματα στους λίθους λόγω της υψηλής θερμοκρασίας και της παράλληλης έγχυσης ξυδιού, ούρων ή άλλης διαβρωτικής ουσίας σε αυτούς.
Ένας λυγισμένος σωλήνας από το αεροστεγές στόμιο του κορμού κατέβαινε στο καζάνι που περιείχε αναμμένα κάρβουνα, θειάφι και πίσσα. Με τη λειτουργία του φυσητήρα δημιουργούνταν τεράστιες φλόγες που κατέκαιγαν τα ξύλινα τείχη και απομάκρυναν τους υπερασπιστές τους. Αργότερα χρησιμοποιήθηκε για την προσβολή πέτρινων οχυρώσεων προκαλώντας ρήγματα στους λίθους λόγω της υψηλής θερμοκρασίας και της παράλληλης έγχυσης ξυδιού, ούρων ή άλλης διαβρωτικής ουσίας σε αυτούς.
Το μηχάνημα ήταν απλό στη σύλληψη. Απετελείτο από τρία κύρια μέρη, τον σωλήνα εκτόξευσης, το δοχείο εντός του οποίου υπήρχε το εμπρηστικό υλικό και τον μηχανισμό εκτόξευσης. Το δοχείο βρισκόταν πάνω από ισχυρή φωτιά, ώστε το εμπρηστικό υλικό -πίσσα και θειάφι- να διατηρείται σε υγρή κατάσταση. Από το αριστερό άκρο του δοχείου ξεκινούσε ο σωλήνας εκτόξευσης. Στο άλλο άκρο υπήρχε ένα μεγάλο φυσερό.
Όταν το φυσερό λειτουργούσε το εμπρηστικό υλικό από τον σωλήνα διοχετευόταν στον σωλήνα και μέσω αυτού στις εχθρικές οχυρώσεις. Όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό το βεληνεκές του συγκεκριμένου όπλου ήταν πολύ μικρό και ο σωλήνας έπρεπε να βρίσκεται σε επαφή σχεδόν με τον στόχο. Ένα παρόμοιο μηχάνημα χρησιμοποίησε και ο Σπαρτιάτης βασιλιάς Βρασίδας κατά των Αθηναίων στην πολιορκία του φρουρίου Ληκύθου στην Χαλκιδική το 423 π.Χ. Το 360 π.Χ. ο Αινείας ο Τακτικός στο σύγγραμμα του περί των πολιορκητικών επιχειρήσεων, συμβουλεύει τους αμυνόμενους να κατακαίουν τους επιτιθεμένους και τις πολεμικές μηχανές τους με υγρή πίσσα.
Συμβούλευε μάλιστα να ρίχνουν κατόπιν θειάφι από πάνω, ώστε τα παραγόμενα αέρια να δηλητηριάζουν τους αντιπάλους στρατιώτες. Ο Αινείας στο σύγγραμμα του κάνει επίσης λόγο για εμπρηστικές βομβίδες, ξύλινες και ακιδωτές, οι οποίες κατέστρεφαν τις εχθρικές πολιορκητικές μηχανές. Το περίεργο ήταν ότι οι βομβίδες αυτές, αν και ξύλινες, περιείχαν εμπρηστικές ύλες. Προφανώς ετίθετο πυρ στις βομβίδες ελάχιστα δευτερόλεπτα πριν την εκτόξευση τους.
Πηγές
https://www.omnia.ie/?navigation_function=3&europeana_query=%CE%9F%CF%81%CF%86%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82+%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%82
http://www.anthanassa.gr/ellhnika/arthra/arthra_anthanassa.aspx?id=192
https://impschool.gr/erga-emeres17-18/images/etos17-18/gymnasio/Istoria-A2/Tsafaras.pdf
http://kotsanas.com/exh.php?exhibit=1401008
http://archive.noesis.edu.gr
0 Σχόλια