Σπάνιο σκίτσο της Λίμνης Κωπαΐδας με την Πέτρα Αλιάρτου του 1840

Ο Σκοτσέζος James Skene (1775-1864) σπούδασε νομικά στη Γερμανία και συνδέθηκε φιλικά με τον διακεκριμένο ρομαντικό συγγραφέα Sir Walter Scott. Άρχισε να σχεδιάζει τοπία και μεσαιωνικά κάστρα, προϊόν των περιπλανήσεων με τον φίλο του στη Σκωτία, τα οποία και δημοσίευσε το 1829. Από το 1802 έως το 1816 ταξίδεψε στην Ευρώπη και δημοσίευε τις εντυπώσεις του σε μακροσκελή ημερολόγια, ενώ παράλληλα σχεδίαζε τους τόπους που επισκέπτονταν.

Η κρήνη της Δίρκης στη Θήβα.

Το 1838 επισκέφθηκε την Ελλάδα με την πολυμελή οικογένειά του, όπου και παρέμεινε περίπου επτά χρόνια. Αφορμή για την τολμηρή αυτή οικογενειακή μετακίνηση υπήρξε ο γάμος του γιου του Henry με νεαρή Αθηναία, το γένος Ραγκαβή, και αιτία η επισφαλής υγεία μελών της οικογένειας και το ανθυγιεινό κλίμα της πατρίδας τους. Μετά από ταξίδι που διήρκεσε ένα μήνα, και μέσω Τεργέστης, Κέρκυρας και ακτών της Πελοποννήσου, η οικογένεια Skene έφτασε στην Αθήνα τον Μάιο του 1838. Εγκαταστάθηκαν σε οικία που έκτισαν στου Αμπελόκηπους, συμμετείχαν ενεργά στην κοινωνική ζωή της Αθήνας και σύχναζαν στους διπλωματικούς και στους κύκλους του παλατιού. Η κόρη του Kate παντρεύτηκε επίσης μέλος της οικογένειας Ραγκαβή, και η άλλη κόρη του Eliza τον Σουηδό πρόξενο στην Αθήνα.

Ο Λέων της Χαιρώνειας.

Ο Skene αφοσιώθηκε στο γράψιμο και στη ζωγραφική. Περιηγήθηκε την οθωνική Ελλάδα, συνέταξε λεπτομερή ημερολόγια και μας κληροδότησε πάνω από πεντακόσια σχέδια. Στα θέματά του συγκαταλέγονται και βυζαντινά μνημεία που δεν υφίστανται πλέον. Τα περισσότερα σχέδιά του βρίσκονται σήμερα στη Σκωτία (National Gallery, Art Gallery στο Άβερντιν) στο British Museum, στο Μπρίστολ. Στην Ελλάδα υπάρχει μία συλλογή των έργων του στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, λίγα έργα του στο Μουσείο Μπενάκη και ένα στο Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών, ενώ στο χειρόγραφο ημερολόγιό του, που φυλάσσεται στην Ακαδημία Αθηνών, παρεμβάλλονται πολλά σχέδια με μολύβι. Με μια χρωματική κλίμακα αρκετά λιτή και περιορισμένη, ο Skene καταφέρνει χωρίς εξάρσεις, χωρίς να διανθίζει με ανθρώπινες μορφές και χωρίς και υπερβολές να αποδώσει με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο τοπία και μνημεία και τη γλυκύτητα του ελληνικού τοπίου.