«Ένα ξενοδοχείο σε κίνηση»: H startup Midnight Trains φτιάχνει τρένα που ταξιδεύουν τη νύχτα σε όλη τη Ευρώπη

Το ταξίδι με το νυκτερινό τρένο, παρόλο το ρομαντισμό του, αποτελεί έναν τρόπο μεταφοράς με μειωμένη δημοτικότητα, σε σχέση με το αεροπλάνο.

Τα “Midnight trains” φιλοδοξούν να ανατρέψουν αυτό το δεδομένο από το 2024 όταν θα ξεκινήσει το πρώτο τους δρομολόγιο, ενώνοντας το Παρίσι με δώδεκα πόλεις της Ευρώπης, όπως τη Βαρκελώνη, τη Βενετία, το Βερολίνο και την Κοπεγχάγη. Επαναφέροντας με αυτόν τον τρόπο στο προσκήνιο έναν πιο οικολογικό τρόπο ταξιδιού. Στην αφετηρία του project βρίσκεται για μία ακόμα φορά η ανάγκη του δημιουργού του να καλύψει μία συγκεκριμένη προσωπική απαίτηση. Και στην περίπτωση του Adrien Aumont δεν ήταν άλλος από τον φόβο της κοπέλας του να πάρει το αεροπλάνο.

Στα Midnight Trains ο επιβάτης θα έχει το δικό του δίκλινο δωμάτιο με ιδιωτικό μπάνιο, ενώ στο τρένο θα υπάρχει ένα καλοσχεδιασμένο μπαρ και ένα εστιατόριο. Το σχεδιασμό του όλου project ανέλαβε ο Έλληνας του Παρισιού, Γιώργος Τλούπας, o oποίος είπε σχετικά: «Πάντα είχα πάθος για τα ταξίδια, από τις Οδύσσειες της παιδικής μου ηλικίας μέχρι τις εξερευνήσεις της πόλης μου. Σήμερα, είμαι καλλιτεχνικός διευθυντής. Όταν φτιάχνω ένα λογότυπο για τον Ricard, λανσάρω το brand ΒlackCrows Ski ή το Vanity Fair στη Γαλλία, οραματίζομαι τις επιθυμίες του καταναλωτή, του σκιέρ και του αναγνώστη. Για το Midnight, άντλησα τις νυχτερινές μου αναμνήσεις από το τρένο, την κληρονομιά των λογότυπων της βιομηχανικής επανάστασης και τη δημιουργία του ελληνικού καφενείου μου Yorgaki. Το όραμα του Romain και του Adrien ήταν «μεταδοτικό» και η υπερηφάνεια του να είσαι στο project ήταν ήδη τεράστια». Ο Γιώργος Τλούπας μου συνέστησε να μιλήσω με τον ίδιο τον ιδρυτή της start-up που συνέλαβε την ιδέα στην Αθήνα.

Πως είχατε την ιδέα των Midnight Trains;

Από μια συνθήκη που στην αρχή της ήταν αρκετά προσωπική. Την τελευταία μέρα πριν από την αναχώρηση μας για ένα ταξίδι στην Ιταλία η κοπέλα μου αποφάσισε να μην ταξιδέψει ξανά με αεροπλάνο. Έτσι, πήγαμε στην Ιταλία με το τρένο και αγόρασε δύο εισιτήρια με το νυχτερινό δρομολόγιο. Και επειδή ήμουν απογοητευμένος που δεν πήρα το αεροπλάνο αγόρασε τα καλύτερα αλλαντικά, το καλύτερο τυρί και το αγαπημένο μου κρασί κατέβασε την ταινία που ονειρευόμουν να δω, ενώ έτυχε να είμαστε σε καμπίνα που δεν είχε κάποιον άλλο. Αφού έφαγα, ήπια και κοιμήθηκα τόσο καλά, θα έλεγα ότι έκανα το καλύτερο ταξίδι των τελευταίων δέκα χρόνων. Αυτή η εμπειρία ήταν ο σπόρος που φύτρωσε σαν ιδέα στον εγκέφαλο μου. Έξι μήνες μετά συναντήθηκα στην Αθήνα με τον Ερβέ Μαρό, που έγινε υπεύθυνος επικοινωνίας μας στα Midnight Trains, και το βράδυ σε ένα εστιατόριο μου είπε, εργαζόμενος τότε σε ένα οικολογικό πρότζεκτ, πόσο τον ενοχλούσε που χρειάστηκε να χρησιμοποιήσουμε αεροπλάνα προκειμένου να συναντηθούμε στην Αθήνα και όχι στην έδρα μας, το Παρίσι. Ήθελε να ελαττώσει τα ταξίδια του με αεροπλάνο για να μειώσει τη μόλυνση που προκαλούν τα καύσιμα τους. Τότε θυμήθηκα το ταξίδι που έκανα με τη σύντροφο μου και πως λάτρευα ως παιδί τα τρένα και είπα πως πρέπει να επινοήσουμε από την αρχή τα νυχτερινά δρομολόγια ώστε να γίνουν το πιο προσιτό και άνετο μέσο μεταφοράς του 21ου αιώνα. Μελετώντας ακόμα καλύτερα το project διαπίστωσα πως δεν υπάρχει κάποια εναλλακτική πρόταση στα αεροπορικά ταξίδια, που αποτελούν το κυρίαρχο μέσο μεταφοράς στην Ευρώπη. Με αφετηρία τη Γαλλία, σε αποστάσεις μεγαλύτερες των 800-900 χιλιομέτρων, αφού για τις μικρότερες υπάρχει το TGV, δεν υπάρχει διαθέσιμη καμία εναλλακτική στα αεροπορικά ταξίδια, κάτι που σημαίνει ότι στην αγορά υπάρχει ένα κενό που θα μπορούσε να καλυφθεί από τα τρένα, εφόσον αποκτήσουν εκ νέου ζωή στη νέα εποχή.

Αλήθεια είναι αυτό, όμως πρόκειται για «βαριά» επένδυση.

Ναι, έτσι είναι, πρόκειται για φιλόδοξο πρότζεκτ, αλλά προσανατολιστήκαμε σε ένα επιχειρησιακό σχήμα που είναι ελαφρύ σε ενεργά κεφάλαια (asset light). Αυτό σημαίνει πως δεν αγοράζουμε τα τρένα, αλλά αντιθέτως συνεργαστήκαμε με εταιρείες leasing που θα εκμεταλλευτούν το κεφάλαιο τους. Οι αμαξοστοιχίες που αγοράσαμε προέρχονται από τη Rolling stock company (RSCO), άλλη μια εταιρεία leasing που μας τις νοικιάζει τα τρένα μας με τον μήνα.

Χρειάζεται ταλέντο για να μετατρέψετε την αδυναμία σε βατήρα που θα σας πάει ψηλότερα.

Αυτό το μοντέλο υπάρχει πολύ στην αεροπλοΐα, όπου συναντάμε μεγάλες εταιρείες που χτίστηκαν με leasing. Αντιθέτως, αυτό το μοντέλο δεν είναι διαδεδομένο στον τομέα των τρένων. Όταν άνοιξε η αγορά των σιδηροδρομικών μεταφορών αναπτύχθηκε, αλλά πολύ λιγότερο στο σιδηροδρομικό ταξίδι. Όταν είχα αυτήν την ιδέα, το πρώτο στοιχείο που μου έδωσε την αίσθηση ότι είναι πραγματοποιήσιμη ήταν η ιστορία του Στέλιου Χατζηϊωάννου, ο οποίος έστησε μια αεροπορική εταιρεία με 13 εκατομμύρια ευρώ και δύο αεροπλάνα νοικιασμένα με leasing. Δεν είναι άλλη από την Easy Jet.

Μιλώντας για Έλληνες σε αυτό το project συνεργαστήκατε και με τον Γιώργο Τλούπα.

Αυτό προέκυψε με αρκετά φυσικό τρόπο. Παρακολουθούσα τον Γιώργο και μου άρεσαν τα projects του. Ήθελα να έχουμε στη δημιουργική διεύθυνση της εταιρίας ένα άτομο που να μπορεί να συνδυάσει ιδανικά την προσωπική μας ταυτότητα με τις υπηρεσίες που θέλαμε να προσφέρουμε. Ο Γιώργος έχει την ίδια ικανότητα να δίνει την αίσθηση του μοντέρνου σε projects πολυτελείας, αλλά και σε projects με πιο mainstream προσέγγιση. Έβγαζε ένα φοβερό περιοδικό για αυτοκίνητα, το Intersection, ταξιδεύει με τρένο, αυτοκίνητο, ποδήλατο, κάνει skate, σκι, λάνσαρε το δικό του brand πέδιλων για σκι, επομένως πρόκειται για κάποιον πολύ κοντινό στην κουλτούρα του ταξιδιού που ψάχναμε.

Ποιες οι ομοιότητες και ποιες οι διαφορές σε σχέση με το Orient Express;

To Orient Εxpress αποτελεί πηγή έμπνευσης για εμάς λόγω της μεγάλης ιστορίας του. Παρολαυτά, ήταν ένα τρένο πολυτελείας, κάτι έρχεται σε αντίθεση με το δικό μας όραμα. Εμείς θέλουμε να επινοήσουμε ξανά ένα μέσο μεταφοράς προσφέροντας ανταγωνιστικές τιμές σε σχέση με τα αεροπλάνο. Άρα κάνουμε μια όμορφη πρόταση με τιμές προσιτές.

Θα συμπεριλάβετε την Αθήνα στους προορισμούς σας;

Δυστυχώς δεν είναι δυνατό να γίνει κάτι τέτοιο σήμερα για έναν απλό λόγο. Πρόκειται για ένα πολύ μεγάλο δρομολόγιο που περνά από πολλές χώρες, ενώ εμείς σήμερα έχουμε επικεντρωθεί αποκλειστικά σε ταξίδια που διαρκούν μάξιμουμ δώδεκα ώρες. Η διαδρομή Παρίσι-Αθήνα είναι παραπάνω από τριάντα ώρες, επομένως, η ελληνική πρωτεύουσα δε συμπεριλαμβάνεται, προς το παρών, στους προορισμούς μας.

Ποιος είναι πιο μακρινός σας προορισμός;

Στο πλάνο ανάπτυξης μας εννοείτε; Η Ρώμη. Χίλια-τετρακόσια με χίλια-πεντακόσια χιλιόμετρα από το Παρίσι.

Και ποια είναι η τιμή του εισιτηρίου;

Δεν μπορώ να σας πω ακόμα, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε τιμές ανταγωνιστικές σε σχέση με το αεροπορικό ταξίδι, όπου υπάρχουν πολλά “κρυφά κόστη” όπως αυτό της μεταφοράς από το αεροδρόμιο στο κέντρο της πόλης και το πρόσθετο που πληρώνετε για τις αποσκευές. Η τιμή δεν είναι το κίνητρο μας. Μιλάμε για άνετο και βιώσιμο ταξίδι

Γιατί ξεκινάτε το πρότζεκτ το 2024;

Γιατί παίρνει χρόνο να κτίσουμε τα τρένα και ακόμα περισσότερο να πάρουμε απαραίτητες εγκρίσεις, όπως και το να έχουμε τον απαραίτητο αριθμό οχημάτων. Αυτό χρειάζεται τρελό χρόνο. Στόχος μας είναι να έχουμε δύο δρομολόγια στο ξεκίνημα κι άλλα έξι, ένα χρόνο μετά.

Ποιο είναι το συγκριτικό πλεονέκτημα του project;

Είναι η ευκολία του να αναχωρείς από το κέντρο μίας πόλης και να φτάνεις στο κέντρο μιας άλλης πόλης, ενώ μια πτήση της μιάμιση ώρας απαιτεί, στην ουσία, τέσσερεις ώρες από τον χρόνο σας. Το δεύτερο είναι άνεση. Δημιουργούμε ένα προϊόν που σέβεται την ιδιωτικότητα του καθενός, προσφέροντας ένα εστιατόριο, τη δυνατότητα του να βλέπει το κοινό ταινίες πριν κοιμηθεί. Και τρίτον η μειωμένη εκπομπή ρύπων σε σχέση με τα αεροπλάνα.