Οἱ ἀναφορὲς σὲ συγκεκριμένα ἱερὰ τόσο στὸ ὁμηρικὸ ὅσο καὶ στὸ ἡσιόδειο ἔργο εἶναι σπάνιες. Αὐτὸ ἀκριβῶς ὅμως τὶς κάνει τόσο ση μαντικές, ἰδιαίτερα ὅσον ἀφορᾶ στὴν ἐξέταση τοῦ προβλήματος τῆς πιθανῆς συνέχειας θρησκευτικῶν παραδόσεων ἀπὸ τὴ μυκηναϊκὴ στὴν ὑστερότερη ἑλληνικὴ θρησκεία τῶν ἀποκαλούμενων ἱστορικῶν χρόνων. Πέραν ἀπὸ τὰ γνωστὰ κείμενα στὴν Ἰλιάδα (Π 225-239) καὶ τὴν Ὀδύσ σεια (ξ 327-329, τ 296-300), ποὺ πληροφοροῦν τὸν σύγχρονο με λετητὴ γιὰ τὴ σπουδαιότητα τοῦ ἱεροῦ τοῦ Διὸς στὴ Δωδώνη κατὰ τοὺς γεωμετρικούς, ἴσως καὶ μυκηναϊκούς, χρόνους, τὸ ὁμηρικὸ ἔπος μᾶς προσφέρειἐπί σης τὴ δυνατότητα νὰ κατανοήσουμε τὴ σημασία τοῦ ἱεροῦ τοῦ Πο σει δῶνος στὴ βοιωτικὴ Ὀγχηστό, τὸ ὁποῖο συντόμως ἀλλὰ μὲ ἀκρίβεια περι γρά φε ται ὡς ἄλσος στὸν περίφημο κατάλογο νηῶν τῆς Ἰλιάδος (Β 506:
0 Σχόλια