''Οργανισμός Κωπαΐδας''...Σαν γέφυρα πάνω σε ταραγμένα νερά

''Πιστεύουν ότι ο Οργανισμός Κωπαΐδας... αποσκοπεί στη λιμνοποίηση του κάμπου''...

«Η εμπειρία μας έχει δείξει ότι από τη στιγμή που η Κυβέρνηση θα αναλάβει να φέρει εις πέρας ένα έργο, αυτό σπάνια ολοκληρώνεται», έλεγε ο Αμερικανός οικονομολόγος, Milton Friedman, 1912-2006, τιμηθείς το 1976 με Νόμπελ για την έρευνά του στην καταναλωτική ανάλυση και στη μονεταριστική ιστορία και θεωρία. Τη ρήση του αυτή θυμήθηκε και ένας από τους πολιτικούς του αποστόλους στην Ελλάδα –αν και τώρα πλέον έχει αποσυρθεί οικειοθελώς από την πολιτική– ο πρώην Υπουργός Ανδρέας Ανδριανόπουλος, επί κυβερνήσεων Νέας Δημοκρατίας από το 1976 έως το 1994, επισημαίνοντας ως απόδειξη αυτού που είπε ο Φρίντμαν, τον περίφημο «Οργανισμό Κωπαΐδας».

Η Κωπαΐδα, που λέτε, ήταν μια λίμνη κάποτε στην Ελλάδα. Τώρα είναι μόνο μια έρημη κοιλάδα. Η λίμνη δεν υπάρχει εδώ και περίπου 150 χρόνια. Από τότε, μάλιστα, που δημιουργήθηκε ο «Οργανισμός Κωπαΐδας», με μοναδικό αντικείμενο εργασίας να την αποξηράνει. Έ, λοιπόν, αυτός ο φορέας εξακολουθεί να υπάρχει και να «λειτουργεί» στην Ελλάδα. 

Ποιος ξέρει; Μπορεί το αντικείμενό του να είναι πλέον η λιμνοποίηση της πεδιάδας της Κωπαΐδας…

ΥΓ: Είναι και Παγκόσμια Ημέρα του Νερού σήμερα…

Χθες, ανακυκλώνοντας στο facebook την είδηση ότι η Κομισιόν εξέφρασε την ενόχλησή της που η ελληνική Κυβέρνηση έκανε τα εγκαίνια στη Σύρο μιας ηλεκτροπαραγωγικής μονάδας, χάρη στην οποία θα γίνεται πλέον η ηλεκτρική διασύνδεση όλων των Κυκλάδων, θύμωσα και πρόσθεσα το ολιγόλογο σχόλιο «Η σοβιετική και αυτιστική Ελλάδα». Ο πρώτος χαρακτηρισμός αφορά στις διαρκείς τάσεις της Κυβέρνησης να θυμάται το κομμουνιστικό της παρελθόν, και που παρόλο που το «εργοστάσιο» έχει κλείσει εδώ και χρόνια, αυτή μαζί και με το ΚΚΕ εξακολουθεί να διατηρεί αντιπροσωπεία. Και ο δεύτερος, αφορά στο γεγονός ότι υπάρχει μια πάγια, κακή συνήθεια στην Ελλάδα, εύκολα να επικρίνουμε την ΕΕ και τους Ευρωπαίους για ό,τι θεωρούμε ή είναι κακό, αλλά σπανίως, σπανιότατα αναγνωρίζουμε τα θετικά τους. Αυτό συμβαίνει από τον καιρό που είχαμε τρελαθεί στις επιδοτήσεις και ταυτόχρονα φωνάζαμε «έξω από την ΕΕ». Ονόμασα αυτήν την τάση μας, «αυτισμό», για να περιγράψω μία κατάσταση στην οποία έχουμε κλειστεί στον εαυτό μας.

Ευτυχώς, πολύ καλά έκανε η συνάδελφός μου στην Ελλάδα, Βάσω Καλυβιώτη, από τις πιο έμπειρες και καλές συντάκτριες στο ιατρικό ρεπορτάζ, η οποία μου έγραψε το ακόλουθο σχόλιο: 

«Ο όρος “αυτιστικός” έχει σταματήσει να χρησιμοποιείται πλέον για να περιγράψει μια ανόητη ή αρρωστημένη κατάσταση. Είναι πάθηση που αφορά εκατομμύρια παιδιά τα οποία θεραπεύονται αν γίνουν νωρίς σωστές ιατρικές παρεμβάσεις. Ας μην τα πληγώνουμε και εμείς… γιατί στην Ελλάδα πονάνε πολύ με την έλλειψη δομών για την αποκατάστασή τους».

Έχει απόλυτο δίκιο. Η αλήθεια είναι ότι το σκέφτηκα μερικές από τις πολλές φορές που το έχω γράψει, αλλά δυστυχώς δεν το σκέφτηκα όσο σοβαρά έπρεπε. Ζητώ συγγνώμη για αυτό το ολίσθημα. Σίγουρα δεν θα το ξανακάνω.

Φωτογραφία: Over troubled waters του Adrian Donoghue

Η Μουσική των Υδάτων

Πώς μπορούμε να μειώσουμε τις πλημμύρες, την ξηρασία και τη μόλυνση των υδάτων; «Η απάντηση βρίσκεται στην ίδια τη φύση». Και αυτή είναι η «φράση σημαία» της Παγκόσμιας Ημέρας Νερού (ή Υδάτων, κατά προτίμηση), την οποία θυμόμαστε και, κυρίως σκεφτόμαστε, σήμερα. Φέτος, ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών μας καλεί να εστιάσουμε την προσοχή μας στις λύσεις που η ίδια η Φύση μπορεί να μας δώσει, αυτές να αναζητήσουμε, και αυτές να εφαρμόσουμε. Κατεστραμμένα οικοσυστήματα επηρεάζουν την ποσότητα και την ποιότητα του νερού που είναι διαθέσιμο για ανθρώπινη κατανάλωση. Σκεφθείτε ότι σήμερα περίπου 2,1 δισεκατομμύρια άνθρωποι ζουν χωρίς να έχουν ασφαλές πόσιμο νερό. Αυτό έχει επιπτώσεις στην υγεία τους, στην εκπαίδευσή τους, στον βιοπορισμό τους. Υπάρχουν δράσεις που μπορούμε να αναλάβουμε. Όλοι. Τις παρουσιάζει πολύ απλά και ωραία η ιστοσελίδα worldwaterday.org. Έστω και λίγο να περιηγηθούμε σε αυτήν, να διαβάσουμε, να πληροφορηθούμε, και ίσως να εμπνευστούμε, δεν θα πω ότι είναι αρκετό, αλλά είναι κάτι. Που ίσως αξίζει να το μεγαλώσουμε.

Η στήλη θα τιμήσει αυτήν την ημέρα, με ένα κομμάτι, το 2ο συγκεκριμένα (Alla Hornpipe), από τη 2η Σουίτα της Μουσικής των Νερών του Γερμανού, και αργότερα πολιτιγραφηθέντος Άγγλου συνθέτη Γκέοργκ Φρίντριχ Χέντελ. Αυτή η εκτέλεση από την Ορχήστρα Δωματίου Φράντς Λιστ είναι από τις ωραιότερες. Καλημέρα, και καλή ακρόαση.

https://youtu.be/l8Wahxcg8ro

Χρήστος Μιχαηλίδης


http://www.philenews.com